Aardenvat

Soms ben ik gewoon stik chagrijnig. Wat er ook gezegd wordt, alles verdraaid zich dan in mijn hoofd. Vooral zielig voor de mensen die juist dan mijn pad kruisen. Zondagochtend was er nog niks aan de hand. In de middag wou Bert fietsen maar het waaide heel hard. Ik vond dat maar niks. Hij wou niet een blokje om maar gelijk 80 kilometer. Ik heb er nog tegenaan gepraat maar merkte al snel dat hij gewoon wou gaan, nou best. Ik dook met de kinderen op de bank met warme chocolademelk en dekentjes over ons heen. Buiten was het guur, binnen maakten we het knus. We keken een kerstfilm 'The polar express'. Manuël en Esther lagen lekker tegen me aan. Na 45 minuten haakten zij af en gingen ze spelen. We herschikten de dekentjes en keken met z'n 3en verder tot de film afgelopen was. We waren relaxt, opgewarmd en het was heerlijk huiselijk. Tot de kinderen na de film elkaar steeds in de haren vlogen. Zo irritant, weg gezelligheid. Vervolgens werd het donker en Bert kwam maar niet terug. ...

1e kerstdag. Na een luxe ontbijt, mooie kerkdienst en uitgebreid koffie drinken kwam Bert op het goede idee om naar zee te rijden. We hadden toch de dag aan onszelf. Om 12 uur besloten we het plan uit te voeren. Iedereen kreeg een dubbele laag kleren aan. Sjaals, mutsen, handschoenen werden gezocht. Brood voor onderweg werd gesmeerd. Op één of andere manier verandert ons huis in een chaos als we met elkaar een dagje weggaan. Iedereen rent door elkaar als een kip zonder kop. Gelukkig heeft Bert altijd het overzicht en heb ik me erbij neergelegd dat het beter werkt als hij de taken uitdeelt en een ieder die gewoon uitvoert. Om 13.20u vertrokken we. Waarom dat inpakken nou zo lang moest duren weet ik ook niet, de tijd vloog voorbij. Iedereen was dik ingepakt en we waren er klaar voor. Ik heb het eerste stuk gereden, helemaal tot aan Maarsbergen. Zo ver heb ik in 9 jaar niet meer gereden op de A12. In totaal 19 kilometer, bijna in zijn geheel op de snelweg want we wonen vlakbij de oprit. V...

In de nacht hebben we altijd ons raam op een kier open staan, lekker frisse lucht. Maar soms ook koud. Toen ik in de nacht wakker werd lag er ineens over mijn helft een stuk winterdekbed, huh hoe is die daar nou gekomen. Vertelde Bert in de ochtend dat ik wat koud aanvoelde dus had hij de deken uit de kast gehaald en over me heen gelegd. Dat is toch ware liefde. In de ochtend maakte iedereen zich gewoon klaar voor de dag. Toen in de badkamer inliep om tanden te poetsen stond Bert daar met de tondeuse zijn haar eraf te halen! Midden op was het al gemillimeterd. Ik schrok me een hoedje, wat een gek. Zijn haar was al te lang en nu de kappers voorlopig nog dicht zijn was dit zijn oplossing. De hele dag was het wennen zeg. De kinderen vonden het ook maar raar. Esther benoemde het steeds 'papa heeft zijn haar eraf gemaakt' en Jonathan wou er steeds even aan voelen. De reacties verder waren wisselend, van 'wat vreselijk' tot 'staat je goed'. Na de eerste schok vind ik ...

Op maandagochtend gonsde het van de geruchten dat de winkels wellicht zouden gaan sluiten. Een buurvrouw tipte me het weekend ervoor dat de 2e hands kledingwinkel Pinokkio in Ederveen 50% korting zou hebben vanaf maandag. Ieder jaar voor de zomer- en kerstvakantie hebben ze zulke grote kortingen. Dit jaar had ik er helemaal niet over nagedacht maar omdat ze misschien eerder zouden sluiten dan kerst ging ik toch gelijk in de ochtend maar eens daar langs. Het was een gewone werkdag maar ik heb nog best wat overuren staan, dus een uurtje later beginnen was snel geregeld.  De winkel hing stampvol met kleding, ik snap niet hoe ze dat voor elkaar krijgen, altijd zoveel aanbod. Ik snuffelde tussen de meidenkleren en vond voor Rachel, Esther en mezelf een paar leuke rokjes en voor de meisjes ook nog een paar jurken. Merkjurken die daar normaal hangen voor €12 en nu dus voor de helft. Ziet eruit als nieuw, ik voelde me de koning te rijk.  Rachel was helemaal enthousiast over haar goudk...

Ieder jaar rond deze tijd denk ik eraan. Behalve dit jaar. En dat dankzij de EMDR behandeling vorig jaar, wat was dat vreselijk en tegelijk helend. Ik zal beginnen bij het begin. Toen Rachel ons 10 jaar geleden verraste met haar komst, 6 weken te vroeg, was het een magisch moment om dat kleine roze frutseltje op mijn buik te hebben. Wat het eind moest zijn van de bevalling werd tegelijk de start van een strijd. Want ik bleef maar bloeden en niet een beetje maar heel erg veel. De noodknop werd ingedrukt, de ruimte in het ziekenhuis vulde zich met witte jassen. Er werden extra infusen geprikt, bloedzakken aangekoppeld en in groot tempo bij me naar binnen gepompt. Met een echo apparaat werd gekeken of de oorzaak van de bloeding achterhaald kon worden, niet dus. Er werd in mijn voet geprikt, au! Ik weet nog steeds niet waarom, nog een infuus? Iedereen zat maar aan me, zoveel vreemde gezichten. En ondertussen had ik het koud, vreselijk koud. Een lieve verpleegkundige gaf me een verwarmde de...

Vandaag is het de dag dat we weer een kerstboom gaan uitzoeken! Leuk gezinsuitje. Dat dat niet zo vanzelfsprekend is kwam ik achter toen we net getrouwd waren.  Vroeger thuis hadden we altijd een kerstboom staan. Eenmaal op kamers kreeg ik ieder jaar van mijn moeder op mijn verjaardag een klein kerstboompje die ik op mijn kamer kwijt kon.  Toen we dus een eigen huis hadden ging ik er helemaal vanuit dat we weer een grote boom neer konden zetten maar Bert was dat helemaal niet gewend en vond het ook niet nodig. Het werd een boomloos jaar. Natuurlijk kun je het huis op veel manieren versieren en van licht voorzien maar toch mistte ik wel de eye catcher die een boom kan zijn. En dat een kerstboom niet past bij christenen kan ik niet zoveel mee. De oorsprong is dubieus maar de oorspronkelijke betekenis heeft het allang niet meer. Het orgel was van oorsprong ook niet welkom in de kerk maar wordt niet meer de kerk uitgebonjourd (vroeger trouwens wel). Kerst is toch het feest dat het...

Zondagnacht kroop Jonathan bij ons in bed. Wat doe je Jonathan? 'Ik moet plassen'. Bert en ik moesten er wel om lachen, dat kind is duidelijk niet wakker. We brachten een bezoekje aan de badkamer om een plasje in ons bed te voorkomen en stopten Jonathan weer lekker in zijn eigen bed. In de ochtend wist hij er niets meer van.  Om 7u kwam Esther bij ons: 'het is ochtend!'. Kreun, niet nu al toch. Jonathan kwam voorbij gelopen en wou Esther wel mee naar beneden nemen. Wij draaiden ons nog eens om. Tot het ineens 8.50u was, we hebben zowaar uitgeslapen! De kinderen waren dus al bijna 2 uur alleen beneden. Ze hadden een hut gemaakt en waren lekker aan het spelen. Fijn hoor, zo'n start van de dag.  We ontbeten aan tafel met elkaar maar ik bleef me moe voelen. Hiervoor had ik al een aantal dagen flinke hoofdpijn, dat was gelukkig weg maar ik voelde me zo sloom. Na het ontbijt was het inmiddels 9.40u. Iedereen zat nog in de pyjama dus Bert stelde voor de dienst iets later t...

Mijn opa en oma kwamen op bezoek voor Rachel en mijn verjaardag. Wat was dat heerlijk. We zien elkaar in deze tijd zo weinig. Dan is het extra bijzonder om elkaar weer te zien. Het liefst zou ik ze lekker knuffelen maar we hebben ons ingehouden en keurig afstand bewaard. Bij mijn opa en oma moet ik altijd denken aan de uitspraak: wat je zaait dat oogst je. Want hoewel ze mijn opa en oma zijn voelen ze meer aan als een 2e stel ouders. Of 3e moet ik zeggen naast schoonouders en eigen ouders. Al van jongs af aan kwamen we daar vaak over de vloer. En nu mijn ouders niet meer wonen in een huis waar ik ook gewoond heb voelt het huis van opa en oma wel wat als ouderlijk huis, het is in ieder geval heel vertrouwd. Opa fietste vroeger met mij als klein hummeltje op de fiets en met oma ben ik naar de bioscoop geweest om een film van Leonardo Dicaprio te zien. Welke tiener gaat er nou met zijn oma naar de bios? Geweldig toch. Als ik bij opa en oma ging logeren verhuisde opa naar het logeerbed (ar...

Vol verwachting klopt ons hart. Na lang wachten, het sinterklaas journaal iedere dag te hebben bekeken en duizenden keren sinterklaasliedjes te hebben gezongen en aangehoord was het eindelijk pakjesavond. We vertellen onze kinderen dat het niet echt is maar dat is ze niet aan het verstand te peuteren. Het blijft heel echt als de beste man in het land is. Tijdens het gourmetten op 5 december was het warm in huis. Ik zette de achterdeur een stukje open, gordijn ervoor tegen de tocht, zodat het wat kon afkoelen. Reageerde Jonathan verschrikt: 'niet doen! Zo komen de pieten niet. Als ze denken dat je kijkt slaan ze je huis over en komen ze later terug'. Aha, zo leert een mens nog eens wat. Jonathan was er van overtuigd dat de deur dus echt dicht moet. Oké, we doen hem over een paar minuten dicht. Hoeveel minuten? Laten we zeggen 3. Meneer sprong op van tafel, zette de timer van het kooktoestel op 3 minuten en bleef zenuwachtig naar de deur kijken. De spanning was om te snijden, het...

Hoera, het is toch maar weer gelukt, ik ben een jaartje ouder geworden. Samen met de beste Sint vier ik op 5 december al 33 jaar een feestje. Dit jaar geen dag met allemaal visite maar hoe dan ook was het erg feestelijk. In de ochtend verdwenen de oudste kinderen eerst naar beneden om te spelen, perfect, konden wij ons nog een keer omdraaien. Om een uur of 8 kwam Esther onze kamer in geslopen. Ze riep de andere kinderen en iedereen plofte bij ons op en in het bed. Heerlijk vind ik dat. Met z'n zessen naast elkaar gaat niet meer lukken met een bed van 1.40m maar 4 naast elkaar en 2 op het bed met een deken om zich heen geslagen gaat prima. Ik hoop dat we zo de verjaardagen kunnen blijven starten totdat alle kinderen uit huis zijn, hele fijne traditie. Ik werd enorm verwend met cadeautjes, dat is Bert wel toevertrouwd. Na het zingen, uitpakken en bewonderen gingen we in pyjama aan het ontbijt. Lekker relaxt zo op de zaterdagochtend. Manuël dekte de tafel, hij is altijd onze grote hul...

Eindelijk was het zover. Rachels kinderfeestje. 60 dagen heeft ze afgeteld tot haar verjaardag. En 2 dagen daarna was haar kinderfeestje. Bert wilde het feestje in de kerstvakantie vieren maar mij leek het handig alle festiviteiten in 1x te vieren, dan kan daarna de rust terugkeren. Voor beide opties is wel wat te zeggen. Woensdagmiddag vertrokken we naar het schoolplein met 2 auto's. Rachel vierde samen met een vriendinnetje het feestje, in totaal hadden we 10 kinderen mee. Oké daar gaan we! Allereerst ging de hele club poffertjes eten en deden we een cadeautjesspel. De kinderen werden helemaal enthousiast en druk. Tijd om de energie wat te stroomlijnen. We spraken af om na elke activiteit even buiten te spelen. Dan konden wij het voorgaande opruimen en de kinderen even uitrazen. Dat was een gouden greep. Het werd een super leuk feestje met veel gezelligheid en zonder chaos. Ze maakten een knutselwerkje wat niet makkelijk was. Uitdagend voor 9 en 10 jarigen, dat hield ze even bezi...

Onze oudste dochter is 10 jaar. 10... dat begint toch echt een mens te worden. En 10 jaar geleden werden we dus ook voor het eerst ouders. Er lag een dik pak sneeuw en ze verraste ons door 6 weken te vroeg te komen. Ik schrok me een hoedje toen ik in de nacht een bloeding kreeg. 'Bert, je moet NU de verloskundige bellen'. 'Weet je dat wel zeker?'. 'Ja heel erg zeker'. Gelijk werd de ambulance gebeld en 2 vriendelijke broeders hielpen me op weg naar het ziekenhuis. Stel je voor, je slaapt in een oud shirt, moet een onderbroek van manlief aan omdat anders de verbanden niet passen en juist op zo'n moment helpen 2 BROEDERS je. Wat een pech. Toen Rachel er eenmaal was moest ze 14 dagen in het ziekenhuis blijven. En in al die dagen was er maar 1 verpleegkundige die haar naam goed uitsprak. Daar hadden we nou nooit over nagedacht. De meest gekke dingen kwamen langs, wat het meest bijbleef is: Raggol, Raggèl, Reetjol en Roggol. Terwijl je toch op de basisschool al l...

Na 3 dagen hard, ja keihard werken zat ik er dan toch eindelijk zo bij, maar daar ging heel wat aan vooraf. Deze week moest ik extra werken; maandag, dinsdag en woensdag overdag. Dinsdagavond, en donderdag en vrijdag allebei 1,5 uur. Extra uren maar vooral verspreid over 5 dagen waardoor het voelde alsof ik heel veel gewerkt heb. Omdat ik vorig weekend mezelf ontzien heb en deze week verder nauwelijks aan het huishouden toekwam wilde ik dat donderdag tot en met zaterdag inhalen. In 3 dagen kun je veel doen zou je zeggen. Nou ik heb me werkelijk waar een slag in de rondte gewerkt maar er kwam geen eind aan. Vrijdagavond was ik zo moe dat ik slecht geslapen heb. Altijd als ik het te gek heb gemaakt volgt een onrustige nacht, juist als die hard nodig is. Ik wist daardoor wel dat het te gek was en dat de zaterdag dus echt anders moest. Bert werkt naar een deadline toe dus hij heeft wat avonden gewerkt en ook zaterdagen, zo ook deze zaterdag.  Ik begon de zaterdag met hard werken, vanda...

Vanochtend zou ik beginnen met sporten. Zou ja. Na een 4e korte nacht zag ik mezelf niet vooruitkomen op de racefiets. Change of plans. Met elkaar maakten we de kinderen klaar voor school en Bert bracht ze weg. Ik heb in pyjama op de bank in alle rust en stilte 2 crackers met aardbeienjam gegeten en een kopje thee gedronken. Heerlijk, toen kon ik er weer tegenaan. De werkdag verliep zoals alle anderen, vanuit huis met hier en daar een telefonisch overleg. In de avond mocht ik een scholing geven : Beroepshouding. Dat is toch echt zo super leuk! Dit was de eerste keer dat ik het digitaal zou doen. Het programma was enigszins aangepast en ik had positieve spanning hoe het zou verlopen. Bert had eten gekookt terwijl ik de kinderen eind van de middag ophaalde. Om 18u zaten we aan tafel en dat moest ook wel want om 18.30u was het tijd om tanden te poetsen en de laatste dingen te pakken. Waarom het nodig was om tanden te poetsen weet ik ook niet, het beeldscherm doet nergens moeilijk over maa...

