Afzwemmen en eeuwigheidszondag

Na heel wat zwemlessen bleef Manuël steken in het laatste groepje voordat hij kon afzwemmen voor zijn A diploma. Op aanraden van het zwembad hebben we 2 privélessen ingekocht. De eerste les was ik niet heel enthousiast over. De juf gaf hem uitleg hoe hij nu op de verkeerde manier de schoolslag deed en hoe het anders moest. Ze vertelde dat ze na zoveel lessen dit niet meer volledig kon corrigeren. Tja, het is jullie lesprogramma he, niet de mijne. Had daar dan eerder actie op ondernomen.
Tussendoor deed Manuël nog een keer mee met de hele groep en na nog een privéles mocht hij toch afzwemmen. De juf benadrukte het belang van concentratie. Met zoveel geluiden in het zwembad kijkt hij steeds rond en verliest de slag. Focus op het zwemmen.
De dag van het afzwemmen brak aan, wat heeft Manuël daar naartoe geleefd. Voor de start benadrukten we dat hij zich goed moest concentreren op zijn eigen zwemmen en niet op de rest. Ze begonnen met 3 baantjes schoolslag heen en weer. Manuël was snel en zwom als derde en deed het keurig. Niks geen gekke schoolslag, gewoon hoe het hoort. Verhip, heeft hij het nu toch te pakken? Hij concentreerde zich echt op zichzelf en zwom daardoor per ongeluk 4 baantjes heen en weer. Met zo'n grote groep hadden de instructeurs niets in de gaten maar wij wel. Dat heeft hij toch knap gedaan. Ook de rest ging vlekkeloos, alleen het watertrappelen zag je dat hij hard zijn best moest doen maar ook daarin voldeed hij aan de tijd. Kortom : dat diploma is echt verdiend.


De dag erna was het eeuwigheidszondag. De zondag waar in de kerken de mensen herdacht worden die het afgelopen jaar gestorven zijn. Wij kerkten met een groot deel van de familie bij mijn oma. Het was een mooie dienst en vooral heel fijn om zo samen te zijn terwijl opa's naam genoemd werd. Alle achterkleinkinderen waren ook present, heel fijn zo'n betrokken familie.
Het kerkgebouw op zichzelf is al prachtig, een 'echte' kerk. En in die kerk, op dat moment, was er ruimte om het verdriet van gemis te voelen. Er vloeiden wat tranen en dat was goed.


Na de dienst was het tijd voor gezellig. In het huis van oma dronken we koffie met lekkers en daarna lunchten we uitgebreid met eten wat iedereen mee bracht. Een vol huis met spelende kinderen en kletsende volwassen, ik vond het heerlijk. 

Op de terugweg reden we langs iemand die 'echte' kersttruien gemaakt heeft voor Jonathan, Manuël en Esther. Ze kozen zelf de kleur van de trui en wonen daar nu zo'n beetje in. Vanavond gaan ze echt in de was maar, zo hopen de kinderen, misschien zijn ze morgen dan wel weer droog om aan te trekken. 




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen