Aardenvat

Op vrijdagavond vierden we pakjesavond. Doordat ik woensdag en donderdag vrij was en leuke dingen deed had ik wat meer energie en minder pijn, hoera. Er moesten nog tientallen cadeautjes ingepakt worden. Bert regelde de cadeaus en hij is heel gul. Vrijdagochtend pakte ik het grootste deel in aan de grote tafel, prima. Het was nog niet af en de kinderen waren in de middag thuis en dus verplaatste ik me naar onze slaapkamer om het af te maken. Inpakken op de grond. Tja, dat was niet zo slim. De pijn nam toe maar die cadeautjes moesten toch echt ingepakt en dus negeerde ik het. Dat heb ik die avond gemerkt, au.  Het deed niets af aan de gezelligheid. Tijdens het eten werd er op de deur gebonkt, Esther vloog onder de tafel van schrik. We haalden herinneringen op aan Jonathan op die leeftijd, hij moest hard huilen. Wat is het toch ook allemaal spannend. De zakken met cadeaus werden bij de uitgestalde surprises gezet en het feest kon echt beginnen. Na zo'n vier cadeautjes was iedereen dr...

Op woensdagochtend ging ik met een vriendin naar de bioscoop om Wicked te kijken. De film begon om 11.30 uur en duurde inclusief reclames maar liefst 3 uur. Wanneer eet een mens dan? We besloten om een lekker broodje te halen bij Bakker Bart en die mee te smokkelen. De kinderen zaten op tijd in de klas en net voor half 9 stapte ik de bakker in. Na 3 klanten was ik aan de beurt. Belegde broodjes? Nee hoor, die maken we niet zo vroeg. Daar zijn we veel te druk voor. Ik keek om me heen, geen andere klant te bekennen. Maar goed, zij zegt nee dan doe ik daar niet moeilijk over maar dan kan ze aan mij dus geen geld verdienen. Bij thuiskomst had ik een paar rustige uren. Even een wasje aanzetten en wat in huis rommelen, kopje koffie en toen was het al tijd om spullen te pakken. Mijn vriendin had het goede idee om een fleece dekentje mee te nemen voor tijdens de film. Kon dat dekentje mooi de thermoskan met thee verbergen en de twee theekoppen. Ja ja, zo'n knieperd ben ik. 10.45 uur stapte...

Op internet kwam ik iemand tegen die een Kerstkrans maakte van koffiefilters. Dat leek me nou leuk om te doen. Beetje bij beetje verzamelde ik de materialen: strokrans, koffiefilters nummer 2, lijm voor in het lijmpistool en een goudspray. Zondagmiddag was een mooi moment om aan de knutsel te gaan. Muziekje aan, kaarsen en lijmen maar. Er gingen meer dan honderd koffiefilters doorheen, best een ontspannend klusje. En het eindresultaat was verrassend leuk. Er miste nog een rode strik. Nergens vond ik in de week erna een leuke tot ik bij de Gamma tegen een variant aanliep die prima was. Wellicht loop ik nog een keer tegen een mooiere aan maar voor nu voldoet deze. Gezellig zo op de kastdeur.  Toen we wortels aten stopte Esther er 1 tussen haar wijsvinger en middelvinger en stak de wortelvinger op naar Rachel. Dat zorgde voor uitbundig gelach bij iedereen, hoe komt het kind hier nu weer bij? Rachel wilde een foto maken, Bert perfectioneerde de wortel tussen haar vingers en toen de fot...

