Vaccinatie

'Het Geschenk', wat een prachtig boek is dat. Ik ben diep onder de indruk van dr. Edith Eger, van haar leven als Auschwitz overlevende en van haar inzichten die ze als psycholoog heeft. Het Geschenk is een boek die heel concreet meegeeft hoe je kunt leven in vrijheid. 
En iedere keer verrast ze me weer in hoe ze tegen bepaalde zaken aankijkt. Hoe je in elke situatie altijd zelf verantwoordelijkheid kunt nemen. "Vrijheid is onze hele imperfectie ik accepteren en de behoefte aan perfectie opgeven" en "houd op met oordelen, kies voor medeleven". Het hele boek staat vol met zulke prachtige zinnen en de uitwerking hoe je dit concreet kunt maken in je leven. Ik kletste Bert een avond de oren van zijn kop. Wat is dit toch reuze interessant. Bert is dan zo lief het allemaal gewoon maar aan te horen. Aan het eind van de avond zei Bert: ik weet niet waarom je dingen over persoonlijke ontwikkeling zo interessant vindt, ik hou me met hele andere dingen bezig. Maar het is goed, jij geniet van bepaalde onderwerpen en ik weer van andere. Ha, en dat is precies waar het nou om gaat. En weer ging ik helemaal los over waarom zijn opmerking zo geniaal was gezien hetgeen ik net gelezen had. Arme man, en zo zit hij al 12 jaar met mij opgescheept. Wie weet ga ik ooit nog wel eens psychologie studeren, er is maar weinig interessanter dan dat.

Zondagochtend begon wat gek. Ik werd om 6 uur alleen in bed wakker en draaide me nog maar eens om. Toen ik om 8 uur weer wakker werd was ik blij om dit late tijdstip maar verbaasd dat ik nog steeds alleen lag. Bleek Bert al 54 kilometer gefietst te hebben van in totaal 85. Hij had zijn wekker om 5 uur gezet om de dag actief te beginnen. Het heeft hem zichtbaar goed gedaan maar ik was blij dat onze dag wat later begon. Ik ontbeet met de kinderen en nam een douche. Elke 30 seconde stond er een kind aan de deur die me riep. Hoe gruwelijk irritant. Ik kwam gestrester onder de douche vandaan dan ik erin ging maar... ik liet niet mijn humeur verpesten. Precies om 10 uur zat iedereen kant en klaar op de bank voor de kerkdienst. Na een half uurtje vertrok ik om de eerste corona vaccinatie te halen. Ik had me ingeschreven in de eerste mogelijkheid en dat was deze zondag. Die prik is dus vast extra gezegend. 
Het liep daarbinnen heel gesmeerd, de prik zelf stelde helemaal niks voor en daar zat ik dan, 15 minuten te wachten op een stoel. Toen sloeg de stress toe. Zul je zien dat ik één van de weinigen ben die er raar op reageert, lig ik zo schuimbekkend door die ruimte te rollen. De eerste 10 minuten gingen voorbij zonder gekkigheid, nog 5 te gaan. Zou het nog mis kunnen gaan? Nee, dat zal wel meevallen. Maar stel dat ik zo zenuwachtig ben dat ik ga hyperventileren, dat zou ook heel gênant zijn. Uiteindelijk liep ik zonder schuim en gewoon met een goede hoeveelheid zuurstof in mijn longen weer naar buiten. Een autoritje naar huis en daar werd ik hartelijk verwelkomd. Waarschijnlijk omdat we bij mijn thuiskomst cake gingen versieren voor bij de koffie maar toch, fijn om weer terug te zijn.


We lunchten met allemaal lekkere dingetjes, heerlijk; ik hou echt van eten. Na het eten deed Bert een dutje, daar was hij wel aan toe na het vroege opstaan. De kinderen speelden buiten en ik bakte buiten bruin in de zon. In de zon liggen dat is voor mij toch wel totale ontspanning. 
Jonathan kroop in de andere tuinstoel en luisterde naar muziek, met oordopjes in. Af en toe kwam er een kind aanrennen of liep ik naar buiten om te kijken of ze er allemaal nog waren. 

Het voelde vakantie achtig aan. Rachel die buiten een boek las, Jonathan die muziek luisterde en de kleintjes die met water speelden. Allebei in de onderbroek en spelen in het babybadje, emmer water erbij en hun lol kon niet op. 

We aten spinazie a la crème met aardappeltjes in plaats van de ovenschotel die op het menu stond omdat we wat laat begonnen met koken. Jonathan was helemaal blij: 'yes, eten zonder groente!'. Dat spinazie ook groente is wordt niet geaccepteerd, 'het zijn toch geen stukjes '. Prima zolang er maar gegeten wordt vind ik alles best. En zo was het weekend weer voorbij. Op naar een nieuwe week.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen