Je bent het leukste als je jezelf bent

Jonathan vindt het leuk om iedere schooldag vroeg te vertrekken. 8 uur of uiterlijk 8.05 uur. Dan kan hij nog even spelen op het schoolplein en staat hij vooraan om naar binnen te gaan . Doel is dan om als eerste in de klas te zijn. Manuël vindt dat ook wel interessant en vraagt steeds vaker of hij vast met Jonathan mee mag fietsen. Jonathan vindt dat maar irritant 'hij wil mij gewoon nadoen'. Ik legde uit dat Jonathan de grote broer is en dat het logisch is en ook wel een eer dat Manuël op hem wil lijken. Esther luisterde ook half mee en zei: 'je moet niet op iemand anders lijken, je bent het allerleukste als je jezelf bent'. Wat een wijsheid. Waarop ze zei: 'wij leren waarheden op school'. Heel goed.

Bert was een dagje naar Luxemburg zoals een aantal keer per jaar. Hij vertrok om 6 uur in de ochtend en kwam tegen middernacht terug. Hij had een fantastische dag waarin de horeca goed gespekt werd en hij maakte een wandeling in Klein Zwitserland, zo mooi daar. Na de gewone schooldag aten wij vroeg want Rachel ging op kamp! 60 jongeren verzamelden bij de kerk. Rachel ging met de fiets en de kinderen en ik reden er met de auto naar toe om haar weekendtas af te geven. Voor vertrek zei ze: 'je moet wel normaal afscheid nemen'. Maar wat is normaal? Ik stelde voor dat ik zou roepen: doei Rachel, en haar hartjes toe blaas en uitgebreid uitzwaai, dat mocht dus niet. Ik mocht zeggen: 'doei' en een keer bescheiden zwaaien. Welja, gaat het nu beginnen dat ik me in haar nabijheid moet gedragen in het openbaar?

Toen ze daadwerkelijk wegfietsten hield ik me keurig aan haar instructie. Jonathan, Manuël en Esther zwaaiden uitgebreid en riepen haar toe in koor: 'Rachel, we missen je!'. Rachel fietste weg met een enorme grijns op haar gezicht, volgens mij vond ze het best leuk zo.

Zaterdag was het tijd voor de stepactie van ECM (European Christian Mission). De zendingsorganisatie waar mijn vader al 100 jaar voor werkt (om en nabij). Ze stepten dit keer rondjes bij Ede en dus reden we erheen om ze aan te moedigen. Bert vertrok in de ochtend naar Assen om te helpen klussen bij een zwager en schoonzus. Met drie kinderen reed ik in mijn autootje naar de start. We waren weer eens laat maar met een eindsprintje waren we precies op tijd om bij de start mijn vader aan te moedigen. Toen de steppers uit beeld waren reden we door naar de pauzeplek. Met de auto zo bereikt, voor de steppers een afstand van 6 kilometer. Daar wachtten we bij de goedgevulde tafels met lekkers en drinken. Voor de kinderen een echte beproeving want het was niet voor ons. Uiteraard moedigden we alle steppers aan en de vreugde was pas echt compleet toen mijn vader aankwam 'hup opa!'. Onze 'Stepper voor de Schepper'.

Toen de steppers weer doorgingen stapten wij snel de auto in met de verwarming in. We waren aardig koud geworden. We reden terug naar het startpunt wat voor de steppers nog 4 kilometer steppen was. De hoeveelheid rondjes kon je zelf bepalen, sommigen haalden zelfs de 60 kilometer. Uiteindelijk is er €19.000 opgehaald. Prachtig al dat geld wat weer gebruikt kan worden om Gods liefde door Europa te verspreiden.

Half 12 waren wij thuis, toen vonden we het wel weer mooi geweest. We dronken wat warms en aten van de luxe chocola die Bert meegenomen had uit Luxemburg. Mijn zusje en haar vriend kwamen ook mee. We lunchten met elkaar en het was erg gezellig. Toen was het voor mij wel een beetje klaar. De rest van de middag bracht ik liggend door, toch iets te actief geweest.

Bert zou direct doorrijden uit Assen naar een verjaardag in Arnhem maar kwam als verrassing toch thuis eten. Dat was heerlijk! We aten restjes dus er hoefde niet gekookt te worden en toen was Bert er ook nog eens. Gewoon alleen al het samen zijn geeft al een bepaalde rust. Bert ging naar de verjaardag en de kinderen mochten een filmavond hebben. Chips en popcorn werd tevoorschijn gehaald en ze hadden de grootste lol in de donkere woonkamer.

Ik trok me boven terug. 21 uur jaagde ik de kinderen naar bed en kroop er zelf ook in. Hartstikke moe van de dag. Zoiets hakt er toch nog wel flink in.

Bert kwam thuis toen ik al sliep. Hij was ook moe na 4 dagen werken, een lange dag Luxemburg en een dag klussen met aansluitend een verjaardag. Zondagochtend sliepen we daarom wat langer. Iedere keer als we wakker werden draaiden we ons weer om en sliepen verder tot half 10! Daarna bleven we nog een uur samen liggen, geen kind die ons stoorde. Toen we beneden kwamen om half 11 hadden ze al gegeten en vertelden ze dat Manuël bedacht had om ons niet te storen zodat we te laat zouden komen voor de kerkdienst, de monsters.

11 uur zaten we voor de tv en keken de dienst vanuit huis mee onder het genot van koffie en koek. Beste een keertje lekker. De zondag verliep verder rustig, halverwege de middag konden we Rachel weer ophalen en zij had een goede tijd gehad. Ze was niet zo gesloopt als we verwacht hadden. Toch fijn om iedereen weer thuis te hebben.