Het leek me zo gezellig om de heg voor het huis te versieren met lampjes. Dat hebben we nog nooit gedaan maar nu het zo snel donker is verlang ik naar licht en gezelligheid. Bert vindt dat niet zo nodig en dus liet ik het idee varen, het is ook allemaal ijdelheid. Tot ik in de winkel tegen een lang lichtjessnoer aanliep voor buiten. Toen kon ik de verleiding niet weerstaan. Het snoer ging mee naar huis en ik versierde de heg er direct mee. Hoe moet het met het snoer over het pad heen? Ik legde er een buis op, te klein, een steen, gevaar voor struikelen en toen verstopte ik het snoer met blaadjes. Niet te moeilijk doen. Het versieren ging zo'n beetje van hup, hup. Geen plan of uitgemeten afstanden, gewoon hup, hup. Toen het donker werd en de lampjes aanstonden zag ik ineens dat het wellicht perfecter had gekund maar ja, kan mij het schelen. Ik vind het hartstikke gezellig zo.  Rachel was jarig en wat had het kind daar naar uit gezien, ze begon letterlijk 300 dagen van tevoren al met...

Na heel wat zwemlessen bleef Manuël steken in het laatste groepje voordat hij kon afzwemmen voor zijn A diploma. Op aanraden van het zwembad hebben we 2 privélessen ingekocht. De eerste les was ik niet heel enthousiast over. De juf gaf hem uitleg hoe hij nu op de verkeerde manier de schoolslag deed en hoe het anders moest. Ze vertelde dat ze na zoveel lessen dit niet meer volledig kon corrigeren. Tja, het is jullie lesprogramma he, niet de mijne. Had daar dan eerder actie op ondernomen. Tussendoor deed Manuël nog een keer mee met de hele groep en na nog een privéles mocht hij toch afzwemmen. De juf benadrukte het belang van concentratie. Met zoveel geluiden in het zwembad kijkt hij steeds rond en verliest de slag. Focus op het zwemmen. De dag van het afzwemmen brak aan, wat heeft Manuël daar naartoe geleefd. Voor de start benadrukten we dat hij zich goed moest concentreren op zijn eigen zwemmen en niet op de rest. Ze begonnen met 3 baantjes schoolslag heen en weer. Manuël was snel en z...

'Kun je de deur achter je kont dichtdoen?' Een zin die je verwacht van een ouder naar een kind maar nee, het was Manuël die mij hierop aansprak. Als hij in de avond zijn pyjama aan gaat doen en hij loopt langs de donkere slaapkamers dan vindt hij dat spannend. Met de deuren dicht is er niets aan de hand. Goed dat hij dat zo aangeeft. Ik was me er niet van bewust maar inderdaad, boven laat ik de deuren open staan. Rachel mocht dansen bij de open dag van haar middelbare school. Ze vroeg of wij allemaal wilden komen kijken. Dat ze dat graag wil vind ik erg leuk en dus zorgden we ervoor dat we erbij konden zijn. Na het avondeten reden we erheen, ieder half uur gaf ze een optreden en zo konden we het nog 2 keer zien. Bij binnenkomst werd Jonathan er gelijk uit gehaald. Als kind in groep 7 is zo'n open dag natuurlijk ook heel geschikt om te bezoeken maar eigenlijk kwamen we voor Rachel. Jonathan kreeg een infotasje en alle kinderen kregen een naamsticker op. Ach als we er toch zi...

Vrijdag kreeg Jonathan de vaccinatie voor 9 jarigen. Vorig jaar was ik de afspraak vergeten dus we gingen nu voor de herkansing. Stoer liep hij naar binnen, het deed helemaal geen pijn, deden klasgenoten hier nu zo moeilijk over? Grappig om te zien hoe hij zichzelf groot hield, toch knap want het was best een beetje spannend. Daarna hadden Manuël en Esther zwemles aan de andere kant van de straat. We hadden nog wat tijd over en stonden te wachten in de hal van het zwembad. Manuël en Esther konden mooi nog even naar de wc. Toen stelde Jonathan voor om een softijsje te halen want we moesten toch wachten en hij was zo dapper met de prik. Dat was een leuk idee! 4 softijsje bestelden we. Het duurde even voor we ze kregen en ze waren niet zuinig met het ijs want we kregen een enorme hoeveelheid op zo'n kinderhoorntje. Het opeten kostte dus ook wat meer tijd. Wat begon als gezellig en feestelijk eindigde in: schiet op, eet door. Uiteindelijk hoefde Esther niet meer en gaf ze haar restant ...

