Kritische ouder

Soms heb je van die dagen dat het lekker gaat. Dat je uitgerust bent en je op een fijne manier de dag door danst. Figuurlijk dan, ik kan dus echt niet dansen. En als het dan goed gaat voel je je de koning te rijk. Op zijn minst geschikt om zelf psycholoog te worden. Alle theorie heb je onder de knie en je hebt het leven onder controle. Tot er weer een dag komt dat het dus niet vanzelf gaat en je eindeloos kunt denken waar het nou aan ligt. 

Waarom voel ik me nou zo moe? (Slaat nergens op dus zorg maar dat je niet moe bent) 

Waar komt die spanning vandaan? (Spanning is al helemaal niet nodig, het is gewoon een dag, stel je niet zo aan). 

Verhip, ik ben steeds aan het nadenken over mijn gedachten, dat helpt nou niet echt. (Zie je wel dat je aan het navelstaren bent, dat is voor niemand goed, verleg je focus, nu!)

Nu voel ik ook al een hoofdpijn opkomen (Verdraaid, hou toch eens op met nadenken, dan stopt die hoofdpijn ook wel)

Als ik op een gewone dag me zo voel zonder verplichtingen dan kan ik het helemaal niet aan om een nieuwe baan te krijgen (lieve help, op de eerste dag krijg ik vast een paniekaanval of ik word zo moe dat ik de terugweg ergens tegenaan rijd of ik val door de mand dat ik helemaal niet geschikt ben)

Nee, dit gaat niet de goede kant op. Nu is nu, hou toch eens op met piekeren over mogelijke scenario's (Veroordeling, wat vreselijk stom dat het je niet lukt om uit die gespannenheid te komen en het zelfs nog erger maakt)

Zomaar een paar gedachten die heel gewoon voor me zijn en zomaar oppoppen. En wat is het dan heerlijk dat er gewoon iets bestaat wat dit kan verklaren. De Transactionele analyse. Ik hou ervan. Het maakt in 1 oogopslag duidelijk in welke positie je zit en wat je nodig hebt.

Je kunt dit model gebruiken in je omgang met de ander maar ook hoe je met jezelf omgaat. Ik ben bijvoorbeeld heel goed om mezelf toe te spreken als Kritische ouder. Dat zorgt ervoor dat ik mijn gevoel niet serieus neem maar juist veroordeel. Ik mag meer en meer leren mezelf te benaderen vanuit de Voedende ouder: joh wat vervelend dat je je nu zo moe voelt of gespannen. Misschien is het goed even rust te nemen of ontspanning op te zoeken, verder is het niet iets wat je identiteit bepaalt. En als je die benadering kiest valt er al zoveel van je af en is er ruimte om te zijn, met alles wat er is. 

Daarnaast vind ik het ook reuze interessant om te leren als Volwassene naast de medemens te staan. Hoe vaak gebeurt het wel niet dat je al snel een oordeel klaar hebt (Kritische ouder) of dat je voor de ander gaat zorgen alsof jij boven de anders staat (Voedende ouder). Die posities maken de ander kleiner.

Tegelijk kun je ook jezelf gedragen als een opstandig kind dat alleen maar klaagt of juist alles doet wat de ander wil. Of juist een kind wat alleen gaat voor vrijheid blijheid en geen verantwoordelijkheid wil dragen. En dat is ook niet een positie waarin je in het leven verder komt. 

En dan de positie van Volwassene: naast de ander staan, zonder oordeel en zonder zorgen over te nemen. Gewoon er zijn. Prachtig. 

Iedereen schakelt tussen deze verschillende rollen en soms is het goed om te experimenteren met een bepaalde rol, juist omdat je dat nodig hebt. 

Een eerste stap voor vandaag is om de 'wat als' vragen maar even te parkeren. De moeheid van vandaag zegt niets over wat ik morgen zou kunnen.

Heerlijk toch. Wat wil een mens nog meer. Nou, een zonnetje zou lekker zijn, kom maar op met de lente! Of zoals Bert zegt: wat fijn voor de natuur dat het meer regent. Welja, dat is ook weer zo.