Rachel jarig en ziek

Eindelijk was het dan zover, na weken lang er naar toeleven werd Rachel 11 jaar, feest! We stonden vroeg op om genoeg tijd te hebben om cadeautjes te geven. Dat vroege werd nog iets eerder dan gepland want 5.50 uur kwam Jonathan uit bed om naar de wc te gaan, toen moest hij gelijk een nieuwe lading pijnstillers en heeft hij nog lekker even bij ons in bed geknuffeld. Half 7 zaten we met zijn zessen in het grote bed en hadden we Rachel al toegezongen.  Vol enthousiasme pakte ze de cadeautjes uit en het mooiste was natuurlijk de mobiele telefoon die ze ein-de-lijk kreeg. Beneden was het al versierd van het kinderfeestje maar Bert had 2 extra slingers opgehangen voor nog meer feestelijkheid. Manuël was verbaasd dat er in de keuken geen slingers hingen, zijn reactie 'ga onmiddellijk daar slingers ophangen'. Maar helaas voor hem laten we ons niet zo commanderen door een kleuter en vonden we het wel genoeg.

Iedereen werd klaargemaakt voor school Rachel nam haar nieuwe telefoon mee om te laten zien. De traktatie was kant en klaar gekocht, ik had het advies maar ter harte genomen er dit jaar niet teveel werk aan te besteden. Ik bracht de kinderen weg en reed door naar mijn werk. Daar volgde een super nuttige bijeenkomst die pas weer klaar was toen ik de kinderen weer moest ophalen. Eenmaal thuis sneden we de taarten aan, het feestje ging gewoon verder. De buurtjes kwamen op bezoek en Rachel werd enorm verwend! Rachel had als avondeten gekozen voor pizza's van Domino's. Er hoefde dus niet gekookt te worden. We snoepten de pizza's op, legden de kinderen op bed en Rachel mocht opblijven.

Ze kreeg bizar veel appjes binnen. Ze vroeg nog: 'ik heb zoveel tantes, moet ik ze állemaal antwoorden?'. Welkom in de wereld van de digitale berichtjes. Het is wel aardig iedereen antwoord te geven maar jij bent de enige die bepaalt wanneer je dat doet. Les nummer 1: jij bent de baas over je telefoon en niet andersom. Ook wel eens goed om voor mezelf weer helder te hebben.

Net voor Rachel ging slapen vroeg ze of ik haar kon temperaturen omdat ze zich warm voelde. Zal wel gewoon de opwinding van haar verjaardag zijn, maar prima het is een kleine moeite. En warempel 38,0 graden, net koorts dus. Snel in bed en morgen zien we weer verder. De dag erna bleek ze toch echt ziek. We twijfelden nog erg of het niet een reactie was op alle verjaardagsspanning maar ze was duidelijk niet fit, bleekjes en draaierig als ze liep. We gingen langs bij de corona teststraat waar je zonder afspraak terecht kon. We gingen zodra Bert terug was van Manuël naar school brengen. We reden er veel langer over door drukte op de weg maar 9.20 uur waren we dan toch op de goede plek. Er stond een hele lange rij, we sloten maar gewoon aan. Het was koud, waaide en begon te regenen. Kil weer en we waren tot het bot verkleumd toen we een uur later eindelijk aan de beurt waren. We warmden thuis lekker op en Rachel kroop snel op de bank. Achter ons in de rij stond een ouder echtpaar, ze kwamen aanlopen toen wij ongeveer halverwege waren en gingen achter ons staan, ze hadden de helft van de rij dus al overgeslagen. Ethisch gezien leek het me goed om ze voor te laten maar Rachel was zo beroerd. Ik weet nog steeds niet of ik er goed aan heb gedaan maar we zijn gewoon op onze plek in de rij blijven staan, mijn eerste zorg was voor Rachel hoewel het nog steeds niet goed voelt. 

In de loop van de dag ging het met Rachel steeds een beetje beter, de koorts was weg en ze heeft rustig met Jonathan gespeeld. Aha, wellicht toch reactie? Ondertussen werkte ik de rest van de dag terwijl de kinderen allemaal thuis waren. Bijzonder slechte combi. Soms lukt dat prima maar soms wat minder. Deze dag kostte veel energie. En eerlijk is eerlijk, ik was ook niet in topvorm; alle emoties van maandag hadden hun weerslag. Donderdagochtend was Rachel weer zieker en was de koorts terug. Ze bleef maar hangerig en ze wou niks. Ze heeft de dag op de bank doorgebracht. Inmiddels begon ze te snotteren en klaagde ze dat haar hoofd zo'n zeer deed. Toen werd Bert gebeld: Rachel heeft corona. Met de terugkerende koorts en de extra klachten begonnen we het al te vermoeden. Manuël moest uit school gehaald worden, mensen met wie we in contact waren geweest gebeld. Toekomstige afspraken geannuleerd, wat een toestand. 

Gelukkig kunnen we ons goed vermaken thuis, er zijn genoeg boodschappen, we kunnen prima vanuit huis werken en ik had juist donderdagochtend met Esther bij de Praxis inkopen gedaan om een speelkeukentje te pimpen. We gaan wel zien hoe het loopt, wij gaan in eerst maar eens in quarantaine.