Rauw verdriet. Niet dat je een beetje verdrietig bent maar dat je het tot in je botten voelt. En niet voor jezelf maar om een ander. Ik had dat laatst. Toen ik slecht nieuws te horen kreeg voelde ik de emoties opborrelen en in plaats van me groot te houden liet ik het gaan. Na het gesprek stroomden de tranen over mijn wangen. En het was goed. Een vreemde sprak me aan en luisterde naar wat me zo geraakt had. Ze bood me een glas water aan en een stoel om rustig te zitten om Bert te bellen. Het was helend. Ik kon aan de telefoon met Bert ook mijn tranen laten gaan. En hoewel er zeker nog hoop is, is er ook de rauwe werkelijkheid. Niet alles heeft een goed einde. En ook al zeiden mensen, en ik ook tegen mezelf, geef de hoop niet op, was het heel goed om stil te staan bij het verdriet wat er nu wel is. Geen zalvende woorden maar mensen die me laten in hoe het is. En wat een wonder dat ik mezelf nu snap, dat het goed is de emotie te laten komen. Het overspoelt niet, oké misschien even, maar ...

Na maandenlang maakten we vandaag weer live een kerkdienst meer. We waren er al wel eens geweest voor de crèche en andere activiteiten maar nog niet om de dienst te volgen. De vorige keer was in maart. Dat was de periode dat ik erg in de angst zat en in een ruimte zitten met veel mensen was voor mij best lastig. We zochten daarom altijd een plekje aan de zijkant of achterin; een plek waarin ik overzicht heb en de ruimte. Op die manier lukte het goed. Vandaag werd je een plek gewezen, wij werden helemaal voorin gezet, uiteraard. Maar ik was vol goede moed, het gaat nu zo goed, deze gekkigheid is niet meer aan de orde. Maar toch was ik er steeds op gefocust, het geluid kwam hard binnen en zo in een ruimte vol mensen, nou ja niet echt vol, eigenlijk best weinig maar toch, raakte ik er gespannen van. Ik sprak mezelf toe: dit geeft niets, is logisch, vorige keer ging het nog niet goed dus dat ik dat even associeer is normaal. Ik zal bewijzen dat dit weer normaal gaat, niets aan de hand. Maa...

Ik had zin in nieuwe kleren. 2 shirts met lange mouwen zijn kapot dus enig nut heeft het wel praatte ik mezelf aan hoewel ik best genoeg heb. Af en toe koop ik een marktplaats pakket en zo deed ik dat nu ook. Toen dit pakket binnenkwam was ik als een kind zo blij. Allemaal 'nieuwe' kleren. En het was veel meer dan ik verwachtte. Ik betaalde €30 + €13 verzendkosten. Het pakket kwam in de middag binnen maar ik wachtte tot de avond zodat ik in alle rust kon passen. Deze keer viel het tegen. Er bleven 10 kledingstukken over die ik houd. €4 per stuk, opzich niet gek maar het zijn vooral shirts met korte mouw en 2 vestjes die leuk zijn maar niet waar ik naar op zoek was. De kleren gingen de wasmachine in en inmiddels staat de rest van het pakket weer op marktplaats. Toen ik toch op marktplaats zat kwam ik ook een mooie eettafel tegen met 6 stoelen die bij ons in de buurt te koop staat. Onze eettafel is echt lelijk en ook niet meer schoon te krijgen. Vorige week heeft Esther een stoel...

We hebben het verkeerde kind naar school gestuurd. Manuël vindt het iedere ochtend nog best spannend om naar school te gaan. Als hij eenmaal op school is is het goed maar toch blijft die drempel er. Esther vindt school geweldig, maar ja, zij is 2. Vanmorgen drentelde Manuël wat op het plein richting zijn groep. Esther ging naast hem lopen, deed een hand tegen zijn rug en duwde hem naar de juf toe. 'Juf, hier is Manuël'. Tevreden kwam Esther weer terug, klaar om naar huis te gaan. We zwaaiden naar Manuël maar halverwege het plein bleef hij stil staan en keek wat om zich heen. Esther rende op hem af en duwde hem richting de plek waar hij zijn tas mag neerleggen. Esther regelde zelfs nog even een vriendje voor hem om mee te spelen. Manuël was blij en ging lekker spelen. Wat heerlijk als je zo'n zusje hebt, die je even helpt als dat nodig is. Op de terugweg zei Esther liefdevol: 'Manuël is mijn grote broer'. Die twee trekken veel met elkaar op, haast als een tweeling. I...

2 boeken die allebei op geheel eigen manier mooi zijn en die ik graag wil delen. Allereerst het boek 'De keuze' van dr. Edith Eger. In 'De keuze' neemt Edith Eger de lezer mee naar haar verleden. Ze is overlevende van Auschwitz. Ze verteld over de gruwelijkheden die ze meemaakte en af en toe moest ik het boek wegleggen omdat het zo naar is. Maar daar stopt het niet. In haar hele boek vertelt zij hoe ze nu kan leven in vrijheid en hoe jij ook kan leven in vrijheid, want zo dikwijls houden onze eigen gedachten ons gevangen. Mevrouw Eger is werkzaam als psycholoog en vertelt in haar boek hoe ze veel andere mensen geholpen heeft in hun proces op weg naar vrijheid. Het is dus naast indrukwekkend ook heel praktisch met veel betekenis voor je eigen leven. Want iedereen heeft toch wel patronen in je leven waarin je vast kan zitten of gedachten waarmee je jezelf gevangen houdt. Terwijl ik dit boek lees heb ik heel wat aantekeningen gemaakt. Een aantal eye openers deel ik graag. ...

Woensdagavond voelde ik me wat misselijk, gek maar kan gebeuren. Wellicht wat te druk geweest. Die nacht moest Esther plassen en daarvoor kwam ze om hulp vragen. Toen ik uit bed stapte voelde ik me belabberd. Het was nog maar net na middernacht dus het zal vast de moeheid zijn, eerst maar eens een nacht slapen. Donderdagochtend kon ik toch constateren: ik was ziek. Wat fijn dat Bert thuis werkt en hij de kinderen kon klaarmaken voor de dag en naar school en opvang kon brengen. Omdat ik ook keelpijn had en moest hoesten heb ik om een coronatest gevraagd, na 3 uur kon ik al terecht.  Als ik me zo belabberd voel durf ik niet goed auto te rijden, dan ga ik liever nog op de fiets in de frisse lucht. Maar naar de andere kant van Ede fietsen voor de teststraat zag ik ook niet zitten dus keek ik Bert lief aan en hij wou me wel rijden. Eenmaal ter plaatse was het zo voor elkaar. Maar dat staafje in je neus, brrrr. De mevrouw zei al dat het wat vreemd kon voelen omdat daar normaal nooit iets...

