Zegenende zachte 7 jarige handen

De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer. 

Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de achtertuin groot te zijn. Oja, logisch, hoger dan 2 meter is best groot. Wat ben ik toch ook soms een oen. Nou ja, we leiden ze wat heen en weer door het raster, komt wel goed. 

Het einde van het schooljaar komt in zicht met allemaal feestjes en afsluitende activiteiten. Doordat ik nu altijd thuis ben levert dat veel rust op in het gezin. Grappig, die thuisblijfmoeders doen dat zo gek nog niet. We doen er maar ons voordeel mee. 

Hoewel het op afstand aansturen van de kinderen lang zo leuk niet is. Zullen we naar de bieb? Ga maar met z'n vieren. Lange haren die dringend een kapper nodig hebben? Wachten tot papa mee kan. Zullen we op stap? Dat mag maar zonder mij. Saai. Binnenkort weer een afspraak met de arts om te evalueren hoe het ervoor staat, benieuwd wat de opties zijn. 

Toen ik op het beneden bed lag vroeg Esther of ik me om kon draaien op mijn buik. Waarom? Dat moet. Oké dan maar. Toen ik op mijn buik lag legde ze haar zachte 7 jarige handen op mijn onderrug en zegende me. Dat was zo bijzonder! Ze hadden op school een bijbelverhaal gehoord en de juf had gezegd dat wij ook nu mensen mogen zegenen zodat God kan genezen. Dat bracht Esther direct in de praktijk. Iedere keer als ik het helemaal zat ben komt er een knipoog uit de hemel. De opstandige Israëlieten snap ik steeds beter. Fijn om wonderen te hebben meegemaakt maar als het nu prut is moet er nu een oplossing komen. 

Geduld.... 

En dan gaan we maar weer over tot de orde van de dag. Zo nu en dan probeer ik wat nieuws uit in de keuken. Nu werd het 'meisjeseten', de enige logische naam voor dit roze hoopje. Het was rode bietenstamppot. Voor mij met geitenkaas. Ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit gegeten heb maar het was echt lekker. Die houden we er in.