Kusjes

Over het algemeen is het echt fijn dat Bert thuis werkt en dat we daardoor samen de kinderen klaar kunnen maken voor de dag. Jarenlang moest Bert voor dag en dauw weg. De ochtend met de kinderen was altijd mijn taak dus dit is een verademing.

Maar soms erger ik me vreselijk aan een kerel in huis, zoals vanmorgen: ik ben supersnel alles tasjes klaar aan het maken, brood aan het smeren, instructies aan het geven en alles wat er in de ochtend nog meer bij komt. Zegt Bert: als je het brood nou smeert op een snijplank, in plaats van op een bord, kruimelt het minder op het aanrecht en dat scheelt opruimtijd. Mijn reactie: 'bemoei je met je eigen leven, ga mijn keuken uit' en meer van dat soort dingen. Waarop Bert reageert: 'ja, dit is mijn leven en mijn keuken en het is gewoon veel handiger om mijn manier'.

En het gruwelijk irritante hiervan is dat hij gelijk heeft. Als hij in de ochtend de tassen klaarmaakt is het aanrecht daarna keurig netjes. Als ik klaar ben is het alsof er een bom ontploft is. Ik ben 3x zo snel, maar die tijd heb ik daarna ook wel weer nodig om op te ruimen, daar gaat de tijdwinst.

Maar toch wil ik het lekker op mijn eigen manier doen, en oké ik zal er een beetje om denken dat het niet teveel uit de hand loopt maar ik heb vandaag gewoon geen zin in ongevraagde, goedbedoelde adviezen.

Vanmiddag pakte ik toch maar de broodplank, want hoewel ik stronteigenwijs kan zijn ben ik ook de beroerdste niet. Ik smeerde keurig de tosti's op de plank waarna ze om de beurt in de pan verdwenen. Bert kwam de keuken in om zijn eigen brood te smeren, trok me naar achter in zijn armen en bedolf me onder de kusjes. Wow, dat maakt mijn hele dag goed. Wat een heerlijke man heb ik toch. En dat ik vanmorgen zo moeilijk deed over zo'n broodplank stelt toch eigenlijk niks voor. Juist fijn dat we samen werken en een goede tip kan geen kwaad. (Bijzonder dat romantiek je hele gedachtegang verandert, lijkt wel magie)

Toen Bert later weer beneden kwam en ik nog steeds in de wolken rondhuppelde vond hij dat zwaar overdreven. Maar ik niet, ik geniet nog steeds na van zo'n liefdevol gebaar. Best kans dat ik Bert op een volgend moment weer toeschreeuw, maar hij kan het hebben. Morgenochtend zal ik het brood smeren op een broodplank, wie weet kan ik het zelfs toevoegen aan het dagelijks ritme. 

Het leven met een liefdessausje er overheen is zoveel leuker. Wellicht zie ik de zaken soms sprookjesachtiger voor me dan ze zijn. Maar als ik lekker in mijn sprookje leef en daardoor met een lach de dag door kom is dat toch voor iedereen beter. 

'En ze leefden nog lang en gelukkig' , daar gaan we voor.