Corona test

Woensdagavond voelde ik me wat misselijk, gek maar kan gebeuren. Wellicht wat te druk geweest. Die nacht moest Esther plassen en daarvoor kwam ze om hulp vragen. Toen ik uit bed stapte voelde ik me belabberd. Het was nog maar net na middernacht dus het zal vast de moeheid zijn, eerst maar eens een nacht slapen. Donderdagochtend kon ik toch constateren: ik was ziek. Wat fijn dat Bert thuis werkt en hij de kinderen kon klaarmaken voor de dag en naar school en opvang kon brengen. Omdat ik ook keelpijn had en moest hoesten heb ik om een coronatest gevraagd, na 3 uur kon ik al terecht. 

Als ik me zo belabberd voel durf ik niet goed auto te rijden, dan ga ik liever nog op de fiets in de frisse lucht. Maar naar de andere kant van Ede fietsen voor de teststraat zag ik ook niet zitten dus keek ik Bert lief aan en hij wou me wel rijden. Eenmaal ter plaatse was het zo voor elkaar. Maar dat staafje in je neus, brrrr. De mevrouw zei al dat het wat vreemd kon voelen omdat daar normaal nooit iets komt. Nou dat had ik graag zo gehouden. 

Het is me die dag toch nog gelukt een halve dag te werken, verder had ik overuren staan en moest ik vrijdag nog wat doen, daarmee hoefde ik me niet officieel ziek te melden op het werk. Normaal is ziek gewoon ziek maar nu ik tot deze zomer bijna 1,5 jaar gedeeltelijk in de ziektewet gezeten heb wil ik die proberen te vermijden. En als het maar om een dagje gaat zo voor het weekend dan lukt dat op deze alternatieve manier ook.

Mijn doel deze dagen was me te oefenen in vriendelijkheid en geduld. Vaak als ik ziek ben denk ik gelijk zo negatief. En als je je belabberd voelt gaat dat zo makkelijk, ten minste bij mij. 'Wat stom dat je ziek bent', 'nu loopt het huishouden in de soep', 'wanneer ben ik beter, kan ik die en die activiteiten wel door laten gaan', etc. En zowaar, ik ben blij te kunnen melden dat het me gelukt is! Even voelde ik me extra vervelend dat ik niet een dagje op onze nichtjes en neefje kon passen wat ik beloofd had. Maar door het te verzetten naar een andere dag kon ik het al snel weer loslaten. Verder heb ik mezelf rust gegund, gedaan wat ik kon en als het niet meer ging op de bank gekropen. Bert moest zaterdagmiddag even weg, daar zag ik wat tegenop met alle kinderen thuis. Ik heb ze voor de tv gezet en we hebben er een filmmiddag van gemaakt, zo lukte het wel. En dat ze veel te veel achter dat scherm hebben gezeten dat is dan maar een keer zo. Ook koken zag ik niet zitten, na al een avond restjes te hebben opgewarmd ook nog maar een dag pizza bestellen. En dat allemaal zonder mezelf verwijten te maken of me schuldig te voelen. Yes!

Zaterdagavond voelde ik me ineens een stuk beter. Nu ik dit schrijf is het zondagmiddag, ik ben nog wat meer moe maar merk dat ik er bijna weer bovenop ben. He, dat is toch wel het allerfijnste. Deze middag nog maar rustig doorbrengen en vanavond op tijd naar bed, dan kan ik morgen de werkweek vast weer goed beginnen. Zo heb je niks en zo ben je zomaar een paar dagen 'kwijt'. Het is trouwens geen corona. Gelukkig maar.

Op vrijdag konden we een taart bij de Hema ophalen, dat was ik door het ziek zijn haast vergeten. Ik heb het hele jaar punten gespaard en vergeet daar vervolgens iets mee te doen. Een vriendelijke winkelmevrouw wees me erop dat ik veel punten heb en dat er een paar leuke aanbiedingen staan voor gratis producten door die punten in te leveren. Ik koos een appeltaart, make up potloodje, wasmiddel en broodtrommeltje. Gelukkig bedacht ik me vrijdagmiddag dat die taart klaar lag en heeft Bert na het eten 45 minuten van zijn leven opgeofferd om de producten te halen. Met een kassabonnetje erbij van €0,00. Bedankt Hema, op zondag hebben we lekker appeltaart gehad en zo starten we de nieuwe week alvast positief.