Over het algemeen is het echt fijn dat Bert thuis werkt en dat we daardoor samen de kinderen klaar kunnen maken voor de dag. Jarenlang moest Bert voor dag en dauw weg. De ochtend met de kinderen was altijd mijn taak dus dit is een verademing. Maar soms erger ik me vreselijk aan een kerel in huis, zoals vanmorgen: ik ben supersnel alles tasjes klaar aan het maken, brood aan het smeren, instructies aan het geven en alles wat er in de ochtend nog meer bij komt. Zegt Bert: als je het brood nou smeert op een snijplank, in plaats van op een bord, kruimelt het minder op het aanrecht en dat scheelt opruimtijd. Mijn reactie: 'bemoei je met je eigen leven, ga mijn keuken uit' en meer van dat soort dingen. Waarop Bert reageert: 'ja, dit is mijn leven en mijn keuken en het is gewoon veel handiger om mijn manier'. En het gruwelijk irritante hiervan is dat hij gelijk heeft. Als hij in de ochtend de tassen klaarmaakt is het aanrecht daarna keurig netjes. Als ik klaar ben is het alsof ...

Op internet zag ik een masterclass langskomen over suiker en wat het met je lichaam doet. Best interessant. Ik schreef me in en zat om 20u keurig achter de laptop te kijken naar wat oud topsporter Lieke de Bever vertelde. Ze had een goed verhaal, weet er duidelijk veel van. Ze legde bijvoorbeeld het verschil uit tussen koolhydraten, toegevoegde suikers en vruchtsuikers en hoe dat werkt in je lichaamsprocessen.  Wat me duidelijk werd is dat toegevoegde suikers makkelijk opgenomen worden in het bloed. Je lijf krijgt er direct energie van. En als moeder is dat best lekker, zeker als je minder geslapen hebt dan je hoopt van een nacht. Maar het gevolg is ook dat je lichaam veel insuline aanmaakt om de suikerpiek af te zwakken. Daarmee krijg je dus het effect van een snelle energie opleving maar daarna crasht je energie en voel je je extra moe èn hongerig. Als je door de dag heen suikers binnenkrijgt heb je dus steeds dat effect. Stel dat je deze suikers laat staan (ik denk even aan mijn...

Wat ben ik vandaag moe, echt niks aan. Gistermiddag begon het al, ik werd chagrijnig om niks. Na een normale nacht weer moe wakker geworden. Bert was al vroeg aan het fietsen en Esther zong me om 6.15u wakker met 'Laat je licht maar schijnen'. Prachtig, lekker laten schijnen maar niet op zaterdagochtend om 6.15u! In de ochtend begon ik toch maar actief, boekenkast netjes maken, poppenwagen en schoolbord naar boven verplaatsen om beneden wat ruimte en rust te creëren. Af en toe wisselen we speelgoed om. Wasmachine aan, afwasmachine uitpakken, ontbijtboel opruimen en dat soort dingen. Toen we toe waren aan de koffie had ik al heel wat gedaan. Maar daarna kwam ik niet meer op gang. Zo'n enorme moeheid vind ik zo irritant. Alsof het er allemaal uitkomt. Beste remedie is er gewoon even aan toegeven, nou vooruit dan maar. In slakkentempo ging ik verder en na de lunch lekker op de bank een uur gelegen en half weggedommeld. Daarna nog niet fit dus maar een extra boterham met kaas. ...

Sinds kort volg ik de Curly Girl methode voor mijn haar. Kort gezegd gebruik je producten waar geen troep in zit en je droogt je haar anders dan normaal. Je gebruikt bijvoorbeeld geen handdoek maar een hydrofiel luier. Je kneed je haar tot krullen met veel water en gel. En als je haar droog is knijp je die gel er weer uit zodat het haar lekker zacht is èn de krul behoudt. Ik ben nog aan het experimenteren welke producten ik het beste kan gebruiken. Maar nu tipte een schoonzusje me over havermout gel. Je kunt het zelf maken, lekker goedkoop, en je haar wordt er zacht van.  2 theekoppen water en 2 scheppen havermout bracht ik aan de kook. Daarna moest het door een zeef maar die heb ik niet. Daarom maar in een stuk verknipte panty. Ik hing het aan de kraan zodat het kon uitlekken. Echt super smerig. Ik kreeg vreemde associaties bij dit beeld. Van Bert mocht ik het niet uitspreken en al helemaal niet denken. In de geest van die wens zal ik het ook maar niet opschrijven. Maar het nodigt...