Betrapt

Daar gingen we dan,  op weg naar vakantie. We besloten dat 11 uur een mooie tijd zou zijn om te vertrekken. Bert moest in de ochtend nog even werken en de meeste spullen moesten nog ingepakt. Het is bijna gelukt, 11.15u reden we weg, heel netjes al zeg ik het zelf.

Ondanks dat we al lang samen zijn en aan een half woord genoeg hebben hadden we nu beter iets meer dan een half woord kunnen gebruiken. Bert wilde via de Deltawerken rijden als we daar toch min of meer in de buurt zouden zijn. Ik zocht uit hoe lang het rijden was en noemde de verschillende opties,  het scheelde maar 3 minuten met elkaar. Bert had het over de Deltawerken en ik over de snelste routes. We reden Berts route maar die bleek uiteindelijk (met nog een keer verkeerd rijden) 5 kwartier langer te duren. En de reis was al bijna 3 uur. Daarbij kwam nog dat Esther het heel spannend vond en de boel onder spuugde. We lunchten uitgebreid en hielden een extra stop bij de zee. 17 uur kwamen we moe aan bij het huisje,  een heel stuk langer onderweg dan de bedoeling was. Maar we waren er! 

Bert ging naar de supermarkt op het vakantiepark om voor veel te veel geld avondeten en ontbijt te kopen en wij pakten alles uit en bewonderden elke ruimte. Wat een groot huis! Echt een heerlijkheid. In korte tijd stond er macaroni op tafel en de kinderen vonden het helemaal goed om te gaan slapen in hun mooie kamers. Rachel had de verdeling gemaakt. Zij sliep met Jonathan in de kamer beneden met een badkamer en suite. Manuel en Esther sliepen samen in de kamer naast de onze en dat vond ik ook wel zo prettig. 

Om 21 uur was het overal stil, het voelt wel wat als een logeerpartij. Zelf lagen we er half 11 in. Vond dat ik het al aardig gerekt had want helaas voelde ik me nog steeds niet lekker, we maken er maar het beste van.

Het waren heerlijke bedden maar wel 2 losse naast elkaar, hoe kun je dan fatsoenlijk tegen elkaar aan in slaap vallen? We gingen samen maar in 1 bed liggen en vielen snel in slaap. Na 1,5 uur werd ik wakker in de spleet tussen de bedden. Gruwelijk,  dat is ook niks. Ik verkaste toch maar naar mijn eigen bed. Om 7 uur werden we wakker van spelende kinderen,  Manuël en Esther hadden het heel gezellig. Rachel en Jonathan zaten al in de sauna en maakten daarna een bad klaar waar ze samen in dobberden.

Manuël vroeg zich af waar de bergen waren en checkte gelijk even of sinterklaas door de schoorsteen van de gaskachel zou passen.

Esther vond het de hoogste tijd om te eten en dekte de tafel vast. Zo zaten we om 9 uur al (of pas, het is maar net hoe je het bekijkt) aan het ontbijt. Rachel en Jonathan al helemaal schoon en in de kleren en de rest nog in pyjama. Tijdens het ontbijt inventariseerden we wat we allemaal wilden doen. Iets teveel leuke dingen voor te weinig tijd. Niet alles lukt maar wat we doen gaan we van genieten en in ontspanning beleven. 

Manuël en Esther wilden eerst in bad. Ik ging erbij zitten op een stoel met een boek om ze in de gaten te houden.  Bert ging ondertussen met de oudste kinderen naar de receptie om de beloofde playstation op te halen en om te kijken waar het zwembad zich bevond.

Eind van de ochtend liepen we naar zee. Via de supermarkt voor wat broodjes die we onderweg als lunch aten. We renden naar de zee en renden weer terug als de golven eraan kwamen. Heen en weer, heen en weer,  het blijft een mooi spel. We keken naar de golven, zagen boten en waren vooral druk met die golven die steeds wat dichterbij kwamen. Na een half uurtje was de golf sneller dan Manuël en was zijn broek nat en zaten zijn laarzen vol water. Even later viel Esther in het (kleine laagje) water en was ook zij nat. Met een stevige wind was dat echt te koud. We liepen terug naar het huisje. Manuël en Esther warmen op in de sauna en kregen droge kleding aan. Ik maakte gebruik van de wasmachine en droger om alles schoon en droog te krijgen. Kan thuis ook wel maar het was een kleine moeite,  hebben we thuis weinig te wassen ook wel eens lekker.

De rest van de middag was relaxt. De kinderen zaten op de playstation,  speelden in de speeltuin voor het huis en wij lazen een boek. Buiten waaide de wind door de bomen en wij zaten naast de gaskachel,  heerlijk. Iedereen verzamelde zich weer binnen, er werd verstoppertje gespeeld en we dronken limonade en thee met lekkere chocolade erbij. Manuël kondigde aan dat hij onze slaapkamer gezellig had gemaakt. Ik nam polshoogte en hij had de tas uitgepakt en verspreid over de kast en het nachtkastje. Lief bedoeld maar niet perse nodig of handig. Op mijn gemakje ruimde ik alles weer op. Bert kwam kijken wat ik deed, gooide me op bed en dook er zelf achteraan. We hadden zo'n lol, wat voelt dat heerlijk jong. Toen kwam Rachel ineens binnen lopen. Verschrikt gezicht en ze vloog naar beneden. Kind getraumatiseerd, je zal je ouders maar zo over elkaar heen zien rollen. Met kleren aan hè, maar toch. Ik rende achter haar aan, praatte er even over naar ze wou me vooral weghebben en alleen op haar kamer tv kijken. Sorry kind, we sparen wel vast voor alle psychologische hulp die je vast nodig hebt na een opvoeding als de onze. Maar 1 ding is zeker, je ouders houden wel heel veel van elkaar. 

We beleefden nog veel meer als gezin dit weekend maar daarover de volgende keer meer.