Maagverkleining

Woensdag was een ziekenhuisdag. En niet dat we de hele dag daar zaten maar ik was er wel de hele dag mee bezig. Half 11 moesten we ons melden in het kinderziekenhuis in Utrecht voor een afspraak. Rachel had uit school een kinderfeestje en Manuël ging uit school bij een vriendje spelen, die was ik dus al kwijt. Esther mocht bij de buurvrouw spelen en samen gingen ze naar (hun) opa en oma. Esther had er zo ontzettend veel zin in. De avond ervoor stond ze te dansen van blijheid toen we de plannen vertelden. 'S ochtends vroeg kwam ze als eerste vertellen dat zij naar de buurvrouw mocht én naar oma. Dat het niet haar oma is, is helemaal niet relevant, het is gewoon oma. Door de stromende regen bracht ik Rachel en Manuël naar school. Met de auto en paraplu en alsnog merkte ik dat mijn winterjas en winterlaarzen niet waterdicht zijn. Het regende ook zo hard. Ik loop wel eens te schelden op de auto maar nu was ik er dankbaar voor. Toen zij eenmaal op school zaten haalde ik brood bij de winkel en ging lekker naar huis om op te warmen. Esther stond al tijden kant en klaar om naar de buurvrouw te gaan maar daar was het nog echt de tijd niet voor. Eindelijk was het dan toch half 10 geworden. En maakten we aanstalten te vertrekken. Ze gilde nog even naar boven 'doei papa!' en Bert kwam naar beneden om een kusje te geven. Esther was goed en wel bij de buurvrouw en wij konden naar Utrecht. 

Niks aan hoor, zo'n ziekenhuisafspraak, ik word er altijd wat zenuwachtig van en het kost bakken energie. En doordat het zoveel energie kost bestempeld het de hele dag. Ondanks de vele files konden wij goed doorrijden en waren we zelfs ruim op tijd. Aangezien we het ziekenhuis goed kennen gingen we een zij-ingang binnen, officieel alleen voor personeel. Daar stond geen controle of je met maximaal 1 begeleider komt, stomme regel. We waren dus met z'n 3en binnen en wisten zo de weg naar boven. Daar stonden overal borden dat er maar 1 begeleider mee mocht. De vorige afspraak zijn we ook met z'n 2en gegaan dus probeerden we het gewoon weer. Helaas werden we bij de balie tegengehouden, met 2 volwassenen: dat mag écht niet. Alsof we iets verschrikkelijks gedaan hadden. Helaas pindakaas, dan belt Bert maar in. Jonathan werd gewogen en gemeten en kreeg nog een aantal controles. Vervolgens moesten Bert en ik ook gemeten worden en mompelde de mevrouw dat het toch wel handig was dat we beiden in het gebouw waren. Zo zie je maar, zo gek is het niet. Daarna konden we direct door naar de arts. Bert wachtte keurig beneden en luisterde/praatte mee via de speakerfunctie op de telefoon. We beantwoorden tal van vragen. Eerst mocht Jonathan ze beantwoorden: wat eet je in de ochtend? 1 of 2 boterhammen. Welk beleg? Worst. Wat drink je erbij? Melk. Wat krijg je mee naar school? Komkommer en limonade. Eet je op school? Ja, 2 boterhammen met worst en yoki. Wat eet je in de avond? Lasagne, macaroni en pizza! Dus ik fluister: ook aardappels toch? Ja, dat ook. En zo ging het door. We kwamen er bijzonder goed vanaf. Kind krijgt overal genoeg van, nou dat valt toch weer mee.

Daarna werden alle enge ziektes in de familie doorgenomen. Ook stelde de arts wat vragen, bijvoorbeeld of overgewicht voorkomt. Ja, dat komt voor. En wat ze toen zei vond ik echt te grappig. 'Heeft u een maagverkleining gehad?' Nee. 'Maar u bent slank...'. Ik denk dat ik toen suf uit mijn ogen keek en achteraf moest ik er hard van lachen. Wat een gekke opmerking! Dit overtreft nog wel de keer dat iemand me feliciteerde met mijn 5e zwangerschap terwijl dat niet het geval was. Ja, deze hou ik er echt in. 

Hoe dan ook, verder verliep het prima, we mochten door om bloed te prikken en Jonathan onderging alles dapper. Hij wou wel beloond worden met een ballon maar dat ging niet gebeuren. Hij mocht een croissantje die ik slim genoeg in de ochtend gekocht had, 4 voor een euro.

We arriveerden thuis en deden lekker rustig aan. Esther kwam ook weer thuis, we aten een boterham en doken op de bank. Jonathan op de ene bank en Esther en ik op de andere. Allemaal lekker liggen en bijkomen. Om 3 uur was het tijd om weer wat actiever te worden. We dronken limonade en Esther en ik tuften naar Bennekom om Rachel op te halen van een kinderfeestje. Ze had een modeshow in een kledingwinkel. Wat was dat leuk! Al die meiden in mooie kleren, haren mooi en zelfs een beetje make-up. 

Na afloop bewonderden we de kleren en mochten ze uiteraard gekocht worden. We kregen 20% korting en daarnaast een cadeaubon van €5 die we gelijk maar inleverden. Rachel mocht haar uitgezochte kleren hebben en ze zag een sjaal en oorwarmers die ze erg graag wou hebben. Met Esther had ik al 20 minuten in de winkel gestaan voor de modeshow begon en zij had haar oog laten vallen op een hartjeszonnebril. We gingen toch al geld uitgeven dus die zonnebril kon er wel bij. En als klap op de vuurpijl kreeg Rachel een sleutelhanger. Wat ben ik ook een softie. Voor de rest lopen ze vooral in tweedehands kleding dus een uitspatting moet kunnen, vertelde ik tegen mezelf.

Rachel straalde, het was echt heel erg geslaagd. We haalden snel Manuël op van een vriendje want inmiddels was het al half 5 geweest. Eenmaal thuis was iedereen moe. Rachel showde zichzelf aan Bert en de buurvrouw en verborg zich daarna op de bank met een filmpje. Ze was echt heel erg moe.

Geslaagd feest en nu lekker bijkomen. Onze mooie dochter, van buiten én van binnen.