Jonathan in actie
Donderdagmiddag scheen de zon en raakte ik lekker aan de klets op het schoolplein. Jonathan fietst altijd zelf naar huis en hij belde me 2 keer vanaf de huistelefoon. Ik had niks in de gaten totdat we in de auto stapten. Ik belde Jonathan terug maar er werd niet meer opgenomen, hij was dus in ieder geval thuis.
En tussen alle dagelijkse activiteiten door blijven we verven en de benedenverdieping opknappen. Het gaat zo mooi en heerlijk fris worden.
Toen wij thuis kwamen lag er een briefje klaar.
Hij mocht zo'n verzamelalbum kopen, blijkbaar regelde hij dat direct.
Bij thuiskomst zei Jonathan : 'ik heb overal aan gedacht. Ik heb je gebeld, toen legde ik een briefje neer (super schattig) , ik heb de achterdeur weer op slot gedaan en de ketting om mijn nek voor als ik kwijt raak'.
Dat laatste vond ik erg grappig. Zo'n ketting met alle persoons gegevens. Fijn voor als er iets gebeurt (laten we hopen dat dat nooit aan de orde is!) maar dat hij kwijt raakt op weg naar de winkel lijkt me sterk. Hoe dan ook, hij was heel verantwoord bezig.
Donderdag zou ik om half 6 naar de oudergesprekken op school gaan terwijl Bert thuis chili con carne zou koken. Net voor ik van huis ging belde hij dat hij 2 treinen gemist had. Hoe dan?! Hij was nog aan het praten met een collega en zou 18.15 uur thuis zijn. Of ik even aan Rachel of Jonathan wilde vragen om patat te halen. Ik had nog 3 minuten, gaf snel instructies, schreef op een briefje de hoeveelheid patat en de snacks voor Bert en mij, de rest moest het zelf nog noteren. En weg was ik. Ondertussen liepen er 4 buurkinderen door ons huis en onze eigen 4. Nou ja, het loopt wel los.
Een klein uur later reden Bert en ik tegelijk de parkeerplaats op. Jonathans fiets stond er maar geen kind te bekennen. Zou hij zijn gaan lopen? Terwijl we bespraken waar hij nu zou kunnen zijn kwam hij thuis op Manuëls fiets. De ketting van Jonathans fiets lag eraf dus leende hij de fiets van Manuël. Er stonden geen snacks voor de kinderen op het briefje dus had hij voor iedereen kipnuggets gehaald. Gelukkig voor Manuël hadden we nog een kroket in de diepvries liggen aangezien hij helemaal niet van kipnuggets houdt. Gezien de chaos van het moment waren we dik tevreden toen we om half 7 aan de patat zaten. Met dank aan Jonathans hulp.
En tussen alle dagelijkse activiteiten door blijven we verven en de benedenverdieping opknappen. Het gaat zo mooi en heerlijk fris worden.
Letterlijk alles eruit, uitzoeken, schoonmaken, de muren afnemen, verven, beschadigd behang herstellen... Zo grondig, dit moet wel heel lekker worden straks met de nieuwe vloer en alles weer op zijn plek.
Reacties
Een reactie posten