Baby te logeren

Vrijdag ging ik dan helemaal niks doen. Wat had ik er zin in. Eerst bracht ik de kinderen naar school, allemaal. Daarna maakte ik de boel beneden aan kant en om 9 uur zat ik op de bank. Met een dekentje en een kopje thee. Het dekentje niet omdat het koud was maar gewoon omdat het zo behaaglijk is. Een vriendin belde of haar kindje van 1 jaar bij ons mocht logeren. Jazeker, leuk vooruitzicht zo'n kleintje om te knuffelen. Geen reden om de ochtend iets te gaan doen. Ik pakte mijn boek erbij en stopte alleen even om met Bert koffie te drinken. Van zo'n tijd lezen en ontspannen word je moe of zou je dan je moeheid pas voelen?

Eind van de ochtend maakte ik een boodschappenlijstje voor Jonathans kinderfeestje. Op weg naar het schoolplein sloeg ik taart, lekkers en ingrediënten in om zelf pizza's te maken. Voor me in de rij bij de kassa stond een omaatje. Echt een klein oud vrouwtje. 'Omaatje' is de juiste omschrijving. Ze laadde haar boodschappen 1 voor 1 uit haar rollator op de band alleen kostte haar dat veel moeite. In dat tempo zou ik nooit op tijd op het schoolplein zijn. Ik bood hulp aan en dat kon ze erg waarderen. Mooi. Iets met win-win. Na het afrekenen laadde ze zelf alles weer in. De kassadame wachtte tot het omaatje klaar was, wat best een tijd duurde. Voor mijn tijdsplanning niet zo gunstig maar dan had ik het maar niet zo krap moeten plannen. Mooi om te zien dat ze op hoge leeftijd zichzelf nog kan redden.

Ik was 3 minuten te laat op het schoolplein maar kreeg geen klachten. Manuël en Esther wilden allebei bij een vriendje spelen en dat kon. Ik was dus wederom kindloos. Nog een paar uur voor mezelf, wat een cadeau! Ik reed langs de supermarkt om een speciale lunch te halen voor Bert en mij, niet zo gunstig voor het boodschappenbudget maar wel erg lekker. We aten samen soep en een broodje hamburger. 

Ik ruimde alle verjaardagsboodschappen op en kroop weer onder mijn dekentje. Ik zette de wekker op 35 minuten. Las 10 minuutjes en deed daarna mijn ogen dicht. De wekker maakte me wakker. Daar knapt een mens van op. Ik ruimde nog wat op voordat Rachel en Jonathan thuis kwamen. Zij waren helemaal koud en natgeregend. Ze kregen een mok warme melk en we keken een aflevering van 'Je huis op orde'. Daarna was het tijd om de kleintjes weer op te halen. Inmiddels begon het te sneeuwen, wat een weer ineens!

Toen we thuis waren kwam al snel onze kleine logee. Iedereen was gek met hem. We aten stamppot wortel en ik pureerde de stamppot extra voor onze gast. Zoals Bert zei: 'het gaat ons niet gebeuren dat het kind stikt in een stukje wortel'. Goede reden om de staafmixer erbij te halen. Om de beurt gaven de kinderen hem een hapje. Bert en ik hoefden niets te doen. Er werd met hem geknuffeld, gespeeld en gekletst. Ik kan me best voorstellen dat het een heel leuk effect geeft als je jaren na je jongste kind nog een kindje krijgt. 

Onze kinderen gingen buiten een sneeuwpop maken en ik gaf onze gast een flesje melk en legde hem in bed. Hij sliep snel en keurig volgens bijgeleverd tijdsschema. Zie je wel, zo'n baby verzorgen (oké, geen baby meer, hij is al 1) gaat me nog goed af.

Toen we om 23 uur naar bed gingen werd hij wakker. Hij zou een keer wakker worden en had ons vast gehoord. Hij sliep bij Rachel op de kamer (iedereen wou hem wel te logeren hebben) en zij stond binnen een seconde naast haar bed, plukte hem eruit en stond hem te knuffelen toen ik binnenkwam. Tijd voor nog een flesje, lekker even knuffelen tot hij slaperig werd en toen kon hij weer naar bed. Dacht ik dan. Dat ging dus niet door. Knuffelen vond hij fijn maar in bed liggen niet. Tot 2 uur in de nacht zorgde ik voor hem; fles was binnen, later nog een restje opgewarmd en ook gegeven, verschoond, een heleboel liefde gegeven, alle trucjes uitgeprobeerd om hem te laten slapen inclusief een paar keer 10 minuten laten huilen. En toen wist ik het niet meer. Elke keer als ik hem tegen me aan legde keek hij me aan met een grijns, slimpie. We verhuisden Rachels matras naar onze kamer. Legden de baby in zijn bedje en hij mocht gillen wat hij wou, wij gingen slapen. Wel een beetje sneu voor onze gast maar de ideeën waren verder op. Hij huilde precies een half uur en sliep toen. Daarna sliep hij 6 uur achter elkaar, wij konden dus uitslapen tot 8.30 uur en dat was wel erg lekker nadat het zo laat werd.

Zaterdagochtend knuffelden, speelden en vertroetelden we hem en toen werd hij weer door zijn moeder opgehaald. Het was heel gezellig met zo'n kleintje erbij maar de nacht ook wel heel vermoeiend. Dat zijn we niet meer gewend. Ineens nam het verlangen naar weer een eigen baby snel af. Ik leen jouw baby af en toe vriendin, maar na 1 nachtje mag je hem met alle liefde weer terug.