8 kinderen

De bel ging. Zoals wel vaker vlogen Manuël en Esther naar de deur. Ik zag vanuit de keuken een jongeman direct weer weglopen, vreemd. De kinderen kwamen niet terug dus nam ik polshoogte, er stond niemand voor de deur en de jongeman stond in de achterkant van een vrachtwagen met de mededeling: 'mevrouw, hier is uw nieuwe keukentafel'. Tja, als zij me een nieuwe tafel willen geven doe ik daar niet moeilijk over hoewel de huidige prima bevalt. Het leek me toch wel zo eerlijk om aan te geven dat wij helemaal geen nieuwe tafel gekocht hadden. De paniek sloeg toe en 2 jongemannen bestudeerden het adres waar ze heen moesten. 'Dit is toch nummer 10?'. Jazeker. 'Het is toch deze straat?'. Nee, nooit van gehoord. Ze zaten helemaal verkeerd. Beteuterd deden ze de vrachtwagen weer dicht en gingen ze op zoek naar het goede adres. Doei tafel.

Tegenwoordig ga ik zo'n 2 keer per week naar kantoor of naar het verpleeghuis om te werken. Heerlijk zeg! Het is nog uitproberen wat wel en niet lukt. Om de dag gaat goed. 2 dagen achter elkaar kost nog wat teveel energie. Ik blijf dan 1-2 uur en dan is het mooi geweest, thuis rusten en weer verder. Langzaam maar zeker lukt er steeds meer. Officieel werk ik 50% maar dat is in de praktijk al stukken meer. 
Ik maakte een blije foto, weer lekker samengewerkt met collega's. Beetje jammer dat ik nu pas zie dat er 2 lusjes uit mijn jurk steken, ach als dat het ergste is. 


Woensdag was het huis gevuld met een lading kinderen. Rachel nam 3 vriendinnen mee. 1 had ze een afspraakje mee en 2 meiden wonen hier in de wijk. In de ochtend gaf ik haar geld mee zodat ze na schooltijd een lekkere lunch konden kopen. Jonathan nam een vriendje mee uit school en zij fietsten vast vooruit. Esther ging bij een vriendje spelen en toen bleven Manuël en een vriendje over om samen mee naar huis te fietsen.
Die middag waren er 8 kinderen in huis. Rachel at met haar vriendinnen op de bank terwijl ik met 4 jongens aan tafel zat. Rachel en meiden vertrokken naar haar kamer. Jonathan en vriendje vertrokken naar zijn kamer en gingen op een gegeven moment naar buiten en Manuël en vriendje speelden in de onderbroek buiten in de tuin met water en duplo. Ik ruimde de lunchspullen op en ondanks de vele aanloop zat ik te ontspannen in de tuin, wat luxe! Heerlijk als de kinderen gewoon spelen en ik mijn eigen gang kan gaan. Ik moest alleen iedereen even bij elkaar verzamelen voor limonade en een koekje en daarna stoven ze weer alle kanten op. Esther speelde in de wijk bij een vriendje en haar kon ik lopend ophalen, de rest werd opgehaald en zo zaten we om 17.30 uur aan tafel voor het avondeten in een huis wat al op orde was en Bert kwam precies toen binnenlopen, hij was een keertje vroeg. 
Wat een cadeautjes deze dag.

Als afsluiter lag ik nog even op de spijkermat en ik sliep als een roosje. Ging elke dag maar zo soepel, deze hebben we maar weer gekregen, iets om dankbaar voor te zijn.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Efteling

Afbeelding
Woensdag kreeg Esther een vriendinnetje hier te spelen. Ik gaf de kinderen voor schooltijd duidelijke instructies : fiets samen naar huis en vergeet het vriendinnetje niet. Het is er een van een tweeling, Manuëls reactie was heel serieus en te grappig : 'maar hoe weten we dan dat we de goede meenemen?'. Rachel was die dag met school naar de Efteling, ze kregen vanuit school een cadeaukaart mee van 15 euro om eten en drinken van te kopen. Rachel sprak met haar vriendinnen af dat ze zelf een flesje water mee zouden nemen en een broodtrommel voor tussen de middag. Dan hoefden ze alleen avondeten te kopen, een patatje, en van de rest van het geld konden ze dan een souvenir kopen. Slim kind.  Ze is in allerlei achtbanen geweest en heeft enorm genoten. Bert, Rachel en Esther houden van die spannende attracties. Jonathan, Manuël en ik helemaal niet. Nadat ik met Bert een keer in de Efteling de hele dag misselijk was na 1 achtbaan wil hij er niet meer (met mij) heen. Maar nu zie ik opt...
Meer lezen

Nieuwe look

Afbeelding
De jongens waren hard toe aan een kappersbeurt. Het haar van de meiden werd ook piekerig. Rachel ging op dinsdag zelf naar de kapper, ideaal dat ze dat nu zelf kan. Bert ging op vrijdag met de jongens en Esther. Esther had bedacht om haar haar kort te knippen. Ze kreeg veel reacties: dat moet je niet doen, je mooie lange haar, weet je het zeker? Ja, ook van mij. Ze vertelde overal van haar plannen en liet zelfs op school en in de kerk voor haar bidden dat het fijn bij de kapper zou zijn. Toen een jongen uit haar klas zei dat hij het jammer vond (groep 3 he) was de maat vol. Esther zei: 'ik ga dit gewoon doen want ik weet dat het mooi is. Ik luister naar mezelf'. En zo ging het. Voor de kapper nog even op de foto met haar broers.  En daarna weer.  De haren van de jongens weer lekker kort, en geen zorgen: die krullen van Manuël zitten er zo weer in.  Esther was dolgelukkig: een droom die uitkomt! En een goede reflectie van deze 7 jarige: als ik naar andere mensen had geluis...
Meer lezen

Zegenende zachte 7 jarige handen

Afbeelding
De hedera werd bezorgd met een grote vrachtwagen. De bezorger belde vooraf, de planten waren kapot en niet geschikt om te bezorgen maar hij moest ze leveren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, als de verpakking wat kapot is maakt me niks uit, als de planten maar de grond in kunnen. Toen hij de vrachtwagen voor reed mocht ik mee naar binnen. En inderdaad, wat een bende. Wortels lagen los en takken gebroken. Met grof geweld de vrachtwagen in gezet? Ik mocht de levering weigeren en dat deed ik dus maar. Wat ontzettend jammer van de planten, deze gaan het niet overleven. Het waren 2,3 meter hoge hedera, maar nu niet meer.  Vriendelijke bezorger, hij kon er ook niets aan doen. Ik nam contact op met de planten winkel, zij vochten het uit met de bezorgdienst. Conclusie voor ons : een week later kregen we de planten alsnog geleverd. Ik koos de hoogste maat maar heb er niet over nagedacht dat het ook wel eens te hoog kon zijn. Toen deze op de juiste manier geleverd werden stonden ze in de...
Meer lezen