Bezoek
Hemelvaartsdag was een heerlijke dag. In de ochtend keken we naar een mooie kerkdienst, goed begin van deze feestdag.
Toen werd het vrijdag. En die dag werkten we hard want de stenen voor de muurtjes in de tuin werden bezorgd. We sjouwden heel wat af. De kinderen sloopten het laatste stukje muur wat nog overeind stond en daarna hielden ze het voor gezien. Vervolgens zijn we met z'n tweeën maar aan de gang gegaan. Ik de stenen de tuin in slepen met een kruiwagen en Bert uitmeten waar de nieuwe muurtjes moeten komen en alvast een muurtje in elkaar metselen.
Bij de koffie aten we taart en daarna reden we naar de andere kant van Ede om een nichtje te verrassen voor haar verjaardag. De kinderen doken gelijk de tuin in om daar te spelen. Het zonnetje scheen en onverwachts troffen we ook nog mijn schoonouders die ook een cadeautje kwamen brengen. Gezellig hoor.
Voor de lunch maakten we broodjes hamburger en dat aten we in de tuin. Het voelde haast vakantie achtig, zo'n lekkere lunch in het zonnetje.
Na de relaxte en feestelijke ochtend reden we halverwege de middag naar Ugchelen, op bezoek bij 'de oude' opa en oma. Ik reed de heenweg en hoewel ik het laatste stukje het liefst de auto aan de kant wou zetten heb ik het toch helemaal gereden.
Bij opa en oma was het heerlijk. De kinderen hebben bijna de hele tijd in de tuin gespeeld. Wat een zoete kinders, op zo'n moment zou je toch denken dat ze goed opgevoed zijn en dat het nooit anders gaat.
Doordat ze lief speelden gaf dat ons alle gelegenheid om bij te praten. Bert stortte zich in een discussie met opa en oma en ik kon heerlijk bijkomen. De kinderen die speelden en de mensen van wie ik hou zo met elkaar in gesprek: genieten.
De kinderen zijn enorm verwend met lekkere dingetjes en ineens was het half 6. De hoogste tijd om richting huis te gaan. Omdat het zo'n ontspannen middag was wou ik het eerste stukje van de terugweg wel rijden. Dat eerste stuk tussen Ugchelen en Hoenderloo is het lastigste omdat de weg daar het smalst is. Dus leek me mooi om dat eerste stukje te doen. Maar, het ging goed! Ik tufte de hele terugweg naar huis. Pffff, wat een mijlpaal weer. Heen èn terugweg. Het kost nog wat oefening maar dit is maar weer gehaald. En in plaats van te focussen op dat het nog best intensief was (en dat het me de volgende keer vast noooooit zal lukken) kon ik genieten van alles wat er wél goed was gegaan.
Die stenen waren loodzwaar maar het is toch gelukt ze allemaal de tuin in te krijgen. Ik kreeg er spierpijn van in mijn onderarm, geen idee wat je daar aan hebt: sterkere onderarm spieren maar het is in ieder geval stoer. De chaos in de tuin wordt steeds groter en toch zie je steeds meer de contouren van hoe het gaat worden. Geduld, het wordt vast mooi als het eenmaal af is. Tot die tijd bikkelen we nog even door. 
Reacties
Een reactie posten