Tandarts

Vandaag stond ons halfjaarlijkse tandarts bezoek op de planning. De planning was legendarisch. 15.25 uur ronde ik een gesprek van mijn werk af, een paar minuten later zaten Rachel en ik op de fiets naar de bso. Bij de bso poetste ik van 3 kinderen de tanden. Deed iedereen, behalve Manuël, een plas en kon ik snel nog wat zeggen tegen de meester van Manuël en de juf van Jonathan. 15.45 uur zaten we op de fiets naar de tandarts, Esther op haar eigen fiets dus we gingen op rustig tempo naar het centrum. De fietsen op slot en stipt 16 uur zaten we in de wachtkamer, perfectie ten top. Manuël moest plassen en wist de wc wel te vinden. Hij verdween de hoek om en de verkeerde kant op. Ik rende er achteraan en wees hem de juiste deur voor de wc. De kinderen lazen een duckie en toen Manuël weer bij ons zat werden we opgehaald.  

Iedereen wilde als eerst in de stoel. Rachel en Jonathan omdat ze er dan sneller vanaf zijn en Manuël en Esther omdat ze het zo leuk vinden. Jonathan mocht als eerste. Sterke tanden en helemaal goed, mooi zo. Daarna werd het toch bijna ruzie tussen Manuël en Esther wie er nu aan de beurt was. Ik besloot dat Esther eerst mocht en de assistente liet aan Manuël zien dat ze opschreef dat hij de volgende keer als eerst mag. Daarmee was iedereen tevreden. Esther lag als een koningin in de stoel en deed heel relaxt haar mond open tot het klaar was. Een mooi gebit maar haar kaak begint zich aan te passen door de vingers die ze in de nacht, en soms overdag, in haar mond doet. Daar moeten we echt mee zien te stoppen, dan groeit het vanzelf weer mooi terug, een taakje dus.

Manuël volgde en ook hij werd al snel vrijgelaten met de conclusie dat hij een mooi gebit heeft en 2 losse tanden, zijn allereerste. Leuk voor hem. Daarna ging Rachel. Ze liet haar nieuwe beugel zien en haar tanden werden ook gecontroleerd. Aan het tandvlees was te zien dat ze haar beugel draagt en die moet extra goed gepoetst worden. Rachel poetst zelf haar tanden maar daar zullen we de komende tijd even op toezien.

Naast dat aandachtspuntje voor Esther met haar vingers in de mond en Rachels tandvlees die wat extra aandacht mag krijgen werden alle tanden goedgekeurd. Als laatste was ik aan de beurt.

Tijdens de controles kletste Esther enorm veel met de tandarts. 'Ben je getrouwd?', 'waar is je trouwring dan?' en nog veel meer. Terwijl ik met open mond in de stoel lag en dus geen controle meer had over de kinderen ging Esther helemaal los. 'Waarom heb je zúlke schoenen aan?' vroeg ze vol afschuw. 'Waar slaap je eigenlijk?'. 'Hé, hoe heet zij met die krullen?' en tegen de assistent 'waarom heb je een hartjesketting om?', hoe heet jij eigenlijk, heet jij ook tandarts?'. En ze stond met haar neus bovenop de stoel en keek gezellig met de tandarts mee 'ik zie bloed, mama heb je pijn?', 'die tand staat scheef' en 'mijn mama heeft een kleine buik'. Die laatste opmerking kon ik dan wel weer waarderen. Waar ze normaal tegen iedereen verkondigd dat haar mama een hele dikke buik heeft klonk me dit toch beter.

Gelukkig mocht ik ook weer ervandoor en maakten we een afspraak voor over een half jaar. Inmiddels is het al jaren geleden dat ik een gaatje had, zo fijn.

De kinderen kregen een muntje mee voor de stuiterballenautomaat en daar gingen we. De tandarts zei tegen Esther: 'wij zijn weer helemaal bijgekletst, tot de volgende keer'. Wat een geweldige vrouw is het toch. Zelf in de stoel liggen blijf ik maar niks vinden maar toch voelde het haast als een uitje. 

We pakten allemaal de fiets en moesten eerst een rotonde over. 'Ik ben mama eend en jullie de kuikentjes, volg mij maar'. Ik fietste voorop en achter me fietsten in een rij vier kindertjes die kwaak geluiden maakte. Wat een leuk gezicht zal dat geweest zijn. 

Na een dag werken en het tandartsuitstapje vond ik het mooi geweest. Ik slingerde de airfryer aan en we aten patat. Zo decoreerde Rachel haar bord.

 

En met dat ik dit blogje afrond ben ik helemaal vergeten te vertellen hoe het afzwemmen is gegaan. Dat was toch ook zo gezellig, komt de volgende keer.