Verkeerde code

Woensdag had Rachel een wedstrijd schoolvoetbal. Al weken was ze aan het trainen. Woensdagmiddag ging zij gelijk door. Esther ging naar een kinderfeestje dus ik nam alleen de jongens mee naar huis. We lunchten samen en daarna dropte ik Jonathan bij gitaarles met de auto, dan konden we wat later weg. Thuis haalde ik Manuël op, las een paar minuten en daarna haalden we Jonathan weer op. We parkeerden de auto voor de deur, Jonathan stapte in en we konden weer door, mooi snel zo. We reden door naar Lidl. Ze vonden die knuffeltjes die je daar kunt sparen zo leuk. Ik deed al een keer boodschappen daar maar ontdekte al snel dat ik er vaak naar toe moet om 4 volle spaarkaarten te krijgen en dat terwijl de actie al bijna ten einde is. Daarom kocht ik 8 volle spaarkaarten op marktplaats. Idioot natuurlijk maar de kinderen waren er heel blij mee. 8 volle kaarten voor €13 inclusief verzendkosten. Daarmee konden we 8 knuffels halen, voor elk kind 2. Dat gingen we nu met de jongens doen. Esther had haar bestelling doorgegeven dus voor haar konden we de kaarten ook verzilveren. De keuze was reuze dus het duurde even voor ze eruit waren. Ik stond al bij de kassa met mijn pakken yoghurt en de rij werd langer. Hadden we toch beter eerst kunnen kiezen voor we de winkel in gingen, nou ja het was ook weer geen wereldramp. Uiteindelijk liepen we met 6 knuffels en 2 pakken yoghurt de winkel uit. 

We maakten een tussenstop bij de telefoonwinkel om een pakketje op te halen. Op de deur staan cijfers als een telefoon. Jonathan en ik stonden al buiten maar Manuël wilde van binnenuit de code op de deur typen om eruit te komen. Hij was 'de code' aan het typen en de eigenaar stond buiten. Hij hield de deur stevig dicht en zei: 'verkeerde code'. Manuël liep rood aan en probeerde een andere code, toen liet de eigenaar de deur los en ging de deur open. Manuël opgelucht. Dat was even spannend maar het was maar een grap waarop Manuël zei: 'nee het lukte echt niet, hij gaat pas open bij de goede code'. Gelukkig dan maar dat hij de juiste combinatie wist. 

We reden weer naar huis. Dronken een kopje thee en daarna haalde ik Esther op van het feestje om gelijk door te rijden naar het voetbalveld. Rachel stuurde al een appje dat ze alles verloren maar dat ze het wel heel leuk vond om te doen. Dat is het belangrijkste. We keken een paar wedstrijden mee, Rachel won er 1 van de 6 en speelde 1 gelijk spel. De hele middag zo met elkaar bezig zijn vond ze geweldig. Ik vond het dan weer heel leuk om haar zo bezig te zien. Wat wordt ze al een echt mens, 12 jaar geleden was ze een mini baby die in de couveuse moest en nu is ze een lange slungel die steeds meer zelfstandig onderneemt, prachtig om te zien. 

Toen Esther en ik weer thuis kwamen was het inmiddels etenstijd. Ik kookte snel maar alsnog werd het laat. Omdat ik de ochtend naar kantoor was en de middag vooral op stap lag alle zooi van de dag er nog. We zwoegden tot 21 uur om alles weer voor elkaar te krijgen en toen was ik extreem moe. Ik dook in bed met een boek maar legde die al na een paar minuten weg, tijd om te slapen. Gelukkig zijn niet alle dagen zo vol.