Wandelen

Wat een lang weekend was het, fijn om van Pinksteren echt een feest te kunnen maken. Maar eerst was daar de zaterdag.

Jonathan moest naar zwemles en ik had net een deal gesloten om een kledingpakket voor Rachel te kunnen ophalen. Handig om te combineren. Normaal zorg ik dat de kledingkasten van de kinderen op orde zijn rondom de kledingbeurzen. Maar nu die er niet waren loop ik hopeloos achter. Toen Rachel laatst verzuchtte dat ze helemaal geen korte broeken meer had was het toch echt tijd voor actie. 

Ik haalde het kledingpakket op en was helemaal blij. Thuis had ik zin in de passessie met al het nieuws maar daar dacht Rachel heel anders over. 'Moet dat nou?' en na 3 dingetjes passen 'zullen we een volgende keer maar verder gaan'. Zucht. Er zaten 31 items in de tas, op deze manier zou het dagen gaan duren. Ik dreef Rachel tot wanhoop door haar alles te laten passen. Tijdens dit passen ging de bel en daar waren 12 lange broeken voor Jonathan, zonder gat! Ook hij mocht passen, wat voor een hoop geklaag zorgde maar ik was ongenadig, ik wou weten wat we zouden houden om dat door de wasmachine te slingeren, lekker de boel op orde maken. 

Wat een leuke activiteit had moeten zijn vonden de kinderen vreselijk en ik werd gefrustreerd. Toen ik mijn irritatie naar Bert toe ventileerde hielp hij me even herinneren aan dat het kinderen zijn. 'Vond jij het leuk om kleding te passen als kind?' Uhm, oh nee, niks aan.

Samen met Manuël deed ik een spelletje, gezellig op de grond met onze kleuter. Uiteraard met hier en daar wat zelfverzonnen regels en toen hij ook nog won was het voor hem feest.

Op zondag mochten we naar de kerk, voor de 2e keer sinds corona dus het was een bijzondere happening. Het begon om 9 uur en we moesten natuurlijk wel op tijd klaar zitten voordat de camera's aan zouden gaan. Het is allemaal gelukt. Iedereen zat keurig aangedopt om 8.54u op zijn stoel. Thuis was iedereen nog naar de wc geweest dus we zaten daar 7 heerlijke minuten te genieten dat we alles goed voor elkaar hadden. Tot Esther tijdens het eerste lied zei: 'ik moet poepen'. Dat geloof je toch niet! Nou ja, je kan dat kind ook niet laten zitten dus slopen we van onze stoel naar de wc, Manuël rende er iets minder zacht achteraan. De kleintjes gingen naar de wc en we slopen weer terug.

Wat een geluk dat we achteraan zaten. Alsnog best vooraan omdat er maar weinig mensen zaten maar we waren wel de achterste rij. Had ik bij de koster om gevraagd omdat ik dan een stuk meer ontspannen kan zitten. Heerlijk om dat zo te doen. Vorige keer zaten we vooraan en toen ben ik de dienst nog uitgelopen omdat het me aanvloog maar nu met zo'n simpel appje had ik nergens last van, perfect. Iets met jezelf serieus nemen. 

De dienst ging verder en de kinderen zaten keurig te kijken behalve Manuël. Die zat maar te draaien en te verzuchten hoe lang het nog zou duren. Er was wel crèche maar ze hadden zo uitgekeken naar de kerk dat we ze eerst erbij lieten zitten. Toen de preek begon heb ik Esther en Manuël toch maar weggebracht. Fijn dat die optie er is. Zij hebben heerlijk gespeeld en wij konden in alle rust luisteren. 

Tijdens de preek liep Jonathan nog een keer naar de wc en hij kwam op schoot zitten want het duurde heeeeeeel lang. Maar om hem nou naar de (baby)crèche te brengen ging me echt te ver. 

Na afloop reden we naar huis en gingen we aan de koffie met taart, want het was pinksterfeest! 

Dat moment duurde maar kort maar wel om een leuke reden. Ik ging namelijk een klompenpad wandelen met een vriendin. Snel de jurk en panty uit om te verwisselen voor makkelijke wandelkleding en schoenen. Brood smeren voor de lunch onderweg en ik vertrok. We hadden een heerlijke tijd. Het was droog en we kletsen honderduit. Zo vlogen de kilometers voorbij. 

Na afloop voelde ik het wel in de benen en in mijn schouders. Nog even wennen aan de nieuwe rugzak. Maar toen ik thuis kwam was het huis leeg. Bert was met de kinderen ook even gaan wandelen. Ik had het rijk alleen! Heerlijk, wat kan ik daar van genieten als introvert typje. Lekker bijkomen op de bank met een kopje thee.

Toen ze eind van de middag terugkwamen was dat ook weer heel gezellig. En zo is er voor alles een tijd.