Impulsaankopen

Vrijdagavond hadden Manuël en Esther een feestje bij het buurmeisje, het ging er al de hele dag over. Ze mochten daar patatjes eten en we hadden overdreven roze k3 cadeautjes gekocht, ontzettend leuk vooruitzicht dus. Ze stonden al tijden klaar met de jas aan en uiteindelijk waren ze niet meer tegen te houden, ze gingen naar het feestje. Ze vergaten nog de cadeautjes dus die bracht ik er achteraan. Aan tafel bij ons was het dus een hele andere sfeer dan normaal. 'Maar' twee kinderen en ook nog eens grotere kinderen, het beviel die oudste twee prima. Terwijl wij bijna klaar waren met het restje stamppot zuurkool stond de buurman voor de deur met Esther. Ze was stilletjes en wou niet eten. We warmden voor haar ook wat stamppot op en ze wou alleen maar op schoot zitten. Ze vond het feestje spannend. Normaal lopen ze de deur bij elkaar plat maar dat het nu de titel feestje had gekregen was blijkbaar teveel van het goede. Ze was ook echt niks meer waard, stil en huilerig. Na een paar happen heb ik haar snel in bed gestopt. 

Rachel en Jonathan waren blij dat ze ons weer voor zichzelf hadden en we vervolgden de maaltijd. Omdat beide kinderen ontzettend moe uit hun ogen keken zetten we de vaart er wat in: pyjama's aan en tandenpoetsen. Esther kwam weer haar bed uit gewandeld, als het in bed stop ritueel anders gaat hebben die kids van ons er altijd wat moeite mee. We draaiden de volgorde dus om. We zongen eerst 'het liedje' (ik ga slapen, ik ben moe) met elkaar en toen werd Esther nogmaals in bed gestopt. Daarna was ze direct vertrokken. De andere kinderen maakten zich klaar en verdwenen ook naar boven. Om 19.30 uur keerde de rust terug en ruimden we op ons gemak de keuken op.

Manuël kwam een kwartier later thuis en had grote verhalen. Zijn ogen rolden bijna uit zijn kassen zo enthousiast vertelde hij. Het was nogal spectaculair dat hij tot in de nacht mocht opblijven. Alle kinderen lagen al in bed, het was donker en nu pas kwam hij terug van een feestje. Volgens eigen zeggen was hij mega moe. Het is maar goed dat hij nog niet kan klok kijken, dat had toch de pret bedorven dat hij maar iets later dan gewone bedtijd thuis was gekomen. We hebben hem in de waan gelaten dat het inderdaad nacht was en dat hij als de wiedeweer zijn bed in moest. En dat wou hij, tevreden zuchtend lag hij in bed, je zag hem nagenieten. Heerlijk kind. 

Ondertussen zag ik in een vlog die ik volg een hele fijne lipbalsem met kleur. Een soort combi lippenstift en verzorgend. Die wou ik ook wel. Ik zocht op internet en bestelde de lipbalsem. Achteraf bedacht ik me dat ik nogal gevoelig ben om dingen te gaan kopen als ik me niet optimaal voel. En toen kwam ik ook nog eens onderstaand plaatje tegen.

Misschien moet ik mezelf iets afremmen als het gaat om dit soort impulsaankopen maar die lipbalsem is toch maar mooi binnen en is prachtig. Ik verlegde mijn focus op Berts verjaardag. Daar moesten nog cadeautjes voor gekocht worden en daarmee ging ik fijn aan de slag. Kon ik toch losgaan maar het was ook nuttig, best een goede oplossing al zeg ik het zelf. 

Zaterdag fietste ik met Esther naar de supermarkt. Esther mocht voor het eerst de weg op, in dit geval de busbaan. Ze kan nog niet zelf opstappen dus bij elke bocht stopte ze en hielp ik haar er weer op. Geeft niet, ze kwam bij de winkel en was apetrots. Ik zelf was na het ritje van 2 km buiten adem en plofte op de bank, komt wel weer goed maar voor nu was deze beweging voldoende. We gaan nog maar even met de auto naar school maar ik zie er naar uit dat we weer heerlijk de fiets pakken! En die zon... kom maar op met de lente, ik ben er klaar voor.