Stralende Rachel

Het leek me zo gezellig om de heg voor het huis te versieren met lampjes. Dat hebben we nog nooit gedaan maar nu het zo snel donker is verlang ik naar licht en gezelligheid. Bert vindt dat niet zo nodig en dus liet ik het idee varen, het is ook allemaal ijdelheid. Tot ik in de winkel tegen een lang lichtjessnoer aanliep voor buiten. Toen kon ik de verleiding niet weerstaan. Het snoer ging mee naar huis en ik versierde de heg er direct mee. Hoe moet het met het snoer over het pad heen? Ik legde er een buis op, te klein, een steen, gevaar voor struikelen en toen verstopte ik het snoer met blaadjes. Niet te moeilijk doen.
Het versieren ging zo'n beetje van hup, hup. Geen plan of uitgemeten afstanden, gewoon hup, hup. Toen het donker werd en de lampjes aanstonden zag ik ineens dat het wellicht perfecter had gekund maar ja, kan mij het schelen. Ik vind het hartstikke gezellig zo. 


Rachel was jarig en wat had het kind daar naar uit gezien, ze begon letterlijk 300 dagen van tevoren al met aftellen. Gek makend hoe we iedere keer te horen kregen hoeveel nachten het zou duren tot ze jarig zou zijn. Maar nu was het eindelijk zo ver.
Ze straalde, 14 jaar.



Tussen servet en tafellaken.
Ze kreeg de cadeaus waar ze op hoopte, we dronken koffie met haar zelfgemaakte oreo taart die goed gelukt was. Deze zaterdag deden we verder rustig aan, ze liep haar folders en in de avond gingen we naar McDonald's.
Dat wilde ze heel graag. We hebben er nog wel over getwijfeld. Ik gun het haar van harte maar om er zomaar vanuit te gaan dat we ergens anders eten vind ik opvoedtechnisch niet oké. Esther begon er al over dat ze op haar verjaardag naar een restaurant wil. Wel ja, kunnen we nog blij zijn met het kleine? Wat is er mis met een lievelingsmaaltijd koken?
Rachel heeft geen kinderfeestje meer maar krijgt binnenkort haar vriendinnen over de vloer. Dan eten ze taart en chips en dat zijn de kosten. Dat leek een mooie redenering. Geen kinderfeestje en dus kunnen we wel buiten de deur eten. De Mc kost voor 6 personen ook zomaar 60 euro.

Het was wel erg gezellig zo met elkaar. Jonathan, Manuël en Esther gingen voor en na het eten de speeltuin in. Wij hadden Rachel dus voor onszelf.
Het mooiste is toch je kind zo te zien genieten. 14 jaar geleden verraste ze ons door 6 weken te vroeg geboren te worden. Ze was zo klein maar toen al klaar voor het leven. En nu zo'n grote meid die we zien veranderen in een vrouw. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen