Hoera de zon

Vrijdag was het warm, heerlijk! We brachten eerst 3 kinderen naar school en daarna hadden Esther en ik de ochtend samen. We gingen direct naar Kruidvat om een zak snoep te kopen voor vaderdag. Esther mocht alle snoepjes uitzoeken en in de zak stoppen, best nog ingewikkeld met zo'n schep. We kochten ook een nieuw zwembad voor in de tuin. Vorig jaar was de bovenste laag lek gegaan. Met vaak pompen en afplakken bleef die min of meer overeind maar ik had geen zin in gedoe, gewoon een zwembad die goed is. Eenmaal thuis gingen we eerst even uitrusten van de ochtendroutine en mochten we daarna een pomp bij de buurvrouw lenen. Ik kon de onze niet vinden. Gelukkig had de buurvrouw het beter op orde en kon ze zo hun pomp halen. Esther knuffelde ondertussen met hun hamster. Thuis wilde Esther direct het zwembad oppompen, de koffie lokte maar we gingen toch eerst maar aan de slag met het zwembad. Het gevaarte werd steeds groter en toen deze helemaal klaar was streken we neer in de tuin met een kopje koffie en voor Esther limonade. Sommige warmte is niet fijn meer maar deze vrijdag kon ik er goed tegen en was het oprecht genieten. 

We vulden het zwembad en Esther kon niet wachten om erin te mogen. Ik sleepte met emmers warm water om de grootste kou te verdrijven en we deelden een boterham met pindakaas voor nieuwe energie om weer op de fiets te stappen. Al weken lijkt het me leuk om weer eens in de kringloop te scharrelen, niet met een plan maar gewoon voor de leuk. We stapten op de fiets en gingen naar het centrum. Halverwege maakte ik de afweging: nu doorfietsen en korte tijd in de kringloop hebben of nu stoppen en Esther in de speeltuin laten spelen. Het werd het laatste. Esther speelde en ik duwde de schommel, prees haar dat ze al zo knap op het klimrek kon en zat op een bankje in de zon. Beter dit. 

We haalden de jongens van school en Jonathan ging met een vriendje mee. Eenmaal thuis aten de kleintjes in sneltreinvaart hun boterham op en stonden ze al in badkleding nog voordat ik het brood op had. De uren daarna speelden ze in het badje, warmden ze op in de zon en sprongen ze weer in het badje. Ondertussen had ik een goede plek naast het zwembad voor toezicht en ontspanning.

Na het zwemavontuur haalden we Jonathan op. We vertrokken tegelijkertijd met Rachel, zij ging naar een klassenfeest op school, zo leuk voor haar. Met 2 kleuters fietsen is best intensief, ik moet echt gefocust fietsen. Esther remt nog weleens plotseling omdat ze kriebel heeft, schrikt van een auto of om een volledig onzinnige reden. En dat terwijl Manuël zich heel groot voelt en al een eind voor ons uit fietst en ik hem ook nog een beetje in de gaten wil houden. Iedere keer komt het weer goed en wat word ik blij van de fietsritjes. De afgelopen maanden heb ik zo vaak de auto gebruikt omdat ik het anders niet goed volhield. Nu lukken die fietstochtjes in Ede makkelijk en geniet ik ervan. Wat een zegen! Goede reminder voor mezelf dat de dingen die nu nog niet (goed) lukken ook wel weer komen. 

Voor de kinderen zorgen, voor mezelf en een beetje voor Bert dat hoort er helemaal bij. Helaas voor onze planten hebben zij (nog) niet mijn focus. Ik hou van planten, vind ze gezellig maar ik vergeet gewoon dat ze water nodig hebben. Het is niet opzettelijk maar blijkbaar heb ik andere prioriteiten. Zo was de plant in onze woonkamer 'ineens' dood. Het viel me plots op dat hij er weer heel erg treurig uitzag, het spinnenweb in de plant deed me toch vermoeden dat de aftakeling al een tijdje aan de gang was.

Sommige details, en planten, zie ik gewoon over het hoofd. Deze ging de container in net als alle spinneneitjes die in het web zaten en ik kocht een nieuwe plant. Opgelost. Soms moet je maar gewoon voor de makkelijke oplossing gaan. Waarom het jezelf moeilijk maken als het ook makkelijk kan.