Weer terug

Terug van weggeweest. Opgeladen en ondergedompeld in zelfzorg en Gods nabijheid. Weer zoveel te delen.
Het was een herfstige dag, regenachtig en koud. De kinderen waren keurig op tijd op school afgeleverd (gaat dit jaar echt voorbeeldig) en ik reed door naar de zonnebank. Zo'n 3 keer per herfst/winter ga ik daar heen, doet me altijd heel goed. De auto geparkeerd en daar werd ik aangesproken door een oudere mevrouw. Moet je hier betalen? Ja dat moet wel, daar is de betaalautomaat. Ze keek liever in haar app, mij best. Het regende, was half 9 op een dinsdagochtend en de zonnebank duurt 13 minuten. Tel daar nog wat uit- en aankleedtijd bij, max 20 minuten. Leek me een erg kleine kans dat er een parkeerwachter langs zou komen. In plaats van richting parkeerautomaat liep ik dus rechtstreeks naar de zonnebank.
13 heerlijke minuten, alsof je in de zon ligt op het strand. Die boost is maar weer binnen.


En inderdaad, geen boete. Door de regen terug naar de auto maar wel met een lekker kleurtje. 

Vrijdag kon ik terecht bij de opticien. De oogmeting was zo goed als hetzelfde als 7 jaar geleden. De brilglazen waren wel hard toe aan vervanging, toch goed om het te laten checken. Er was een gigantische keus aan brillen. De een na de ander werd gepast tot er 2 overbleven. De opticien was fan van de 1 en ik vond die andere toch ook wel heel mooi. Na wikken en wegen besloot ik later met Bert terug te komen, hij keek mee via een foto en dan krijg je toch niet het mooiste beeld. 
Toen bood de opticien aan dat hij de glazen zou betalen als ik de 2 monturen betaal, zo kon ik ze allebei kopen. Dat was een enorme korting. Ik stemde gelijk daarmee in en wandelde enthousiast naar buiten. Zomaar 2 nieuwe brillen! Hulde voor de perfecte service van De Heus in Ede. 
De een is goud met blauw en wat vierkanter. De ander rond en glimmend goud. 
In het echt zie je het veel beter maar toch vast een sneak preview. 


Na de zonnebank en 2 nieuwe brillen kreeg ik ook nog een bos bloemen van de buurvrouw, ter bemoediging. Echt zo lief. Die kreeg een mooie plek op de tafel. Vanaf de bank kon ik er echt van  genieten.


De rugpijn nam af en de ontspanning werd groter. Uiteraard blijft er in een gezin altijd genoeg te doen maar de manier waarop maakt zeker uit. 
Zelfs de berg was werd relaxt en soepel weggewerkt. 


Vroeg slapen en niet teveel willen. Zo leefde ik toe naar de Villavie dag. En daar is zoveel over te vertellen, dat komt in een volgend blogje. 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen