De lat lager

En toen was het de dag van het kinderfeestje. Manuëls allereerste feestje die hij mocht geven. 3 vriendjes druppelden eind van de ochtend binnen. Best spannend op die leeftijd. De cadeautjes werden verstopt en Manuël zocht ze op en pakte ze uit. Dat is toch wel echt feest als er cadeautjes uitgedeeld worden. Een vriendin kwam het hele feestje helpen, dat was zo fijn! We bakten pizza en gingen aan tafel, de kinderen aten hun buik vol en gingen daarna spelen. Jonathan deed gezellig mee. Esther was erg moe en niet helemaal fit, zij ging voor het eten naar bed. We hadden dus 6 kinderen die rondliepen en waar ik normaal altijd een hele planning heb voor een kinderfeestje gevuld met activiteiten was dat er nu helemaal niet. De kinderen speelden met het treinspoor, de nieuw gekregen lego en de kassa. Dan weer in de ene samenstelling en dan weer in een andere. Het ging eigenlijk als vanzelf, ze speelden heerlijk. Mijn vriendin en ik konden rustig op de bank kopjes thee drinken en hielpen zo nu en dan een ander kind in het dino verkleedpak. Om half 3 was het tijd voor een zakje chips en limonade. Ze snoepten ervan en gingen daarna verder spelen. Wat een relaxt feestje zeg. Om kwart over 3 begon de voorbereiding om het feest af te sluiten. Schoenen aan en iedereen mocht naar de wc, maar niemand wou naar de wc. Daar is wel een trucje voor. Ik verzon een getal onder de 10 die ze mochten raden. Manuël raadde het goede getal, de winnaar mocht als eerste naar de wc. Hij verdween helemaal blij naar de gang dat hij gewonnen had en kwam na een paar seconden weer terug: maar ik wil helemaal niet naar de wc. Helaas, had ik hem toch bijna gefopt. Een ander kind ging toch maar als eerst en daarna volgde de rest. 

Bert kwam uit zijn overleg en deed een wegbrengrondje. De jochies kregen een dinozakje met wat kleinigheidjes mee en zo kwam het feest tot een eind. Toen Manuël thuis kwam was hij heel blij. Grappig, het stelde niks voor, er zat weinig voorbereiding in maar het was gewoon gezellig en goed. Feest geslaagd!

Esther kwam aan het eind van het feestje uit bed, ze had echt lang geslapen maar had het ook wel nodig. Ze vroeg: 'gaan we nu pizza eten? Dat heb je aan de vriendjes beloofd'. Uhm, tja. We hebben allang gegeten en het feestje is ook al voorbij. Er was nog 1 stukje pizza over, toch goed dat die bewaard was, die mocht ze hebben. 

Donderdag kwam oma oppassen en nam de kinderen mee naar Monkey Town. Manuël moest om het minste of geringste huilen na de spannende dagen van zijn verjaardag en feestje. Ik vond het helemaal niet erg om hem een dagje aan oma mee te geven. Bert en ik werkten vanuit huis en ik mocht een sollicitatiegesprek voeren met mogelijk een nieuwe leerling, wat fantastisch om te doen. In de avond toen we weer compleet waren hadden we een gezellig maaltijd die afgesloten werd met slagroom gekkigheid en een watergevecht tussen Bert en Rachel.

Rustige dagen met nog genoeg om te doen, maar dat loopt niet weg. Genieten van wat er is, wat alweer lukt en lekker op tijd onder de wol.