Eet-blut

Zaterdag ging ik met een vriendin op stap. We liepen weer eens een klompenpad, dat was te lang geleden dus ik zag er echt naar uit. Het weer bleef nog even spannend. Een beetje regen is oké maar helemaal natregenen vind ik niet leuk meer. In de ochtend bleek het weer goed en dus gingen we! 

Ik ben aan het uitproberen hoe ik op een andere manier boodschappen kan doen om niet ongemerkt daar veel geld aan kwijt te zijn. Als het een bewuste keus is dan is het prima, maar ik snap niet hoe we zoveel geld aan boodschappen kunnen uitgeven. Deze week maakten we alles zoveel mogelijk op en dat lukte. Met als gevolg dat we werkelijk niks meer in huis hadden wat ik mee kon nemen. Geen koek, fruit of wat dan ook wat we tussendoor konden snacken. Jonathan zei: 'we zijn eet-blut'. Dat was een goede omschrijving. Ik zou op tijd vertrekken om via de winkel te rijden om wat bananen en mueslirepen te kopen maar mijn vriendin wilde mij wel op komen halen zodat we niet met 2 auto's hoefden te gaan én ze zou zorgen voor de snacks tussendoor, te lief.

We liepen het Kreelse pad. Een leuke route langs de hei en door het bos. Lekker afwisselend met prachtige doorkijkjes.

Halverwege kwamen we langs een eettentje en daar zouden we lunchen. Toen we binnen zaten begon het te regenen. Wat een timing! Echt een cadeautje van Boven. Het eten was heerlijk. Niet helemaal genoeg voor mij als hongerige wandelaar maar met een grote appel als toetje konden we er weer een tijdje tegenaan.

We liepen en kletsten en liepen en kletsten. We hadden een heerlijke dag en genoten van de zon.  Doordat we een stukje verkeerd waren gelopen maakten we in plaats van een rondje er een 8 van. Maar het gaf niet want we liepen nog lekker. Toen de auto in zicht kwam was het ook wel klaar, of dat een psychisch ding is dat je verlangt naar de stal of dat we echt toe waren aan rust? Hoe dan ook, we liepen 17,6 kilometer. Die voelde ik in mijn lijf en tegelijkertijd voelde het heel erg goed. Echt een dag om op te laden. 

Bert was net voor ik thuis was vertrokken op de racefiets. De kinderen waren een kwartietje alleen thuis dus dat was goed te overzien. Toen ik thuis kwam waren ze allemaal gezellig aan het spelen. De lego is weer ontdekt (dat gaat altijd in vlagen) en nu werden er mooie bouwwerken gemaakt en speelde Manuël met de lego trein. Bert belde op dat hij met de racefiets langs onze parkeerplaats was gefietst om mij nog even te zien. De schattebol. We waren al weg dus hij kon weer omdraaien om zijn eigen route te vervolgen maar dat is toch te lief.

We besloten in de avond een bioscoop van ons huis te maken. We aten vroeg en huurden een film voor €1,99. We maakten alles donker en zetten het geluid lekker hard. Van het donker en na de lichamelijke inspanning werd ik er moe van en lag languit op de bank. De kinderen zaten op de andere bank met dekentjes erbij en we trokken een zak chips open (de boodschappen waren die middag bezorgd). Echt een gezellige afsluiting van de dag!