Regen en onweer

Soms levert een dagje met de kinderen veel gezelligheid en grappige uitspraken op. De eerste woensdag na de vakantie begon speciaal omdat Esther en ik de ochtend samen hadden. We brachten de oudste 3 naar school en doken de supermarkt in. Alleen maar even om een pak koffie te kopen maar eenmaal in de winkel zei Esther met grote ogen vol verlangen: 'ik heb een goed idee, zullen we een taart bakken?'. Daar kun je met goed fatsoen toch geen nee tegen zeggen. We besloten een roze (kwark)taart te maken. Kochten de ingrediënten en gingen thuis aan de slag. Dat de ontbijtspullen er nog stonden hebben we voor het gemak maar even genegeerd. Esther hielp goed mee met alles pakken en mixen.

Voor koffietijd stond de taart in de koelkast, wat een gezellige bezigheid en dat het in de middag opgegeten moest worden vond niemand een probleem.

Esther hielp ook mee met koffie zetten. Ik zette een pot koffie voor Bert en Esther regelde de senseo voor mij. Ik neem altijd een kopje decafé en op zondag lekkere cappuccino. 

Vandaag pakte Esther de bus met cappuccino. Ik wilde het al omwisselen, vandaag is die niet aan de beurt. Maar Esther zei: 'maar vandaag wil ik gewoon die'. Nou, bij nader inzien is die ook wel erg lekker. Vooruit, omdat het een speciale ochtend samen is. 

Na de koffie wierpen we ons op de was. Laten we zeggen dat we lekker wat te doen hadden. 3 van zulke wasmanden. Je ziet de wasmand zelf niet meer door de grote berg. Stukje bij beetje werkten we het weg. Ondertussen mocht Esther Mickey Mouse Clubhuis kijken, dat vindt ze zo leuk en samen stiekem een filmpje overdag kijken is wel heel knus. 

En voor we het wisten was het alweer tijd om de oudste 3 kinders op te halen. De lucht werd steeds dreigender. We namen allebei een paraplu mee en tuften naar school. Onderweg naar het plein brak het handvat af van Esther paraplu, hij was al wat gammel nadat hij tussen de autodeur gekomen was, oeps, maar nu was het echt finito. Op het plein begon het me toch een partij te regenen én te onweren. Er liepen al wat kinderen huilend rond, arme schapen. We stonden een tijdje te wachten verzameld onder de paraplu totdat Rachel ook naar buiten kwam. Een moeder tipte me dat ik beter de paraplu niet kon gebruiken bij onweer. Dat is natuurlijk wel zo maar ik dacht: ach we staan toch bij school en zijn niet het hoogste punt in de omgeving ofzo, het valt vast mee. Terwijl we naar de auto liepen (was ik even blij dat we vandaag niet met de fiets waren!) heb ik toch de paraplu's maar ingeklapt. Beter nat worden dan geroosterd. 

We kregen een vriendje van Jonathan mee naar huis en tegen de tijd dat we in de auto zaten hadden we allemaal een natte jas en broek. De kinderen vroegen om op de bank te lunchen. Dat vragen ze wel vaker maar doen we bijna niet omdat het daarna zo'n werk is om alle hagelslag en dergelijke uit de bank en van het kleed te zuigen. Maar vandaag leek het me een goed plan. 5 kindertjes op een rijtje op de bank met een dekentje om zich heen. Ik voorzag iedereen van een boterham en ze keken de film Monsters en co. En niet een stukje wat eigenlijk de planning was maar helemaal. Manuël en Esther haakten eerder af en gingen lekker spelen maar Rachel, Jonathan en vriendje zaten gezellig op de bank en het voelde als een gezellige woensdagmiddag in de herfst. 

Buiten klaarde het op en de jongens wilden buiten wel wat zand scheppen in de nieuwe plantenbak. Nog een hele klus want zand scheppen ga je wel in je spieren voelen maar ze hebben echt heel wat werk verzet. Op een gegeven moment vroegen ze of ze de kruiwagen mochten gebruiken. Ja, geen probleem en ik wou het al voor ze pakken. Maar nee, dat hoefde niet want zoals Jonathan zo mooi zei: 'wij zijn mannen'.

Manuël fietste buiten met een vriendje en had de pech om precies in een grote plas te vallen, alles was nat. Hij mocht even onder de douche. Toen hij onder de douche vandaan kwam hadden we een gesprek over het avondeten. Hij wou echt geen spinazie eten. Esther legde een handje op zijn schouder en zei lief: 'joh, maak je geen zorgen, het komt wel goed'. Dat is toch te aandoenlijk.

Over die spinazie, een vriendin leerde het me zo te maken en hier vinden we het lekker. Toen Manuël zag wat voor eten het was heeft hij zijn bord lekker leeggegeten.

Een pak diepvries spinazie a la creme van 700 gram opwarmen. Gehakt (500 gram) bakken met 2 uitjes erdoor. Als de spinazie warm is 4 tomaten in stukjes erdoor heen opwarmen. Op het laatst het gehakt met de uit toevoegen. Je hebt dan een soort spinaziesaus die we bij de gebakken aardappeltjes eten. Heel lekker en simpel.

Maar zover was het nog niet. Eerst mocht de taart opgegeten worden. Rachel maakte er een feestelijke creatie van met spikkels.

En zo was het een dag die we gewoon met elkaar doorbrachten. Maar die toch wel speciaal voelde.