Break

Zo, dat was dat. Een hele drukke week vol met leuke dingen. Het begon maandag. Ik mocht de avond werken om sollicitatiegesprekken te voeren. Een werkdag van 9 tot 20.30 uur zag ik niet zitten. Ik annuleerde daarom een afspraak in de middag en nam tussen half 2 en 4 uur vrij. Dat was lekker. Ik ben zelfs even in bed gedoken. Een week met elke dag afspraken en dingetjes kan ik niet zo goed overzien, de rustmomenten die er zijn dus maar pakken en als ze er niet zijn creëren. Half 5 stapte ik weer in de auto naar het werk. Ik zag de kinderen dus niet, Bert haalde ze op van de opvang en musicalles. Ik was nog van plan in de middag het eten voor te bereiden maar besloot die tijd echt te gebruiken ter ontspanning. Bert heeft patat bij de snackbar gehaald en dat vond niemand een probleem. Ik at op het werk een pizza, lekker hoor. Daarna startte de avond en voerden we verschillende gesprekken, tussendoor was het gezellig met collega's. Leuk, weer eens heel wat anders. Kwart voor 9 kwam ik moe maar voldaan thuis, deze dag zit erop! 

Dinsdag was een gewone werkdag en de kinderen gingen naar school en de bso. Om 19 uur in de avond ging ik er weer vandoor om kleding in te brengen bij een kledingbeurs in Otterlo. Ik bleef gelijk om te helpen. We hebben dus als gezin samen gegeten maar voor de kinderen naar bed gingen vertrok ik alweer. Het helpen verliep prima, de terugweg in het donker was best intensief, dat ben ik niet zo gewend en om half 10 plofte ik uitgeput op de bank. Weer een dag gehad en geslaagd.

Woensdag werkte ik de ochtend thuis, Esther speelde heel lief om me heen. Dat is echt zo fijn. Haar gebabbel en geklets en tegelijkertijd kan ze zich goed vermaken. We leven er naartoe dat ze naar school gaat maar ik denk dat ik dit toch wel ga missen. Gelukkig is ze de vrijdag voorlopig nog thuis. We haalden de jongens op uit school en namen een vriendje voor Jonathan mee. Toen was het een paar uurtjes rustig, er speelden 4 kinderen lief hier in huis en ik kon wat aanrommelen: de was, een boek lezen en meer van dat. Ineens was het alweer tijd om Rachel op te halen! We stapten in de auto en tuften naar de andere kant van Ede. Op de terugweg brachten we het vriendje thuis en hoewel het allemaal niet veel voorstelt gaat er toch best wat tijd in zitten. Rachel mocht donderdag zwemmen met haar klas en ze wou nog van die zwemoordopjes, ze heeft snel last van haar oren na het zwemmen. Ik kreeg het verwijt al naar mijn hoofd geslingerd dat ze er al heel erg vaak om gevraagd had en dat ik het nog steeds niet gekocht had. En dat klopt helemaal. We maakten dus nog een tussenstop bij de Etos. Pikten het op en gingen daarna toch echt naar huis, de hoogste tijd om te koken. 

Woensdagavond zag ik uit naar een avond niks maar bedacht me ineens dat wij het kerkblaadje moesten maken met als deadline die avond. Oeps, Bert ruimde de keuken op en ik ging direct van start. Half 9 lagen de kinderen in bed, was het huis aan kant én het kerkblaadje af. Nu toch echt tijd voor ontspanning, kaarsjes aan en lekker samen een aflevering van een serie kijken.

Donderdag, de ochtend was rennen en vliegen, iets te laat opgestaan. Rachel ging met de fiets naar school en de rest met de auto. Weer een werkdag en de kinderen hadden elk hun eigen programma. Om half 3 was iedereen weer thuis en werkte ik nog door tot het tijd was om te koken. En omdat dit de avond was dat ik met Rachel naar de kledingbeurs gingen aten we al vroeg. Hierover schreef ik al in een vorige blog. Toen kreeg ik wel kritiek van de kinderen, ga je nu alweer weg? En ja, ik voelde me wel enigszins een afwezige moeder, de 3e avond dat ik deze week weg was. maar voor Rachel was het heel leuk, samen op stap. 

