Efteling

Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'.

Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind. 


Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opties. We kunnen opsplitsen, Bert met de meiden en ik met de jongens. Kunnen wij de leuke dingen doen : Droomvlucht, Fata Morgana, het Sprookjesbos. Klinkt goed.

Dat het de laatste schoolweek is is ook te merken aan de (school)was. Normaal vraag ik de kinderen om de vieze was 1 of 2 keer in een week mee te nemen maar nu werd het al 3 keer en iedere keer was het een wasmachine vol. En dan moet de laatste schooldag nog komen. Ik snap het wel. Iedereen is lekker aan het afronden, opruimen en poetsen. De wasmachine doet het werk wel. Ik kreeg een fakkel als dank voor de was, zo leuk! Manuël vond het oneerlijk want zij hebben de afgelopen maanden steeds de vieze was meegenomen (zwaar) en de schone was weer in de kasten opgeruimd. Ik hoefde alleen maar te wassen en vouwen. Helemaal mee eens. De fakkel is niet voor mij maar voor ons allemaal, iedereen heeft geholpen. Daar was Manuël tevreden mee. Als het buiten iets eerder donker wordt gaan we hem aansteken en er met elkaar van genieten. Bedankt school!

Ik zei toch dat er in huis een soort rust heerstte ondanks dat we al tegen de vakantie aan zitten? Ha, te vroeg gejuicht. Dat moet je natuurlijk nooit zeggen.
Donderdag sloegen de jongens elkaar de hersens in. Schreeuwen, knijpen, alles erop en eraan. Ik greep snel in : geen schermpjes om half 5. Dat is een hele erge straf. Manuël: 'ik wou dat je weer jezelf bent en niet zo'n strenge moeder'.
Jonathan trok zich terug met een stapel Duckies. Manuël, Esther en ik speelden schooltje. Manuël was de meester en in de werkboeken die ze naar huis meegenomen hadden waren nog wel wat lege bladzijdes te vinden die we nu konden gebruiken. 
Netjes schrijven, rijtjes sommen maken, ik vind het nog leuk ook. Op naar de laatste schooldag! 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen