Ziek

Vrijdag was de ochtend gezellig met de kleintjes thuis. Nadat de grote kinderen op school zaten gingen we de badkamer poetsen. Grote emmer met sop, 3 doekjes, glassex en een theedoek. Esther en Manuël gingen om en om met de glassex de deuren van de douchecabine te lijf. Daarna pakten ze een doekje en poetsten ze wat ze tegenkwamen, hun uitknijpskills zijn nog niet zo goed dus alles werd drijfnat maar... gezellig was het wel. Het was nog niet klaar maar toen alles natter en natter werd was het tijd om die kinderen de badkamer uit te krijgen. We gingen naar beneden om koffie te zetten, daar is altijd wel een vrijwilliger voor te vinden die wil helpen. Na de koffie gingen ze samen gezellig spelen en sloop ik naar boven om de rest van de badkamer te poetsen en de schade te herstellen.

Vorige week pakte Bert het nagelschaartje en toen kletterde er van alles uit de badkamerkast. Hij was er zat van dat mijn spullen de badkamer domineren. Hij had alles in een krat gestopt en naast mijn kant van het bed neergezet, de badkamerkast was leeg behalve de handdoeken en washandjes. De spullen uit dat krat moesten uitgezocht worden en een deel  wou ik toch echt terug die kast in hebben. Zo gezegd zo gedaan. Een deel verdween naar zolder wat we weinig gebruiken, een deel ging de prullenbak in en de rest ging terug in de kast. Toen Bert de kast zag riep hij wel even verontwaardigd uit: 'heb je alles gewoon teruggezet?'. Nee joh, lang niet alles en kijk eens naar de badkamer hoe lekker schoon het is. Toen hoorde ik vanaf beneden wat tevreden geluidjes van boven komen, mooi is die zaak ook gesloten.

Ik begreep van de buurvrouw dat het buurmeisje haar kinderfeestje zou geven, dat deed me eraan denken dat we voor Manuël ook maar eens wat moeten plannen. Hij is in de tweede week van de zomervakantie jarig op dinsdag. Ik appte de moeders van vier vriendjes of ze de woensdag misschien op zijn feestje konden komen. 3 van de 4 konden, voor een eerste kinderfeestje genoeg animo. Voordat we Jonathan uit school haalden fietsten we langs de winkel om uitnodigingskaarten te kopen. We kochten gelijk een zak bolletjes (ga nooit naar de winkel rond etenstijd), vuilniszakken, cadeautje, de kaarten waar we voor gingen en een zak chips die Manuël graag wou. Zelfscannen en snel naar de fiets, de laatste tijd komen we steeds op vrijdagmiddag te laat bij school dus we gingen zo snel mogelijk. Helaas niet snel genoeg want we waren alweer te laat. Jonathan was zijn fiets al aan het pakken wat wel handig was en er wou een vriendje komen spelen, prima. Hij was lopend dus moest achterop de fiets. Esther werd naar voren verplaatst en zat best krap maar voor zo'n kort stukje ging dat prima. Voor dit soort gelegenheden hou ik het voorzitje nog en dat bevalt goed.

Thuis aten we en gingen de kinderen lekker spelen. Ik ruimde de boodschappen op die we op het aanrecht hadden gezet maar de uitnodigingskaarten waren nergens te vinden. Overal gezocht maar niks. Hebben we ze vast ergens laten liggen. Bij de zelfscankassa? Onderweg verloren? Ik weet het niet, we gingen zo snel. Helaas, gingen we voor kaarten naar de winkel en nu hebben we juist dat niet meer. We beschouwden het maar als een verloren zaak, ik stortte me op de was en gaf het halverwege de middag op. Hard genoeg gewerkt het was tijd om lekker op de bank een boek te lezen.

Het vriendje werd opgehaald, Rachel ging naar pianoles en ineens voelde ik me niet lekker. Gek, toch iets te druk gemaakt denk ik. In de avond bleef ik niet fit dus temperatuurde toch maar even: verhoging en dat met paracetamol op. Oké, lekker op tijd naar bed toe.

Zaterdagochtend werd ik beroerd wakker, jakkie wat ellendig. De temperatuur was weer normaal maar wat voelde ik me slecht. Alles erop en eraan inclusief klachten waarop getest moet worden. Het zal wel niet maar ik ben wel op zorglocaties geweest dus wil daar zorgvuldig mee omgaan. De hele dag heb ik afgewisseld in bed en op de bank gelegen. Twee keer zelfs in slaap gevallen. Na zo'n dutje voelde ik me iets beter en dat kwam goed uit want ik mocht naar de testlocatie. Ik stapte in de auto maar even op weg kwam de beroerdheid terug, iets teveel van het goede. Ik zat zo te twijfelen: draai ik om en vraag Bert om me te brengen of rij ik door? Ben toch maar doorgereden, heel rustig. Het was zowaar druk bij de testlocatie en als je de piek van positieve tests hoort is dat ook niet verwonderlijk. Na even te hebben gewacht was het mijn beurt en stond ik zo weer buiten. Toen de terugweg, ook weer heel sloom. Al zag je dus een grote auto die als een slak over de weg ging; dat was ik.

Bert heeft zich zaterdag over de kinderen ontfermd en heel wat werk in de tuin verzet. Er staat nog steeds materiaal op een parkeerplaats en we werken er hard tegenaan om dat zo snel mogelijk daar weg te krijgen. Ik lag op bed en bedacht me hoe het met het eten moest. Bert had zich genoeg uitgesloofd, ik bestelde 4 pizza's bij Domino's. Er was een actie dat dit voor €28 kon. Prima laat maar komen. We aten heerlijk maar al snel trok ik me toch weer terug, zo vervelend als je lijf niet meewerkt!

Zondag zouden we naar een schoonzus en zwager gaan om hun nieuwe huis te bewonderen, dat annuleerde ik maar vast, jammer maar gelukkig is dat goed te verzetten. Ik hoop zo hard dat ik maandag weer aan het werk kan. Na 1,5 week je al ziek moeten melden is toch te gênant. 

Manuël kwam nog even langs om te vertellen dat papa in dit huis mag blijven. Goed om te horen, hoezo dit? Zegt Manuël: 'hij kan bij het dak (lees: plafond) en haalt mugjes weg'. Dat lijkt me een duidelijke zaak, papa mag blijven.

Ondertussen spuug ik nog even door en bid heel hard of ik snel beter mag zijn.