Teamwork

Als gezin maakten we een wandeling(etje) met als startpunt de Doesburgermolen. Het leek me leuk een stukje van het klompenpad te lopen maar zelfs dat stukje bleek toch iets te ambitieus. We liepen over het open veld en sloegen toen rechtsaf om terug door het bos te lopen en dat was eigenlijk verrassend leuk. Zo was het afwisselend en voor iedereen goed vol te houden. Esther en Manuël speelden ondertussen het lopen en Rachel en Jonathan liepen wat harder vooruit om tussendoor sportoefeningen te doen. Die kinderen zijn gek joh, maar het werd een gezellige middag.


Er was nog even paniek omdat Esther zei: 'ik moet poepen'. Neeeee, oké waar Bert normaal de tas inpakt zijn we op alles voorbereid. Maar deze keer had ik het inpakken gedaan en omdat we maar kort weg zouden zijn had ik er alleen water ingestopt en een pakje stroopwafels. Nog niet eens zakdoekjes. Goed, improviseren maar. We zochten een rustig plekje, hielpen Esther boven de grond te bungelen en toen zei ze: 'oh nee, er komt toch niks'. Dat viel toch weer reuze mee. We wandelden verder tot we terug waren bij de fietsen, 2,7 kilometer. Voor Manuël en Esther was dat ver genoeg en ook al is het voor ons niet heel ver, door het langzame tempo waren we allemaal blij om bij het eindpunt te zijn.
Nog even een selfie om te bewijzen dat wij er ook bij waren.


Ondertussen hebben we ook weer een slag geslagen in de tuin. Bert heeft de balken op maat gezaagd en met onze krachten gebundeld hebben we de boel in elkaar gezet. Eerlijk is eerlijk, vooral veel spierkracht van Bert en een beetje van mij. Maar zoals het liedje al zegt: de hand kan niet zonder de voet, iedereen is nodig. Want zonder mijn kleine beetje hulp was het hem niet alleen gelukt, teamwork!

Ik ben de hand en jij de voet.
Wij zijn allebei nodig.
Wat ik niet kan, kan jij juist goed.
Niemand is overbodig.
Niemand is minder, niemand is meer.
Ieder is nodig bij de Heer.


Het is de bedoeling dat er om de balken heen blauwe regen gaat groeien, eronder terrastegels komen en dat we er een tuintafel en stoelen onder zetten. Nu hebben we een kleine inklaptafel en een paar tuinstoelen maar we eten toch niet zo vaak in de tuin omdat het zo'n gedoe is om alles neer te zetten. Als er een mooie plek in de tuin is waar standaard een tafel met stoelen staat gaan we vast veel vaker buiten eten. En zo rommelen we wat aan, stapje voor stapje, beetje bij beetje. 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen