Moederdag

Moederdag, ik heb er een haat liefde verhouding mee. Ik zie er altijd erg naar uit, misschien wel om bevestiging te zoeken dat ik niet zo'n verschrikkelijke moeder ben. De eerste moederdag weet ik nog goed, we wisten net dat we ons eerste kindje verwachten, Rachel zo bleek achteraf. Dat weekend zaten we in een stacaravan ergens op een camping. Waar we normaal op zondag altijd wat lekkers bij de koffie hebben wou ik dat toen ook kopen bij de plaatselijke supermarkt en nog wel iets extra lekkers omdat het de eerste moederdag was dat ik zelf moeder was, of tenminste snel zou zijn. Bert vond het niet nodig en overtuigde me ervan niets lekkers te kopen omdat zo'n weekend weg al duur genoeg is. Die zondag had ik daar spijt van, het was wel heel kaal zonder ook maar iets speciaals. Mijn moeder belde op om aandacht te besteden aan moederdag en dat vond ik zo lief.

De jaren erna verliepen niet anders. De ene keer kwam Bert erachter dat het moederdag was doordat het in de kerk genoemd werd en de andere keer doordat ik halverwege de middag tegen onze jonge kinderen zei dat ze hun knutsels van de opvang en school nu mochten geven. 

Nu denk ik dat ik niet heel veeleisend ben maar waar ik op hoop is dat Bert bijvoorbeeld in de ochtend tegen de kinderen zegt dat ze hun zelfgemaakte dingen mogen geven of dat hij de kinderen aanspoort iets extra's te doen zoals iets lekkers bij het eten organiseren ofzo. Niks groot maar wel dat de dag net een speciaal tintje krijgt.

Ik heb het ongeveer elk jaar gezegd dat ik het heel erg zou waarderen als hij de kinderen helpt om er een leuke dag van te maken maar Bert heeft niks met moederdag. En als ik vraag of hij het voor mij wil doen is de standaard reactie: 'je bent mijn moeder niet'. Klopt maar wel de moeder van je kinderen. Het is toch een super kleine moeite om tegen de kinderen te zeggen in de ochtend dat het moederdag is en dat ze hun cadeautje mogen geven? Dat ik daar zelf om moet vragen vind ik zo ongemakkelijk.

Vorig jaar kreeg ik ineens een bos bloemen, mijn dag fleurde helemaal op tot Bert zijn toelichting gaf: 'ik heb niks met moederdag maar heb geen zin in dat jij chagrijnig bent dus geef ik dit maar'. Oké dus je geeft nu bloemen zodat ik niet chagrijnig zal zijn? 'ja'. Weet je, laat dan maar zitten.

Ik verheug me op moederdag en als er dan geen aandacht voor is ben ik bang dat het komt omdat ik het niet verdien. Dat ik geen goede moeder ben. Pijnlijke gedachte. 

Deze moederdag verliep heel anders. Om 7 uur stond Rachel naast ons bed, blij dat ze eindelijk haar cadeau mocht geven. Ik had slecht geslapen dus vroeg of de dag om half 8 kon beginnen. Best sneu voor het kind maar ze accepteerde het gelijk. Om 7.30u werd ik uit bed gehaald, beneden gaf iedereen zijn cadeautje. Met name Rachels cadeau vond ik heel bijzonder omdat ze deze tekst vaak tegen me zegt en nu kan ik het nog beter onthouden. (het tegeltje hieronder op de foto) Jonathan zei dat hij nóg een cadeau had en sprong in mijn armen, zo lief! Daarna gingen we ontbijten met croissantjes en sinaasappelsap, zelf gekocht maar erg lekker. Bert kwam inmiddels ook uit bed en had een mooie vaas met plantjes erin. Ik vroeg nog enigszins achterdochtig: waarom geef je me dit? 'omdat je de liefste moeder op aarde bent'. Mijn dag kon niet meer stuk.

En als ik dit zo teruglees vraag ik me af waarom ik me hier nou druk om maak terwijl er zoveel leed in de wereld is, zeker ook gerelateerd aan deze dag. Er zijn vrouwen die geen moeder kunnen worden of hun moeder verloren zijn. Of moeders die geen contact meer hebben met hun kinderen of ze verloren hebben. Zoveel wat deze dag pijnlijk kan maken en moet je mij zien : omringt door een kinderschare.

Waar heb ik me ieder jaar zo druk om gemaakt? En toch raakt het blijkbaar ergens, maar vandaag, vandaag was perfect. Ik ben weer klaar voor een jaar moederschap, met alle ups en downs. Daar gaan we weer! 

En mam, het volgende plaatje is voor jou. Fijne moederdag.