Echt een nieuwe vloer

Woensdag werd er in ons huis gewerkt en donderdagochtend, toen was het klaar. We hebben weer een vloer! Wat een verademing. Ineens gaat mijn hart uit naar mensen die moeten vluchten en hun huis achterlaten en mensen die leven in de troep of armoede door allerlei oorzaken. Als je leefomgeving op orde is geeft dat echt levensruimte.

Donderdag werkte ik mijn 3 uur en dat is voor nu genoeg voor overdag. Inrichten kwam er dus nog niet van. Omdat de plinten in huis gezaagd waren had ik al wel een rondje stof opruimen gedaan. De vloer is zo mooi en nu was echt de hele benedenverdieping schoon en klaar voor gebruik.

De kinderen kwamen uit school en ik ging boven liggen, daar was mijn rug aan toe. 

We bewonderden nog even de trap. Rachel kon haast niet geloven dat dit echt ons huis is, zo mooi. Manuël moet even wennen. Hij had een stoffen trap verwacht, hij ontplofte en wilde niet meer met mij praten omdat ik dit veroorzaakt heb. Hij heeft even wat ruimte nodig. 

Toen ik na een uurtje beneden kwam stond de boel op stelten. Esther had de schone ramen 'gepoetst', die waren dus niet meer schoon maar vol vlekken. En ze had de vloer gedweild met schoonmaakmiddel wat ik niet op de vloer wil hebben, daardoor was de vloer ook vlekkerig. Ondertussen was Jonathan een restaurant begonnen in onze keuken met wat vriendjes. Ze hadden aardappelen geschild (overal schillen) en waren net aardappels aan het bakken. Het aanrecht stond vol met etenswaren.

Ik kon wel huilen. Het moment waar ik weken naar toe leefde, het inrichten, en nu was het chaos. Ik stuurde iedereen weg en ging maar opruimen en poetsen, wat een enorm energielek.

Toen Bert thuis kwam tilde hij met de jongens de eettafel en stoelen naar binnen. Ik had de stoelen nog schoon willen hebben voor ze naar binnen gingen maar er zijn grenzen aan mijn kunnen. Het was genoeg geweest.

Ik at snel het avondeten op en ging nog een tijdje liggen. De eerste podcast avond van dit seizoen wilde ik niet missen. Het afgelopen half jaar kon ik daar niet meer bij zijn en het doet me altijd enorm goed. Met een leuke groep mensen uit de kerk van allerlei leeftijden een podcast bespreken en daardoor ook allerlei onderdelen van het leven en geloof.

Eind van de avond was ik enorm moe maar zo voldaan. Ondertussen had Bert met de kinderen de meubels binnen gezet en begint het echt weer op ons huis te lijken. 

Hij vertelde dat Manuël blij naar bed ging met de woorden : 'eindelijk is ons huis weer netjes'. Daar gaat hij zo goed op.  Nu stap voor stap opbouwen.