Busbaanfiets
Het is meivakantie, 2 weken zijn de kinderen vrij. En hoewel wij de 1e 1,5 week wel gewoon werken voelt het toch anders. In de ochtend geen tassen klaarmaken en op tijd de deur uit, iedereen is relaxter. Maandag vertrok Bert voor dag en dauw om op tijd voor zijn afspraak van 8 uur in Leiden te zijn. Als goede vrouw had ik hem natuurlijk moeten uitzwaaien en meer van dat maar ik draaide me nog lekker een keer om. 7.15u was een mooie tijd om ook aan de dag te beginnen. De kinderen kwamen 1 voor 1 uit bed. Esther moest ik zelfs om 8 uur wakker maken, zij mocht de dag naar de opvang. Ik vroeg aan de kinderen wie mee wou haar wegbrengen. De ongeïnteresseerde reactie van Rachel en Jonathan: neuj.
En zo verliepen de eerste vakantiedagen prima. Op dinsdag gingen de kinderen naar de bso en konden wij ons helemaal richten op het werk. Er werd een oproepje op mijn werk gedaan om een selfie te maken van je (thuis)werkplek en dat vind ik leuke dingen om aan mee te doen. Ik begreep van de initiatiefnemers dat er nog maar weinig foto's binnen gekomen waren dus stuurde ik een mail aan een heleboel collega's om ze enthousiast te maken om ook mee te doen en dat werkte! Er kwamen gelijk al foto's binnen, leuk is dat. Nu je elkaar zo weinig ziet moet je er toch wat van maken.
Inmiddels is de regen hier weggetrokken en schijnt de zon, fijne Bevrijdingsdag!
Manuël keek me met glimoogjes aan: 'ga je met de fiets?'. Ja we gaan met de fiets. Nou dan wou hij zeker mee, op zijn eigen fietsje natuurlijk. Esther heeft een naam bedacht voor Manuëls fiets: 'busbaan fiets', want hij mag op de busbaan fietsen. Geweldig toch hoe zoiets simpels voor een kind hemels kan zijn.
Esther ging blij weg en wij fietsten terug. Ik ging aan het werk en de kinderen speelden. Er kwamen nog wat buurkinderen aanwaaien en zo waren er 5 kids in huis. Ze speelden boven en kwamen af en toe beneden maar ik vond het prima te combineren met werk. Toen een collega belde om te zeggen dat ze de hele ochtend niet kon werken omdat ze geen opvang had voor 1 kind moest ik erg mijn best doen om me daarin in te leven. Oké, thuiswerken met de kinderen is echt niet ideaal maar ik draai mijn hand niet meer om voor een dagdeel na afgelopen jaar. Grappig te ontdekken dat wat de één normaal vindt de anders heel anders beleeft.
Jonathan sloeg aan het koken. Hij vindt het helemaal geweldig om aardappels te schillen en vervolgens op te bakken.
Na 5 kwartier stond zijn eten klaar. Nadat hij zich zo had uitgesloofd vond ik het goed dat hij een snack uit de airfyer erbij kreeg. Het is tenslotte vakantie.
Reacties
Een reactie posten