Geld uitgeven vs weggeven

Op maandagochtend gonsde het van de geruchten dat de winkels wellicht zouden gaan sluiten. Een buurvrouw tipte me het weekend ervoor dat de 2e hands kledingwinkel Pinokkio in Ederveen 50% korting zou hebben vanaf maandag. Ieder jaar voor de zomer- en kerstvakantie hebben ze zulke grote kortingen. Dit jaar had ik er helemaal niet over nagedacht maar omdat ze misschien eerder zouden sluiten dan kerst ging ik toch gelijk in de ochtend maar eens daar langs. Het was een gewone werkdag maar ik heb nog best wat overuren staan, dus een uurtje later beginnen was snel geregeld. 

De winkel hing stampvol met kleding, ik snap niet hoe ze dat voor elkaar krijgen, altijd zoveel aanbod. Ik snuffelde tussen de meidenkleren en vond voor Rachel, Esther en mezelf een paar leuke rokjes en voor de meisjes ook nog een paar jurken. Merkjurken die daar normaal hangen voor €12 en nu dus voor de helft. Ziet eruit als nieuw, ik voelde me de koning te rijk. 

Rachel was helemaal enthousiast over haar goudkleurige rok en Esther wilde gelijk haar groene glitterrok aan. Leuk om ze zo blij te zien. In totaal kocht ik 11 kledingstukken voor €52. Niet veel als je het omrekent per stuk. Wel veel als je bedenkt dat de kasten volhangen met kleding. Want zonder deze rokken en jurken hadden we ook wel kleding gehad om aan te trekken, we kwamen niks tekort. 

Overdag werd ik 2x gebeld door een goed doel, of we ze willen steunen. In de avond stond er ook iemand voor de deur om een financiële bijdrage te vragen.

Voorheen zei ik altijd ja. Er is ook zoveel leed waar we nog wat aan moeten doen in de wereld. Een aantal maanden geleden hebben Bert en ik alle doelen eens op een rijtje gezet en dat liep behoorlijk uit de hand. Hier €10, daar €5 en ga zo maar door. De kleine bedragen zijn goed op te brengen maar alles bij elkaar is maandelijks een groot bedrag. We besloten welke doelen we echt willen steunen. 4 doelen vielen af, die heb ik gebeld dat we de steun stopten. Het was heel lastig om er vanaf te komen, ze praatten zo op mijn gevoel in. Ik hield er een nare bijsmaak aan over. 

Ook nu vroegen ze om een bijdrage van €10, nee sorry dat gaan we nu niet doen, hoewel ik het echt van harte steun! 'Kunt u dan zelfs geen  €3,50 missen?'. (met de nadruk op 'zelfs') Oei €3,50, dat is echt niet veel. Al zouden we per maand 2 zakken chips minder eten heb je het al. En ik heb net voor €52 aan mooie kleren gekocht vanmorgen! Al had ik dat niet gedaan dan hadden we een heel jaar dit goede doel kunnen steunen. Ik heb het doel afgewimpeld en in de avond er met Bert een goed gesprek over gevoerd. 

In hoeverre moet je zelf sober leven om meer geld weg te kunnen geven? Wanneer is het genoeg? Ik vind het reuze ingewikkeld. Ben er voor mezelf nog niet uit. Wanneer koop je voor jezelf wat extra's zoals een feestrok? Zo 2e hands vond ik het al heel slim gedaan van mezelf tot ik geconfronteerd werd met alle nood in de wereld, waarom mag ik een mooie rok hebben als de ander nog niet eens toegang tot de basisbehoeften heeft...

Tegelijkertijd was koning Salomo ook stinkend rijk en was het oké dat hij mooie dingen bouwde en mooie kleren aanhad. Lastig hoor, genieten van wat je krijgt en er verantwoord mee omgaan want het is alleen maar Gods genade dat we het in Nederland zo goed hebben. Zou fijn zijn als we een beetje van de wijsheid van Salomo zouden hebben.