Zaterdagochtend werden we wakker zonder wekker. Je zou zeggen een goed begin van de dag. Die dag moesten we boodschappen doen voor het gourmetten die avond met mijn ouders. Manuël en Esther hadden achter elkaar zwemles, dus het zwembad zou ook een deel van de dag opeisen. Toen Bert zei: 'ik denk dat ik zo maar eens 80 kilometer ga fietsen' zakte mijn humeur naar ijskast temperaturen. Welja, 3 uur fietsen, voorbereiding kost ook wel een half uur, bijkomen en douchen zeker 30 minuten en misschien wel langer. Mijn hoofd draaide overuren, alleen omdat ik een vrouw ben moet ik zeker de boodschappen doen en de activiteiten met de kinderen. We leven toch niet in de prehistorie?! Bert was zich van geen kwaad bewust. Dekte zelfs gezellig de tafel voor het ontbijt. Ik schoof aan voor een snelle boterham en ging er toen vandoor, die boodschappen doen zichzelf niet.  De hele dag had ik een druk gevoel. Alsof alles op mij neerkwam.  Eind van de middag besloot ik de voorbereiding van het go...

Maandag was niet tof. Ik had last. Ook niet gek na een week waarin ik het werk weer wat had opgebouwd en een vol weekend. Maandagochtend begon ik met werken op een nieuwe locatie, na de afspraak stuurde mijn collega me naar huis. Maar ik moet nog 4 uur werken.... Thuis deed ik rustig aan, dat was wel heel fijn en eigenlijk ook echt nodig. Eind van de middag ging ik weer naar een afspraak. Het lichaam is wel zo mooi gemaakt dat als je niet luistert het zelf wel ingrijpt. Mijn voet had steeds minder kracht, tijdens een trap naar boven ging ik daarom onderuit. Oei, het lukt echt niet. De afspraak zelf hield ik vol en daarna was het op. Dinsdag was er weer zoveel pijn, stom. Ik meldde me voor dinsdag en woensdag af. 2 dagen om veel te liggen en tussendoor stukjes buiten te lopen, toen ging het weer goed. Hoe kan ik nu dit soort terugvallen voorkomen? Sommige mensen voelen het wellicht beter aan, ik zet door tot het niet meer gaat. Voor nu besluit ik dit te accepteren, zo werkt het bij mij....

Voor de club van de kerk (groep 7 /8) was een leuke avond gepland, een filmavond. Bert wilde dit wel uitvoeren. Ik regelde alles erom heen. De uitnodigingen naar 19 kinderen, de boodschappen en het huis verbouwen. Het kleed rolden we achter de gordijnen en we maakten de kring groot met een extra bank, stoelen en kussens en kleden op de grond. Jammer detail was dat Bert langer moest werken en pas om 20.15 uur thuis zou zijn.  Tijdens het eten bedachten de kinderen nog wat leuke details. Rachel ontwierp snel een bioscoopkaartje en Jonathan zocht een geluidje op van een scanner. Zo kreeg ieder kind op straat al een kaartje van Manuël en Esther en 'scande' Jonathan het kaartje. Vanaf 19 uur druppelden alle kinderen binnen. Manuël had het drinken op tafel neergezet met stickers om je beker niet kwijt te raken. Tegen half 8 ging de film aan. Rachel en ik deelden bakken met chips uit. Het was stil behalve het gesmak van chips. Af en toe stond iemand op om drinken in te schenken en voo...

De container met restafval zat bomvol en was loodzwaar. Onderin zaten de zakken met het stof wat van de cementvloer geschuurd was. Met grote moeite sleepte ik de container aan de weg. 's middags stond de container er niet meer. Eerst even checken of 1 van de andere gezinsleden het ding al opgehaald heeft, lijkt me sterk maar wie weet. Maar nee, geen container in de tuin. Het ding zal toch niet opgegeten zijn door de vrachtwagen? De container stond nergens anders in de straat en lag ook niet in de sloot. Alle andere containers werden keurig opgehaald dus er was ook geen sprake van een wissel. Het ding zal echt wel erin gekukeld zijn, was ook zo zwaar. Ik legde het probleem van de verdwenen container uit aan ACV, zij konden een paar dagen later kosteloos een nieuw exemplaar komen brengen, fijne service! Ondertussen speelde Manuël met de buurjongens in de woonkamer 'dierentuintje'. Ze hadden uit iedere kamer knuffels tevoorschijn gehaald en verspreiden soort bij soort door de ...

