Gebruiksaanwijzing van mezelf

Dinsdagavond is date-avond. Nu al bijna 15 jaar lang. Deze dinsdag besteedden we aan de sinterklaascadeaus. Meestal doet Bert die taak maar na een eerste inkoopslag wou hij de rest wel samen doen. Oké dan, ik vond het eigenlijk wel makkelijk, maar vooruit. We stalden de cadeautjes uit per kind, telden ze en beoordeelden ze op grootte. Daarna gingen we allebei zitten met een computer op schoot om de rest te bestellen. Het kostte al met al de hele avond maar volgens mij wordt iedereen op 5 december goed verwend.

Donderdag stroomden de pakketjes binnen. Wat een feest! Ik word er zo blij van. Onze bankrekening iets minder maar dat mag deze tijd van het jaar. Zo ging de hele dag door de bel. En niet alleen van de pakketjes die we kregen maar ook van mensen die iets op kwamen halen. Ik had het deel van de kast uitgezocht met lakens en dekbedovertrekken. Deze zomer was het ledikantje al verkocht dus de hele sloot met hoeslaken en overtrekken waren niet meer nodig. We hebben Esther en Manuël nog een tijdje allebei in een ledikant gehad dus de voorraad was op z'n zachts gezegd ruim. Ik zette het op de 'gratis in Ede' hoek en wist niet dat dat zo leuk was. 4 verschillende mensen kwamen een deel ophalen. Ik van het spul af en zij blij, dit ga ik vaker doen!

Ik ben nog steeds lekker aan het ruimen met mijn nieuwe motto (gejat van Minimal mom - zie youtube) 'Use it or loose it'. Overzicht om me heen geeft overzicht in mijn hoofd.

Tussendoor dat de bel vaak ging waren we ook hard aan het werk. Er lag zoveel werk, ik had geen overzicht meer. Dat is niet fijn. Vandaag maar gewoon alle afspraken afgewerkt en de overige tijd de mailbox bij langs. 1 voor 1 de verschillende vragen behandelen. En dat werkte, ook al ligt er nog genoeg er is ook een heleboel verwerkt en dat voelt fijn. 

En niet te vergeten dat eind van de ochtend de kinderopvang belde dat Esther gespuugd had. Ik schrik er altijd van als ze bellen terwijl er een kind zit. Gelukkig had ze alleen gespuugd en was er niets ernstigs aan de hand. Ik zat in overleg, Bert ook. Ik was de pineut en ging er even tussenuit om Esther te halen. Ze zag er zielig uit, met zo'n pruillipje en tranen biggelden over haar wangen. Ze had flink gespuugd, arm kind. In de auto zat ze nog sneu te zijn. Eenmaal thuis, na 15 minuten op de bank, kwam ze er gezellig kwebbelend vanaf en de rest van de middag heeft ze heerlijk gespeeld en rondgerend. Nou moe, wat gek. Blijkbaar zat er iets dwars en was het ook weer klaar toen alles goed en wel eruit was. 

Half 6 ging de laptop uit en in de werktas, die is voorlopig niet nodig. Dinsdagochtend hoeft er pas weer gewerkt te worden. Ik vertelde al dat er de komende dagen veel op het programma staat. En niet alles is veel in tijd maar wel in de invloed die het op mij heeft.

Vrijdag starten we met de laatste keer consultatiebureau voor Esther. De allerlaatste keer dat we daar komen, ik ben er niet rouwig om maar het is toch wel weer een soort mijlpaal. En dit schaar ik nog niet onder de drukte hoor maar is wel iets wat even moet gebeuren. Daarna volgt de voorbereiding voor Rachels kinderfeestje, die is zaterdag. Een deel is al klaar maar alle boodschappen moeten nog gedaan worden inclusief alles voor het zelf pizza's maken. Nog even goed over nadenken wat we allemaal voor nodig hebben en in welke hoeveelheden.

Zaterdag hebben we dan het feestje en in de ochtend versieren we daarvoor alvast het huis.

Zondag wordt mijn zusje gedoopt en gaan we naar de kerk in Apeldoorn. Super speciaal, nu al zin in!

Maandag is de dag dat Jonathan in Utrecht geopereerd wordt. Het kinderziekenhuis is voor ons bekend terrein. En dat het kind onder narcose moet, een ingreep krijgt en de weken erna last zal hebben doet zeer aan mijn moederhart. Het maakt even niet uit waarom hij geopereerd moet worden maar het is een pittige operatie. Ja, daar zie ik echt tegenop. Daarom is het ook zo fijn dat ik die hele dag vrij heb genomen, daar hoef ik niet aan te denken. Mijn moeder haalt de andere kinderen op in de middag en blijft zolang als nodig is. Ik verwacht dat we in de avond terug zijn. Dat is mijn manier: alles waar ik invloed op heb goed voorbereiden en vervolgens maar het vertrouwen hebben dat als ik hem los moet laten, letterlijk, God bij hem blijft.

En na die heftige dag, kan uit ervaring zeggen dat ik me daarna gesloopt voel, is onze Rachel jarig. 11 jaar wordt ze. Daar moet nog een traktatie voor voorbereid worden. En juist die ochtend werk ik op locatie in plaats van thuis. 

Al met al is het veel. Vooral ook in mijn hoofd. En het is zo fijn om me te realiseren dat ik de onrust in mijn lijf voel en begrijp en accepteer dat dit komt door maandag. En dat ik het nodig heb om te bedenken wat ik wel doe en vooral ook niet. En dat ik het fijn vindt om zo'n overzicht te maken, wat er elke dag mag gebeuren. En doordat ik begrijp dat het me onrustig maakt ben ik verder lief voor mezelf. Extra vroeg slapen, want daar knap ik zo van op. En kleding aandoen waar ik me fijn in voel want dat is soms wat meer nodig. Een groot verschil met een jaar geleden. Dankbaarheid dat ik mijn gebruiksaanwijzing steeds beter begin te begrijpen. 

En nu begint mijn weekend lekker vroeg. En zoals boven onze voordeur staat bewaar ik in mijn hart: 'ga met God en Hij zal met je zijn' en dat wens ik jou ook toe.