Manuël jarig

Wat overweldigend veel reacties kreeg ik binnen na de vorige blog, ongelofelijk. Heel bijzonder, al dat meeleven. Dit is vast hoe het bedoeld is; als iemand valt rapen anderen diegene op en zo kunnen we samen weer verder. 
Maandag gestart met de ophoging van de medicatie. Nu al 2 dagen gehad en ondanks dat er bijwerkingen zijn die ik kan missen als kiespijn is het zo bijzonder dat de donkerte en angst verdwijnt. Nu doet de oxazepam vast ook zijn werk (die er zijn om de bijwerkingen van de citalopram te dempen) maar daarnaast merk ik de kracht van gebed. Wat is dat krachtig! Ik ben er diep van onder de indruk. Mijn hoofd is wazig, voelt wolkig en ik ben er niet helemaal bij maar naast dat soort vervelende zaken die me dwingen thuis te blijven (wat ik op het moment helemaal niet erg vind) voelt het alsof het licht voorzichtig doorbreekt. 
Heel bijzonder om te kunnen delen dat het donker niet (en nooit) overwint. 

Ondertussen werd onze Manuël 5 jaar! Feest natuurlijk. We hingen een lading slingers op en legden de cadeaus klaar. Dinsdagochtend kwamen alle kinderen op ons bed zitten. Bert zette een verjaardagslied in maar Manuël greep in, die mocht niet. We moesten een ander verjaardagslied zingen 'vandaag is het de dag...' etc. Dus die zongen we braaf, toen gaf hij aanwijzingen dat de cadeaus mochten komen. Hij was dolenthousiast. Vooral de speelgitaar viel goed in de smaak. Manuël stond stijf van spanning, als er iets niet ging zoals hij het wilde begon hij te huilen. Arm kind, wat is een verjaardag ook een belevenis. 
Jonathan trok gelijk het dinosaurus verkleedpak aan, die vond dat ook wel mooi en Rachel begon te spelen met de kassa. Oma kwam als verrassing op bezoek en verwende Manuël met cadeautjes en had voor mij een prachtige jurk in Italië gekocht en een grote ring, daar ben ik dol op. Echt zo lief. 


De buren kwamen een taartje eten en brachten ook al cadeaus mee en ondertussen waren Bert en ik ook nog de dag aan het werk. Ook al was ik wat afzijdig aanwezig, ik denk niet dat Manuël het door heeft gehad, hij had een heerlijke dag. In de avond aten we pannenkoeken en ik mocht met zijn nieuwe gitaar bij zijn bed een slaapliedje voor hem zingen. Onze kleine controlfreak bedenkt het allemaal wel. Nu is hij echt 5, wat zag hij daar naar uit. Woensdag het kinderfeestje. Er komen 3 jongetjes en een goede vriendin uit Utrecht komt me helpen. Zo krijgt Manuël zijn feest en geeft het niet als mijn hoofd niet helemaal meewerkt en zo ligt er geen druk op. Prachtige oplossing.

Rachel zette dinsdag een lied aan om naar te luisteren en dat was het moment dat ik me ineens realiseerde dat het niet meer voelt of ik val. Dat de donkerheid aan het vervagen is, dat ik terugkeer het licht in. Wat een dankbaarheid. Zoveel steun van mensen en God.
Nog even doorzetten met die pillen en de bijwerkingen door zien te komen maar ik durf weer te hopen dat ook deze storm voorbij gaat. 

Lied:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen