Eindeloos nadenken? Niks voor ons

Vrijdagochtend wilde ik de kamer verder inrichten met alles wat boven staat maar dat ging niet. Bert bracht de kinderen naar school en ik bleef tot half 11 in bed. Toen was ik weer oké. In pyjama met een podcast aan sorteerde ik alle boeken. Een deel gaat naar de vliering, bijvoorbeeld Pinkeltje en De boze heks. Leuke boeken maar op dit moment worden ze niet gelezen, die pakken we er later weer bij. Een grote bigshopper vol kinderboeken ging weg. Een school vroeg boeken zodat de kinderen een boekenwinkel konden maken voor hun thema, prima speel er maar lekker mee. Een aantal boeken gaan naar de kringloop en de rest mocht terug.

5 kwartier later was de kast klaar, dit vond ik nu echt een leuk klusje.

De ruimte die nu vrij is kan nog wat decoratie in. 

De kamer wordt steeds gezelliger. Het gaat niet snel maar, dat geeft niet. Gezien dat ik ook mijn werk opbouw kan niet alles tegelijk.

Ik mis nog een vloerkleed. In onze oude zat schimmel ontdekten we bij het weghalen (iel) en dus mag er een nieuwe komen. Eerst wilden we zien hoe alles zou staan bij de nieuwe vloer voor we iets zouden kopen. Zaterdagochtend keek ik Bert lief aan: zullen we naar Ikea gaan? Daar was hij wel voor in. We vertrokken om half 12 en hadden voor half 2 de stort gereserveerd. Er staat nog allerlei afval in de tuin wat weg moet. De tijd was kort maar in die tijd moet je toch vast een kleed kunnen uitzoeken. Eenmaal bij de Ikea rammelde mijn buik. In de ochtend had ik 2 witte bolletjes gehad daar zit natuurlijk geen voeding in. Ik noemde dat ik wel wat eten zou kunnen gebruiken (ik ben echt gek op de Zweedse gehaktballetjes) en toen opperde Bert dat we wel eerst konden lunchen. Hoppa. Volgens Bert was het manipulatie, mijn plan die ik sluw door hem uit liet voeren. Tja wat kan ik zeggen, best een slimme actie al zeg ik het zelf. Bij Ikea kost het toch allemaal niet veel en dus bestelden we voor ons allemaal de patat met 12 gehaktballetjes. Achteraf gezien had dat voor de jongste 2 wel minder gekund. Bert liep vast met de kinderen vooruit terwijl ik betaalde. 72 euro!!!! Wat gaan we nu beleven! Ik had ook helemaal niet naar de prijzen gekeken. Een nogal dure lunch. Niks meer aan te doen, dan gaan we er maar extra van genieten. Het eten werkte in en daarmee voelde ik me wel een stuk beter. 

We deden eerst inspiratie op in het ingerichte deel van de winkel. Dat duurde natuurlijk eindeloos maar ja, wat geeft het. De stort verzette ik naar half 4, zo hadden we wat meer tijd. Toen we langs de bedden kwamen leek me het een mooi moment om een nieuw matras uit te kiezen. Ons matras is nu 15 jaar oud en enorm doorgezakt, echt toe aan vervanging. Nu kunnen we natuurlijk naar een beddenzaak gaan maar daar betaal je de hoofdprijs. Ons vorige matras was ook van Ikea en daar hebben we altijd goed op geslapen, prima voor ons dus. 

Bert lag op een matras: die lag lekker. Ik was het ermee eens. We voelden de anderen en allen voelden minder lekker dan die ene die Bert ontdekte. 399 euro voor een 2 persoons matras. Helemaal goed, we kregen een papier mee met de gegevens van het matras en die konden we na de kassa ophalen. Binnen 10 minuten kozen we een matras, zo zijn wij. Waarom eindeloos nadenken, vergelijken en meer van dat als je iets vindt wat prima is?

Tussendoor pikten we nog een lampje op en wat ander klein spul. Tot we uitkwamen bij de kleden. En dat ging dan weer niet zo makkelijk. De kinderen renden enthousiast heen en weer: dit is mooi, nee dat. Na een kwartier werd ik er tureluurs van. Iedereen koppen dicht, ga jezelf maar vermaken ik kijk nu even in alle rust rond. En dat deden ze. Het kleed wat we in ons hoofd hadden (lichtbruin en harig) hadden ze niet. Sowieso was er nauwelijks bruin.

Ik denk dat we wel een uur bij de kleden hebben gestaan: zullen we dit doen? Zullen we toch naar een andere winkel? Maar ja, dat gewinkel daar hebben we helemaal geen zin in. Toen vonden we een wollen kleed in gebroken wit. Dit zou kunnen werken, of helemaal niet. We namen de gok en desnoods moet het maar geruild worden.

Zo grappig hoe we binnen een paar minuten een matras kopen terwijl dat best belangrijk is en eindeloos nadenken over een kleed. Met een volle kar rekenden we af bij de zelfscan. Uiteraard werden we eruit gepikt voor controle, dat heb ik regelmatig. Waarschijnlijk omdat andere mensen onze chaotische gezelligheid zien en willen checken of ik wel alles scan maar daarin heb ik nog nooit een fout gemaakt. We haalden het matras op en gingen naar de auto. Hoe gaan we ooit zo'n matras en kleed meekrijgen? Uiteindelijk lukte het Bert door 2 stoelen plat te leggen. Dat betekende dat Manuël en Jonathan samen een stoel moesten delen achterin de auto tussen de spullen. Beetje propperig maar de hele middag voelde als een leuk uitje en dit was een avontuurlijke afsluiter.

Half 4 kwamen we thuis, laat die stort maar zitten. We gingen bijkomen. Pakten een paar spullen uit en deden een dutje in bed. Juist toen we weer uit bed waren kwam er familie langs om de vloer te bewonderen. Echt super leuk maar het was best een bende door al het inpakmateriaal wat er lag en de spullen. Daar baalde ik van. Heb ik het steeds op orde, een moment niet en dan komen er mensen kijken. Er zijn belangrijkere dingen in het leven, laat het los. Sinds wanneer laat ik de vreugde van zo'n spontaan bezoekje overstemmen door zoiets oppervlakkigs. Echt waar, die nieuwe vloer doet gekke dingen met me.

We peinsden nog wat over het kleed en vroegen hier en daar wat meningen. Ik merkte dat ik er wat onrustig van werd. In de avond wist ik ineens wat het was. Waarschijnlijk is dit kleed helemaal niet heel handig om te houden want hoe blijft zo'n lichte kleur schoon, wol pluist, het formaat is net wat groot en dus zou het mooier zijn om een andere tafel te hebben. Maar ik wil helemaal niet zo lang nadenken over keuzes. Dat past helemaal niet bij ons. En wij vonden het kleed wel mooi staan ondanks dat ik de bewaren ook wel zag. 'Meer leven vanuit mezelf' daar ga ik de komende periode mee bezig en dat past hier ook bij. Ik vind het mooi en we gaan er gewoon van genieten. En misschien krijgen we wel spijt maar wie dan leeft dan zorgt.