Pakjesavond

Op vrijdagavond vierden we pakjesavond. Doordat ik woensdag en donderdag vrij was en leuke dingen deed had ik wat meer energie en minder pijn, hoera. Er moesten nog tientallen cadeautjes ingepakt worden. Bert regelde de cadeaus en hij is heel gul. Vrijdagochtend pakte ik het grootste deel in aan de grote tafel, prima. Het was nog niet af en de kinderen waren in de middag thuis en dus verplaatste ik me naar onze slaapkamer om het af te maken. Inpakken op de grond. Tja, dat was niet zo slim. De pijn nam toe maar die cadeautjes moesten toch echt ingepakt en dus negeerde ik het. Dat heb ik die avond gemerkt, au. 
Het deed niets af aan de gezelligheid. Tijdens het eten werd er op de deur gebonkt, Esther vloog onder de tafel van schrik. We haalden herinneringen op aan Jonathan op die leeftijd, hij moest hard huilen. Wat is het toch ook allemaal spannend.


De zakken met cadeaus werden bij de uitgestalde surprises gezet en het feest kon echt beginnen.
Na zo'n vier cadeautjes was iedereen druk met spelen en ontdekken. Tussendoor moesten er meer pakjes opengemaakt worden. Ik zei al tegen Bert: zie je wel, er zijn geen 11 cadeaus per kind nodig. Waarop hij zei : dat zeg je ieder jaar, dit is niet het moment. En dat was ook zo. Cadeaus geven vindt hij nu eenmaal leuk en met mijn verjaardag profiteer ik daar toch maar mooi van.

Er lagen 4 cadeaus op Manuëls kamer, een briefje verwees de kinderen daar heen. Het raam stond open en zo had piet natuurlijk die cadeaus gebracht. Leek ons een leuk idee maar Manuël kon er in de avond niet van slapen en Esther heeft een aantal nachten een nachtmerrie gehad. Oeps. En ook al zeiden we: weet je nog? Het is nep, wij hebben dat gedaan. Toch bleef de vraag hoe Piet op het dak liep en via het raam naar binnen kwam.

Om half 10 vertrok ik naar boven, mijn rug gaf het echt op. Bert bleef beneden terwijl de kinderen lekker speelden. Je kunt natuurlijk niet gelijk slapen na zoveel adrenaline en mooie aanwinsten. Doordat Manuël en Esther zo gespannen in bed lagen was het pas om 23 uur stil in huis. 
Zaterdag waren er heel wat korte lontjes maar wat was het een groot feest vrijdag. Hopelijk kijken de kinderen later terug op veel gezelligheid in ons gezin. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen