Dankbaarheid vieren

Maandag was niet tof. Ik had last. Ook niet gek na een week waarin ik het werk weer wat had opgebouwd en een vol weekend. Maandagochtend begon ik met werken op een nieuwe locatie, na de afspraak stuurde mijn collega me naar huis. Maar ik moet nog 4 uur werken....
Thuis deed ik rustig aan, dat was wel heel fijn en eigenlijk ook echt nodig. Eind van de middag ging ik weer naar een afspraak. Het lichaam is wel zo mooi gemaakt dat als je niet luistert het zelf wel ingrijpt. Mijn voet had steeds minder kracht, tijdens een trap naar boven ging ik daarom onderuit. Oei, het lukt echt niet. De afspraak zelf hield ik vol en daarna was het op. Dinsdag was er weer zoveel pijn, stom. Ik meldde me voor dinsdag en woensdag af. 2 dagen om veel te liggen en tussendoor stukjes buiten te lopen, toen ging het weer goed. Hoe kan ik nu dit soort terugvallen voorkomen? Sommige mensen voelen het wellicht beter aan, ik zet door tot het niet meer gaat. Voor nu besluit ik dit te accepteren, zo werkt het bij mij. Af en toe zal ik 2 stappen achteruit gaan om het daarna weer op te pakken.

De laatste tijd ben ik bezig met dat God een God van overvloed is. We hoeven niet te leven vanuit het tekortdenken. We mogen delen en er wordt ook wel voor ons gezorgd. Maar hoe doe je dat concreet? En hoe makkelijk is dat gezegd als je geen geldzorgen hebt en de koelkast altijd gevuld. Op de Villavie dag ging het over vrouwen in Sri Lanka die weinig hebben en toch alles van God verwachten. Echt vertrouwen, prachtig. Hoe moeilijk is dat om volledig te leven op basis van genade. En ook leven uit dankbaarheid. Iedere dag is er zoveel om dankbaar voor te zijn, zie ik dat wel? Thema's om een tijd op door te kauwen. Heb je naaste lief als jezelf. Je mag dus ook goed voor jezelf zorgen om daarna vanuit die gevuldheid te delen van overvloed. Er staan zoveel rijke teksten in de bijbel en aangezien ik blij wordt van lezen ga ik me er fijn in verdiepen. Nu eerst een boek van Nicolaas Sintobin over de kunst van het onderscheiden. 'Vertrouw op je gevoel. Keuzes leren maken met Ignatius van Loyola'.

En zo besloten we om nu uit eten te gaan om de kinderen te bedanken voor al hun hulp toen ik bijna niks kon. En vieren dat God genezing geeft. Het is nog niet volledig maar we vertrouwen dat God verder zal gaan. Dankbaar. 
We gingen naar De 7 continenten. Een restaurant die de kinderen samen gekozen hadden. De hele dag ging het er al over. De spanning liep merkbaar op, met name Manuël was strontvervelend en Esther huilerig.
In de middag gingen we eerst maar Intratuin Duiven. Zo geweldig al die lichtjes en prachtige opstellingen. We hadden te weinig tijd om alles te bekijken. Bij verschillende dingen heb ik wel even staan kwijlen. Een winkel waar ik me prima blut zou kunnen kopen. Maar nee, kijken en alleen wat klimop kopen voor de achtertuin. We hadden geluk want ze waren met 50% korting. 4 klimop voor 32 euro werd 16 euro. Bert had nog een cadeaukaart liggen van zijn verjaardag waar 25 euro op stond. We konden dus met gesloten portemonnee de winkel verlaten en dat vond ik best knap na alle verleidelijke pracht en praal.


We belandden in de file waardoor ik nog maar even kon liggen, nou ja het is niet anders. 
Toen was het eindelijk tijd om uit eten te gaan!
De kinderen keken hun ogen uit. Rachel was er eerder geweest dus leidde iedereen rond. Vooraf hadden we op de weegschaal gestaan, we deden een wedstrijd wie het meeste zou aankomen. Geen idee waarom, af en toe zijn we gewoon raar. 
De jongens aten vooral suikers en snacks. Esther houdt van goed eten en probeerde allerlei gerechten, zo leuk.

Bij thuiskomst gingen de jongens op de grond liggen. Manuël met buikpijn en Jonathan met volle buik. Terwijl ze lekker gegeten hadden maar ook weer niet vreselijk veel. Ik denk de combi van spanning en ongezond eten dat ze daar last van hadden. Snel iedereen naar bed.

En wie de wedstrijd gewonnen heeft? 
Bert: +1,8kg
Sharon: + 1,6kg
Rachel : +1,4kg
Jonathan : +1,3kg
Manuël : +0,9kg
Esther : +0.5kg

En nu weer terug naar normaal. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen