Aardenvat

Na een veel te lange blogpauze (een hele week!) is het de hoogste tijd om weer eens bij te praten. Allereerst natuurlijk Esthers verjaardag. Ons kleine knuffeltje is 4 jaar! Ze kwam in de ochtend bij ons met de mededeling: 'de 3 is weg, 4 is gekomen'. Het zou haast filosofisch kunnen zijn. Vol blijdschap pakte ze haar cadeautjes uit, met zijn allen op het grote bed, heerlijke traditie. Heb ik Bert wel voor moeten overhalen. Hij was gewend om cadeaus te geven aan de ontbijttafel als iedereen aangekleed is. Wat! Dat duurt veeeeeeels te lang. Lekker als allereerste, met duf hoofd op ons bed en gelijk zingen en cadeautjes uitpakken: feestelijk! Na het uitpakken van de cadeaus wachtte haar beneden nog een enorm cadeau, het zelf gepimpte keukentje. Ze was dolenthousiast, daar doe je het voor. Na het eten en aankleden was het al bijna tijd voor bezoek. Het was een doordeweekse dag maar ik had vrij genomen en met dat de rest van de kinderen ook geen school hadden was het gelijk een gez...

Een koortje met kinderen voorin de kerk op 2e Kerstdag,  ontzettend leuk. Daar wilden onze kinderen wel aan meedoen. Toen bleek dat niet te kunnen. Dan maar een koortje buiten om alle kerkgangers te verwelkomen,  mooi alternatief. Maar nu niet duidelijk was welke maatregelen de kerk zou hanteren stond ook dat op losse schroeven. Jammer, jammer. Maar niet getreurd! Al snel ontstond het idee om de kinderen het lied te laten inzingen en er een filmpje van te maken. De inzendingen stroomden binnen en ik ging aan het werk. Inmiddels zit er al bijna 4 uur aan tijd in maar het is meer dan de moeite waard, wat prachtig wordt het! De kinderen die zo mooi zingen en duidelijk stuk voor stuk hun best doen. Hij is bijna af, ik zie nu al uit naar de desbetreffende dienst. Naast die bezigheden zijn de kinderen thuis. Esther neemt afscheid bij de opvang dus er moeten traktaties gemaakt worden. Ze is jarig dus er moeten cadeaus ingepakt worden en slingers opgehangen. En niet te vergeten een ke...

Rachel vierde vrijdag sinterklaasfeest op school. Hoewel we de rest van de pieten en liedjes al achter ons hadden gelaten schakelden we toch nog even terug. De suprise was donderdagmiddag al naar school gebracht dus daar hadden we geen omkijken meer naar. Esther bleef gezellig thuis en de rest waren we kwijt. We maakten er een rustige ochtend van. Ik was enorm moe, komt denk ik door alle onduidelijkheid en onrust, niks aan. Voor we de jongens van school haalden fietsten we langs de kledingcontainer met weer 2 zakken kleding. Een grote strijkmand stond al 2 jaar op de vliering. Bert had het er stiekem neergezet (aangezien ik niet veel strijk) en behalve 1 jurk die ik al tijden kwijt was heb ik niks gemist. Weg ermee dus. Oké eerlijk is eerlijk, ik heb 1 blouse en 1 extra jurk eruit gered. Dat ruimt weer lekker op. De vliering was 8 jaar geleden leeg en ordelijk. We hadden er een laminaatvloer in gelegd en tijdens mijn verlof van Jonathan heb ik het plafond helemaal wit geverfd. Inmiddel...

Eindelijk was het zover, Esther mocht naar school! Ze was enorm vrolijk die ochtend, haar nieuwe schoolbeker mocht mee en ik had een oude tas van zolder gehaald die voor haar nieuw was en waar ze blij mee rond paradeerde. Daar gingen we dan, vier kinderen op de fiets om allemaal af te leveren en ook nog eens op dezelfde locatie. Jonathan en Rachel fietsten vast vooruit omdat Jonathan gym had en dus niet te laat moest komen. Ik zou hem in de rij naar gym wel een kusje geven. Rachel stond ons al op te wachten en liep samen met Esther het plein op, 2 zusjes. Manuël had even wat problemen met zijn fietssleutel maar uiteindelijk stond de fiets op slot. We gaven Rachel een kus waarna zij naar binnen rende. Met 2 kinders liep ik naar de kleuteringang. Ondertussen was ik Jonathan helemaal vergeten en hoorde ik achteraf hoe hij me vanuit de rij riep maar ik zag hem niet, arm schaap.  Esther maakte kennis met haar juf die ze al wel een beetje kende en Manuël mocht laten zien waar ze haar tas...

Na quarantaine en ziek zijn volgden er leukere dagen. Vrijdag gingen we een kerstboom kopen. Een leuk uitje voor het hele gezin. Ik was net min of meer weer beter en stond nog wat wiebelig op de benen, maar die kerstboom die zou er komen! We reden in 2 auto's naar het verkooppunt, niet ver achter ons huis. Mijn auto deed wat vreemd maar reed nog wel. Toen begonnen er lampjes te branden en sloeg hij steeds af als er geen gas gegeven werd, met gelijk het stuurslot erop. Lastig een rotonde door komen met een auto die afslaat en niet meer wil sturen, maar het is gelukt. Ik parkeerde in de eerste de beste zijweg en Bert volgde met de grote auto, verbaasd waarom ik zo raar reed. Hij bekeek de boel en wist het ook niet zeker. Terug naar huis dan maar? Nee, door naar de kerstboom! We ruilden van auto's en ik reed een stuk relaxter in de grote auto die gewoon wou sturen en bleef rijden als ik dat wou. We kwamen aan en zochten een grote boom uit. Eentje die met zijn top het plafond krieb...

Het heerlijk avondje was gekomen. Na een heleboel verjaardag vreugde schakelden we naadloos over op het sinterklaasfeest. De kinderen werden drukker en drukker. Vooral bij Esther en Manuël was de spanning om te snijden. En hoewel iedereen hier weet dat het een verkleedfeest is kunnen ze dat niet meer geloven op 5 december. Manuël vertelde al dat sinterklaas nep is maar vandaag komt wel de echte sinterklaas met de echte Ozosnel en babypiet.  Het is super echt ineens allemaal. We gingen op tijd aan tafel voor het avondeten, heerlijke boerenkool. Ik denk dat ik dat al bijna mijn hele leven op mijn verjaardag eet, zo lekker. Dit keer opgeleukt met zilveruitjes en piccalilly. Smullen maar. Jonathan zat maar te bedenken hoe het nou kon dat de zak voor onze deur kwam te staan. Hij kwam er niet uit. Regelmatig checkte hij de voordeur maar er stond nog niets. We aten verder en pakten het toetje Iedereen aan de wandel om schaaltjes te pakken, lepels en vla. Ondertussen ging Bert even 'naar d...

En toen was het bijna zover; mijn verjaardag. Met kinderlijke blijdschap kijk ik daar ieder jaar weer naar uit. De cadeautjes, lekker eten, gewoon alle feestelijkheid; ontzettend leuk. En hoewel mijn liefdestaal niet cadeautjes krijgen is vind ik dat toch wel het hoogtepunt van mijn verjaardag.  Bert is normaal gesproken vaak laat met inkopen doen, ik vroeg hem al een paar keer of hij al wel wat geregeld had (irritante bemoeial die ik ben) en ik had een uitgebreide verlanglijst gemaakt met asociaal dure en fantastisch leuke cadeaus. Toen Bert zaterdagavond vertelde dat door de quarantaine het misschien niet helemaal zou zijn zoals ik verwachtte sloeg de teleurstelling toe. He wat jammer. Wat zou hij al wel geregeld hebben? Misschien 2 dingen? Kaal hoor. Mijn humeur sloeg om, dat is de keerzijde van de kinderlijke blijheid. Toen Bert in de avond een paar punten aangaf die hij graag anders zou willen zien gaf ik een grote mond terug. Ja, daaag. Kijk eerst maar eens naar jezelf. Je de...

Eindelijk was het dan zover, na weken lang er naar toeleven werd Rachel 11 jaar, feest! We stonden vroeg op om genoeg tijd te hebben om cadeautjes te geven. Dat vroege werd nog iets eerder dan gepland want 5.50 uur kwam Jonathan uit bed om naar de wc te gaan, toen moest hij gelijk een nieuwe lading pijnstillers en heeft hij nog lekker even bij ons in bed geknuffeld. Half 7 zaten we met zijn zessen in het grote bed en hadden we Rachel al toegezongen.  Vol enthousiasme pakte ze de cadeautjes uit en het mooiste was natuurlijk de mobiele telefoon die ze ein-de-lijk kreeg. Beneden was het al versierd van het kinderfeestje maar Bert had 2 extra slingers opgehangen voor nog meer feestelijkheid. Manuël was verbaasd dat er in de keuken geen slingers hingen, zijn reactie 'ga onmiddellijk daar slingers ophangen'. Maar helaas voor hem laten we ons niet zo commanderen door een kleuter en vonden we het wel genoeg. Iedereen werd klaargemaakt voor school Rachel nam haar nieuwe telefoon mee om ...

Daar gingen we dan, met zijn drieën naar het ziekenhuis in Utrecht. En eigenlijk moet ik zeggen met zijn vieren want extreem groot knuffelschaap 'Bob' mocht ook mee. Die had Jonathan die ochtend gekregen. We stonden in de rij om de afdeling op te gaan, daar nam Bert afscheid. Stom 1 ouder beleid. Er was nog genoeg tijd om spelletjes te doen. We speelden 'Wie is het' en hadden net Monopoly klaargezet toen de pedagogisch medewerker hem uitnodigde om met haar spelletjes te doen en dat is natuurlijk veel leuker dan met je moeder. Ondertussen vond schaap Bob het heel spannend maar Jonathan natuurlijk helemaal niet. We werden opgeroepen om te gaan omkleden. Jonathan kreeg een gek ziekenhuis shirt en broek aan, daar mochten absoluut geen foto's van gemaakt worden want dan zou hij uitgelachen worden. Alleen dan een foto voor papa. Eenmaal op de OK vond niet alleen Bob het spannend maar ook Jonathan zelf. En wat was hij moedig, zo zouden we het zelf niet kunnen. Hij liep rus...

Vrijdagochtend begonnen we de dag bij het consultatiebureau. Mijn auto wou niet meer starten en deed helemaal niets meer, het elektronisch slot werkte ook niet dus het zal de accu wel zijn. Dat is iets voor later, de komende dagen gebruiken we gewoon de fiets. Voordat we vertrokken vertelde ik toch maar aan Esther dat ze een prikje zou krijgen. Haar reactie was om te filmen; ze sprong een gat in de lucht en was super blij. 'Ben ik echt aan de beurt?', ja echt. Iedereen die we tegenkwamen kreeg het te horen dat zij aan de beurt was voor een prikje, dat heb ik nou nog nooit meegemaakt. We waren en op de afgesproken tijd en het wegen en meten ging snel. Daarna was het wachten, wachten en nog eens wachten. Nu heb ik al vaker met dat bijltje gehakt dus voor zo'n consultatiebureau afspraak moet je gewoon de tijd nemen en genieten van het rustige moment om te zitten. Toen kwam toch het moment dat we naar binnen mochten, Esther was lekker aan het kletsen en bleef ondertussen doorsp...

Dinsdagavond is date-avond. Nu al bijna 15 jaar lang. Deze dinsdag besteedden we aan de sinterklaascadeaus. Meestal doet Bert die taak maar na een eerste inkoopslag wou hij de rest wel samen doen. Oké dan, ik vond het eigenlijk wel makkelijk, maar vooruit. We stalden de cadeautjes uit per kind, telden ze en beoordeelden ze op grootte. Daarna gingen we allebei zitten met een computer op schoot om de rest te bestellen. Het kostte al met al de hele avond maar volgens mij wordt iedereen op 5 december goed verwend. Donderdag stroomden de pakketjes binnen. Wat een feest! Ik word er zo blij van. Onze bankrekening iets minder maar dat mag deze tijd van het jaar. Zo ging de hele dag door de bel. En niet alleen van de pakketjes die we kregen maar ook van mensen die iets op kwamen halen. Ik had het deel van de kast uitgezocht met lakens en dekbedovertrekken. Deze zomer was het ledikantje al verkocht dus de hele sloot met hoeslaken en overtrekken waren niet meer nodig. We hebben Esther en Manuël n...

Zomaar onverwachts kreeg Rachel een vrije dag. En hoewel dat voor de juf vervelend is - beterschap juf! - vond Rachel het helemaal niet erg. Ze is zo moe de laatste tijd. Het toeleven naar haar verjaardag kost haar veel energie. Ondanks dat ze 11 jaar wordt blijft het reuze spannend. We kregen het bericht dat ze vrij was al vroeg in de ochtend en lieten Rachel lekker slapen. De rest moest natuurlijk wel op pad dus Bert reed ze precies op tijd naar school. Zo, dat was dat. Een stil huis. En daar kwam Rachel naar beneden met kleine oogjes en verwarde uitdrukking: huh, waar is iedereen? Ze was heel blij, 'hier wenste ik al om'.  Bert en ik moesten aan het werk en ik zat de hele ochtend in digitale overleggen. Niks aan voor Rachel. Ze hing tot half 11 op de bank in haar pyjama een film te kijken. Ik zat aan de eettafel, even geluid uitzetten en instrueerde Rachel dat ze nu toch echt moest aankleden. Vervolgens verdween ze naar boven. Een uur later kwam ze weer beneden, geen idee wa...

Nu sta ik niet zo vaak op de weegschaal maar toen meerdere kleren wat begonnen te knellen was ik toch wel benieuwd. 3 kilo erbij sinds de zomer. Oei, dat is best veel. Ik merkte al dat mijn buik wat meer danste en lekker zacht aanvoelde, laten we het positief houden. En hoewel ik hou van een zacht lijf en het streven absoluut niet is om bottig te zijn is het wellicht toch niet handig om door te gaan met zoveel te snoepen. Ik hou nu eenmaal van lekker eten maar dat mag wel weer iets bewuster. Ik vertelde Bert van de plus 3 aan mijn lijf en besloot iets bewuster te zijn wat er mijn mond in gaat. Verder houd ik me verre van diëten, brrrr moet er niet aan denken. Gewoon weer iets meer bewegen. Allemaal niet schokkend maar deze trend hoeft zich ook niet voort te zetten. Toen Bert 's avonds op de bank een serie zat te kijken en ik tussen hem en het beeld sprong om een kus te stelen was zijn reactie: wat ben je vettig. Nu had ik even daarvoor vaseline op mijn lippen gesmeerd omdat ze zo d...

Esther kwam dinsdagochtend ziek uit bed. Ze had koorts en was flink aan het snotteren. Dan is het thuiswerken een geluk bij een ongeluk. Het arme kind had het echt te pakken, 39,2 graden koorts. Ze wisselde liggen op de bank af met slapen in bed. Woensdag was het nog hetzelfde. Maar even geen vriendjes bij ons in huis. Rachel was lekker op haar kamer aan het spelen, Manuël ging naar buiten op zijn fiets en Jonathan was bij een vriendje. Esther sliep dus ik had een leeg huis. Een mooie gelegenheid om uitgebreid met een zus bij te praten via de telefoon. Na ruim een uur wou Manuël toch wat aandacht hebben en gingen we samen naar buiten. Hij schommelde met een paar andere kinderen en toen was het al vrij snel tijd om terug te lopen. Esther was wakker geworden en lag zielig op de bank. Bert hield haar in de gaten en had haar uit bed gehaald. Ze was een zielig hoopje ellende. Na een korte knuffelsessie ging ik eerst op pad om Jonathan op te halen. Manuël wou wel samen met mij op papa's ...

Zaterdagochtend kwam Esther de slaapkamer binnen om mijn telefoon te jatten. Zij verdween met het apparaat en wij konden ons weer omdraaien. Even later kwam Manuël om bij ons in bed te kruipen. Heerlijk, de laatste tijd winnen we het niet vaak meer van een schermpje maar nu kroop hij heerlijk warm en zacht tegen me aan. Een lekker knuffeltje. Na een tijdje verdween hij ook naar beneden. Voor mijn gevoel dommelden we nog even weg maar ineens zei Bert: tijd om op te staan, het is al 9.05 uur. WAT! Om 9.30 uur begint zwemles. Ik zag het echt niet zitten, 10 minuten dat is onmogelijk. Maar Bert wou het wel proberen. We sprongen uit bed en gingen gelijk in racestand. Ik kleedde Jonathan aan in zwemkleding, schone kleren in de tas, boterham smeren en hup hup hup, in hoog tempo stond hij al snel klaar voor vertrek. 9.20 uur reden ze weg en Jonathan lag precies op tijd in het zwembad. Tjonge, wat een adrenaline en dat voor de zaterdagochtend. Met de andere kinderen ging ik aan tafel om een stu...

Esther zag iets vliegen in het donker, wat zou dat zijn vroeg ze zich af. Geen idee, wat denk je zelf dat het was? 'Een heks!' Nou, het zal wel een vogel zijn geweest, maar nee ze was er van overtuigd, er vloog een heks over.  Het werd dag en we hebben geen heks meer gezien. De oudste kinderen gingen naar school en met de jongste 2 ging ik gezellig koffie drinken bij een vriendin. Manuël heeft het hele stuk zelf gefietst, heel knap. Esther dook daar gelijk het speelkeukentje in. Overal waar zo'n ding staat is Esther te vinden. Toen Rachel klein was hadden we een keukentje. Het stond groot te zijn in de kamer en er werd niet mee gespeeld. Wist je dat je op een keukentje ook heel goed kunt klimmen en klauteren? Ik wist het niet maar Rachel was er de beste in. In korte tijd viel het ding van ellende uit elkaar. Het was niet meer te redden, we gooiden het weg en besloten nooit weer een speelkeukentje in ons huis te zetten. Maar ja, nu speelt Esther er overal zo leuk mee. Tot nu...

Wat zijn kinderen soms toch verschrikkelijk irritant. Het begon in de ochtend al. De kinderen gingen naar school en Rachel rende de school in. Esther wou haar nog een knuffel geven maar Rachel was al weg dus Esther begon hard te huilen. Tja, dat veranderd niets aan de situatie. Jonathan zei heel lief: 'zullen wij knuffelen?'. Maar nee, dat wou ze niet. Dan niet, Jonathan vertrok naar zijn klas. Toen brachten we Manuël naar zijn deel van het schoolplein. Esther was nog steeds boos en wou niet meelopen. Ze bleef stijf staan en huilde de longen uit haar lijf. Nou dan niet joh. We lieten haar huilend achter, Manuël en ik liepen samen door naar de plek waar zijn schooltas mag staan. Onderweg hield ik haar natuurlijk in de gaten en stelde een paar bezorgde moeders gerust dat er met het kind helemaal niets aan de hand was ondanks de dramatische krokodillentranen. Manuël ging lekker spelen nadat hij een paar keer gezegd had dat Esther wel heel zielig was. Nee hoor, niks zieligs aan. Ik...

Zaterdagavond hadden we de bowlingbaan op het vakantiepark gereserveerd. We aten vroeg zodat we om 18 uur konden bowlen. Voor de kinderen hadden we kant en klare pannenkoeken. Ik vind ze niet te eten maar zij waren helemaal blij en we aten zelf het restje macaroni op van de vorige avond die we wat opleukten met geraspte kaas. We gooiden een uurtje met de ballen. De kleintjes gebruikten een olifantenslurf, een leuk houten glijbaantje waar ze de bal vanaf konden duwen. Goede uitvinding, zo hoefden ze de ballen niet te gooien. Meerdere keren vreesde ik voor vingertjes die tussen de ballen terecht konden komen en 1 keer viel er een bal rakelings langs de tenen van Esther. Uiteindelijk hadden we vooral veel plezier. Jonathan vond het lastig. Hij gooide eerst zelf maar schakelde daarna toch over op het gebruik van de slurf. En wat is het toch ook een pechvogel, want ook daarmee raakte hij maar weinig kegels. Aan het eind was hij echt in tranen, dat het vooral ging om het gezellig samen zijn ...