Slecht teamwork

Zaterdag begon rustig aan. We ontbeten op ons gemakje, rommelden wat aan en toen was het alweer tijd om uitgebreid koffie te drinken. De kinderen zaten al vroeg in het zwembadje. Bert haalde zijn horloge op bij de juwelier, deze was kapot en lag nu gerepareerd klaar. Een prima ochtend dus. Na de lunch ging Bert de tuin in om toch nog wat tegels vast te maken. Het was bloedheet, leek me echt geen weer om te werken maar het was wel fijn dat de tuin weer een stukje verder kwam.

Ik deed rustig aan omdat ik nog een avondprogramma had. Toen we in de ochtend bespraken of er nog plannen waren voor de dag kondigde ik al aan dat ik in de middag niet echt inzetbaar zou zijn en om 18 uur weg zou gaan. 

In mijn ogen was dat dus goed afgestemd. Ik las een tijdschrift op de bank, deed een wasje en liet de dag gewoon gebeuren. Halverwege de middag dook ik een uurtje in bed en sprong onder de douche om fris aan de start van de avond te verschijnen.

Het huis was nog niet netjes maar ik wilde mijn energie sparen dus heb me er niet op gestort. We hadden nog geen avondeten in huis maar ik zou er niet zijn dus dat mocht Bert zelf regelen. Een goede (huis)vrouw zou ongetwijfeld dat voor elkaar hebben, maar ja dat ben ik dus niet. Aangezien Bert een chagrijnige opmerking gemaakt had halverwege de middag voelde ik al helemaal geen noodzaak om iets voor te bereiden als ik weg zou gaan. 17.50 uur kondigde ik aan dat ik zou vertrekken en vroeg hoe hij het met het eten van plan was aangezien we niks in huis hadden. Bert stond nog te zweten in de achtertuin en werd nogal overvallen door het bericht. Hij was helemaal vergeten dat ik weg zou gaan en baalde ervan dat ik hem er niet iets eerder op attendeerde. Het was inderdaad aardig geweest, ik zag al aankomen dat het in de soep zou lopen, maar ik was nu eenmaal in een bepaalde maandelijkse periode die me niet zo gezellig maakt. Met gedachten zoals: 'ik ben zijn moeder niet'.

Bert vloog naar de douche om daarna naar de winkel te kunnen, de kinderen huilden omdat ze nogal rigoureus aan het werk gezet werden om de kamer op te ruimen en ik vertrok naar een gezellig etentje met mijn vader en zussen. Nogal vervelend om zo weg te gaan. Ik had het anders kunnen aanpakken. Misschien wel anders moeten aanpakken. Er had heel wat voorkomen kunnen worden, maar het was nu zo gegaan en ik reed in mijn autootje naar Hoenderloo. Het laatste stuk tussen Otterlo en Hoenderloo hou ik niet van, je mag er 80km rijden en de tegenliggers rijden vlak naast je, enkel gescheiden door een streep op de weg. Ik overwon mezelf en reed naar het restaurant waar we hadden afgesproken. Kwam er daar achter dat ik de hele tijd met groot licht had gereden maar dat mocht de pret niet drukken: ik was er!

Het was reuze gezellig. We aten eerst een heerlijk voorgerecht, moesten er wel tijden op wachten maar het was het waard. Mozzarella met tomaat, pesto, broccoli en sla.

Ondertussen vierden we vaderdag. De dag erna konden we dan gewoon rustig thuis vaderdag vieren voor Bert, ideaal. Als hoofdgerecht had iedereen een pizza gekozen en wat was dat zalig. Pizza met parmaham en truffelsaus, genieten.

En naast dat we lekker eten kregen was het ook heel gezellig om met elkaar bij te praten en ontspannen op een terrasje te zitten. Tegen het eind van de avond sloeg de stress weer toe want de terugweg zat eraan te komen. Het werd bijna donker en dus zetten we de vaart er wat in en namen afscheid. Ik tufte terug naar Ede, moe van de avond maar wel heel voldaan dat ik helemaal zelf naar Hoenderloo ben gegaan voor een gezellige avond uit. Voor een ander zal het niet veel voorstellen maar voor mij wel en dus vier ik het! De laatste tijd merk ik dat het meer en meer lukt om dingen op te pakken, de moeheid is zeker niet weg maar er zit verbetering in, zo dankbaar.

Eenmaal thuis had Bert alles aan kant. De kinderen lagen laat op bed (21.15u, oei) maar het was toch maar mooi gelukt. We bespraken nog even wat er anders had gekund. We hadden allebei een aandeel in dat het niet zo soepel liep, het was geen teamwork. Het was een gekke dag, ik leefde een beetje in mijn eigen cocon maar het deed me wel heel goed. Morgen ben ik weer een betere vrouw en moeder.