Jonathan vindt het leuk om iedere schooldag vroeg te vertrekken. 8 uur of uiterlijk 8.05 uur. Dan kan hij nog even spelen op het schoolplein en staat hij vooraan om naar binnen te gaan . Doel is dan om als eerste in de klas te zijn. Manuël vindt dat ook wel interessant en vraagt steeds vaker of hij vast met Jonathan mee mag fietsen. Jonathan vindt dat maar irritant 'hij wil mij gewoon nadoen'. Ik legde uit dat Jonathan de grote broer is en dat het logisch is en ook wel een eer dat Manuël op hem wil lijken. Esther luisterde ook half mee en zei: 'je moet niet op iemand anders lijken, je bent het allerleukste als je jezelf bent'. Wat een wijsheid. Waarop ze zei: 'wij leren waarheden op school'. Heel goed. Bert was een dagje naar Luxemburg zoals een aantal keer per jaar. Hij vertrok om 6 uur in de ochtend en kwam tegen middernacht terug. Hij had een fantastische dag waarin de horeca goed gespekt werd en hij maakte een wandeling in Klein Zwitserland, zo mooi daar. Na...

Tijd voor de Villavie-dag! De nacht ervoor sliep ik niet optimaal, misschien toch een beetje de spanning hoe zo'n dag erop uit zou gaan. Het was in Ede maar ik ging toch met de auto zodat ik tussendoor kon liggen. Na een lekkere douche nam ik het ontbijt mee in de auto, zo was ik mooi op tijd en kon de auto redelijk dichtbij geparkeerd worden. Na binnenkomst stonden er veel gebakjes klaar en koffie /thee. Heerlijk, een soort toetje na het ontbijt. Daarna was het tijd voor de oorbellenkraam! More Than Rubies stond daar en ik mocht van mezelf 3 paar uitzoeken. Grote oorbellen die zo licht zijn dat je nauwelijks merkt dat je oorbellen in hebt, een perfecte combi. Zelfs nu was er al er flinke rij maar uiteindelijk lukte het om mooie oorbellen te kopen. Met 3 vrouwen zochten we een plekje en zo hadden we al heel wat gedaan voor het programma startte om 10 uur. Samen met 850 vrouwen zingen. De band van Pearl Jozefzoon nam ons heerlijk mee in aanbidding. Naast mooie teksten waren er ook w...

Terug van weggeweest. Opgeladen en ondergedompeld in zelfzorg en Gods nabijheid. Weer zoveel te delen. Het was een herfstige dag, regenachtig en koud. De kinderen waren keurig op tijd op school afgeleverd (gaat dit jaar echt voorbeeldig) en ik reed door naar de zonnebank. Zo'n 3 keer per herfst/winter ga ik daar heen, doet me altijd heel goed. De auto geparkeerd en daar werd ik aangesproken door een oudere mevrouw. Moet je hier betalen? Ja dat moet wel, daar is de betaalautomaat. Ze keek liever in haar app, mij best. Het regende, was half 9 op een dinsdagochtend en de zonnebank duurt 13 minuten. Tel daar nog wat uit- en aankleedtijd bij, max 20 minuten. Leek me een erg kleine kans dat er een parkeerwachter langs zou komen. In plaats van richting parkeerautomaat liep ik dus rechtstreeks naar de zonnebank. 13 heerlijke minuten, alsof je in de zon ligt op het strand. Die boost is maar weer binnen. En inderdaad, geen boete. Door de regen terug naar de auto maar wel met een lekker kleur...

Zo, ik was een paar dagen boos op de wereld. Niet echt op iets of iemand maar gewoon boos. Want hoe stom is het om steeds beperkt te zijn doordat het herstel na zo'n hernia operatie tijd kost. Een ander krijgt een hernia, sport zo hier en daar wat en het gaat over maar hier niet. Hier werd het erger en erger (ondanks alle moeite bij de fysio en meer van dat) tot een operatie. En die operatie was niet standaard zoals zo vaak maar de zenuw moest op meerdere plekken beschadigd worden om de hernia op te lossen. En natuurlijk gaat het al zoveel beter, en zie wat allemaal al wel kan. Maar er is ook gewoon nog een heleboel wat niet kan. En wat over een paar maanden ongetwijfeld anders is maar nu niet. En dus vond ik wat boosheid eigenlijk best geoorloofd. 'Laat je emoties voor je werken'. En wat dat dan ook betekent. De bal niet onder water duwen maar er laten zijn. Ja ja, hier spreekt een ware therapie volgeling. Bert was er trouwens minder blij mee. Want hoewel ik niet boos op h...

Met kinderen kun je toch de leukste gesprekken over de hemel voeren. Esther bijvoorbeeld bedacht wat ik zou gaan doen als ik in de hemel zou zijn. Nou, absoluut in een helderblauw meer zwemmen, met uitzicht op bergen en tussen de vissen die prachtig zijn en waar ik dan niet meer de kriebels van krijg. Natuurlijk is er niet veel tijd want ik moet op tijd zijn om Bert op te wachten. Dan gaan we samen de rest verkennen. Tegen de tijd dat Esther aankomt staan we daar weer klaar maar moeten we eerst slapen want we zijn moe van alle avonturen. Vervolgens gaan we aan Jezus vragen of Esther en ik een dag van lichaam mogen wisselen zodat ik ook een dag heel mooi kan zijn. Eind van de dag wisselt Jezus ons dan weer terug. Dat klinkt als een plan. En het vertrouwen van Esther wat eruit spreekt : wij wachten haar op en het zelfvertrouwen : jij zou toch ook wel zo mooi als ik willen zijn. Een pareltje dit gesprek.  Manuël heeft ook zo zijn ideeën. Toen we spraken over een kind in Ede dat verong...

Vrijdagochtend wilde ik de kamer verder inrichten met alles wat boven staat maar dat ging niet. Bert bracht de kinderen naar school en ik bleef tot half 11 in bed. Toen was ik weer oké. In pyjama met een podcast aan sorteerde ik alle boeken. Een deel gaat naar de vliering, bijvoorbeeld Pinkeltje en De boze heks. Leuke boeken maar op dit moment worden ze niet gelezen, die pakken we er later weer bij. Een grote bigshopper vol kinderboeken ging weg. Een school vroeg boeken zodat de kinderen een boekenwinkel konden maken voor hun thema, prima speel er maar lekker mee. Een aantal boeken gaan naar de kringloop en de rest mocht terug. 5 kwartier later was de kast klaar, dit vond ik nu echt een leuk klusje. De ruimte die nu vrij is kan nog wat decoratie in.  De kamer wordt steeds gezelliger. Het gaat niet snel maar, dat geeft niet. Gezien dat ik ook mijn werk opbouw kan niet alles tegelijk. Ik mis nog een vloerkleed. In onze oude zat schimmel ontdekten we bij het weghalen (iel) en dus mag ...

Woensdag werd er in ons huis gewerkt en donderdagochtend, toen was het klaar. We hebben weer een vloer! Wat een verademing. Ineens gaat mijn hart uit naar mensen die moeten vluchten en hun huis achterlaten en mensen die leven in de troep of armoede door allerlei oorzaken. Als je leefomgeving op orde is geeft dat echt levensruimte. Donderdag werkte ik mijn 3 uur en dat is voor nu genoeg voor overdag. Inrichten kwam er dus nog niet van. Omdat de plinten in huis gezaagd waren had ik al wel een rondje stof opruimen gedaan. De vloer is zo mooi en nu was echt de hele benedenverdieping schoon en klaar voor gebruik. De kinderen kwamen uit school en ik ging boven liggen, daar was mijn rug aan toe.  We bewonderden nog even de trap. Rachel kon haast niet geloven dat dit echt ons huis is, zo mooi. Manuël moet even wennen. Hij had een stoffen trap verwacht, hij ontplofte en wilde niet meer met mij praten omdat ik dit veroorzaakt heb. Hij heeft even wat ruimte nodig.  Toen ik na een uurtje ...

Vrijdag had Bert vrijgenomen van zijn werk om met zijn vader samen in ons huis te klussen. Dat was fijn. Ze hadden een grote schuurmachine gehuurd en maakten de vloer een stuk gladder. Letterlijk overal zat stof. Tussen de bedrijven door was het heel gezellig. Koffie drinken in de tuin en lunchen samen met Manuël en Esther die een halve dag school hadden. De vloer knapte er enorm van op maar de rest van de woonkamer niet, stoffig! Het weekend erna namen we alle muren af met water. Meerdere keren moest het water vervangen worden zo vies was het. Toen de muren schoon waren verfden we de boel weer lekker fris wit en op een muur groenig. Dezelfde kleur als die was maar dan weer helemaal mooi. De pannenkast sluit niet helemaal goed, daar hadden we niet aan gedacht. De hele inhoud zat onder het stof. We konden schrijven in de ovenschalen. Zo kon er niet gekookt worden: alles, eruit en poetsen maar.  Wat halen we onszelf op de hals, maar straks gaat het zo mooi zijn! Zondagavond kreeg ik ...

Donderdagmiddag scheen de zon en raakte ik lekker aan de klets op het schoolplein. Jonathan fietst altijd zelf naar huis en hij belde me 2 keer vanaf de huistelefoon. Ik had niks in de gaten totdat we in de auto stapten. Ik belde Jonathan terug maar er werd niet meer opgenomen, hij was dus in ieder geval thuis. Toen wij thuis kwamen lag er een briefje klaar. Hij mocht zo'n verzamelalbum kopen, blijkbaar regelde hij dat direct.  Bij thuiskomst zei Jonathan : 'ik heb overal aan gedacht. Ik heb je gebeld, toen legde ik een briefje neer (super schattig) , ik heb de achterdeur weer op slot gedaan en de ketting om mijn nek voor als ik kwijt raak'.  Dat laatste vond ik erg grappig. Zo'n ketting met alle persoons gegevens. Fijn voor als er iets gebeurt (laten we hopen dat dat nooit aan de orde is!) maar dat hij kwijt raakt op weg naar de winkel lijkt me sterk. Hoe dan ook, hij was heel verantwoord bezig.  Donderdag zou ik om half 6 naar de oudergesprekken op school gaan terwijl...

Toen mijn schoonouders na mijn operatie op bezoek kwamen hadden ze een souvenir uit Frankrijk meegenomen. Zoiets is niks voor hen en daarmee extra speciaal. Het bleek een kookschort te zijn. Heel subtiel vertelde mijn schoonmoeder dat ze dacht dat ik die niet had maar wel zou kunnen gebruiken. Heerlijk! Helemaal terecht, ik knoei tijdens het koken niet alleen mijn aanrecht vol maar ook mezelf. Pas gebruikte ik de schort voor het eerst. Kijk nou hoe leuk. Ben ik toch helemaal het huisvrouwtje. Check ook even de glasplaat, een bewijs dat er echt gekookt is zeg maar.  Verder wordt er hier geklust en geklust en geklust. Eigenlijk is het best leuks om wat moois te maken. Schoonheid creëren. Bert vulde de gastjes in de trap en ik schuurde het daarna in 3 keer. Bert stuurde me tussendoor steeds weg om te rusten. 1 keer zelfs terwijl hij met zijn rug naar me toe zat, die man voelt precies aan hoe het met me gaat. Irritant maar ook wel speciaal.  De zijkanten en stootborden kregen een ...