En toen kwam de vrijdag. Ik had een teamuitje. In de ochtend regenden we helemaal nat en kwamen we doorweekt thuis, lekker opwarmen en droog worden. Jonathan speelde bij een vriendje en Rachel kwam zelf naar huis na half 3. Bert zat op zolder in overleg en de kleintjes speelden buiten, ik moest echt op weg naar Arnhem. Ik gaf Manuël en Esther een kus en instrueerde ze dat ze door de achterdeur naar binnen konden. Wel een beetje gek weggaan met Bert op zolder en die kinderen buiten maar ze speelden zo leuk, vond het ook jammer ze binnen te halen. Gelukkig is het goed gegaan en was Bert na een kwartier al beneden om het toezicht over te nemen. Een kind van 5 en 3 zo buiten laten spelen en zelf weggaan, ik heb er in de auto nog over zitten dubben maar de beslissing was genomen en ik ging omschakelen naar het uitje. Een spannende dag voor me. Naar Arnhem rijden, een uitje doen zonder idee van wat het zou zijn en daarna in het donker terug naar huis. Heb er die ochtend heel wat zweet om verloren. Na een half uur was ik veilig in Arnhem in een veel te krappe parkeergarage en liep naar het startpunt. Daar werd duidelijk dat we een 'vrolijk stadswandeling' kregen. Dat was enorm leuk! 1,5 uur wandelen door Arnhem onder begeleiding van een knettergekke actrice die met veel humor toch de geschiedenis wist te vertellen. Absoluut geslaagd. Zoek je nog naar een leuk uitje voor je werk, vrijgezellenfeest of familiedag? Kijk vooral eens rond op haar site: https://stadswandeling-topvrolijk.nl/ .

Na de wandeling gingen we uit eten en kregen we een zaal voor onszelf boven een restaurant. Ik had vooraf vegetarisch gekozen en de eerste aanblik werd ik niet al te blij van maar het smaakte verassend lekker.

Heel erg leuk om de collega's zo beter te leren kennen. We zaten met 18 personen aan een lange tafel en sloten tegen 9 uur af. Een hele groep ging daarna nog door naar een cafeetje maar voor mij was het mooi geweest, lekker naar huis. Met behulp van de navigatie op mijn telefoon vond ik de parkeergarage terug en reed richting uitgang. Ik moest heel wat verdiepingen naar beneden en het was super krap, daar reed ik dan met onze grote auto en jawel; ik schuurde met de rechterkant tegen zo'n geleiderail bij de eerste bocht naar beneden. Ik voelde het indeuken, shit! Met heel wat manoeuvreren kreeg ik de auto er recht voor en daarna moest ik nog heel wat van die kleine bochten maken om beneden te komen. Eenmaal uit de garage nam ik de schade op: een deuk en grote krassen. Oei en dat op onze lease auto. De stress sloeg toe. Ik was echt moe na deze dag waar ik me ook nog eens heel druk om gemaakt had en nu ook nog eens schade gereden. Proberen los te laten, eerst maar eens thuis zien te komen. Ik kringelde richting station om de N-weg naar huis op te draaien toen ik erachter kwam dat het daar allemaal eenrichtingsverkeer was. Om 50 meter verderop uit te komen moest ik een omweg van 8 minuten maken! Balen, dat maakte de reis nog langer. En het was zo donker op voor mij onbekend terrein. Uiteindelijk zat ik op de goede weg, gas erop en naar huis! Toen ik bijna in Ede was stopten alle auto's voor me. Ze draaiden  de 80 kilometerweg af en gingen dezelfde weg terug, een aantal bleven staan op de parkeerplaats naast de weg. Waarom? Zou de weg geblokkeerd zijn? Als dat zo was zou ik de hele weg weer terug moeten en wat is dan het alternatief? De snelweg? Ik voelde de stress toeslaan. Gelukkig begon de auto voor me op een gegeven moment te rijden en leek er niets aan de hand. 

Toen ik steeds meer in de buurt van huis kwam werd ik misselijk van moeheid, alle spanning en moeheid kwam eruit, nog een klein stukje. Ik parkeerde de auto, kuste Bert en ging direct in bed. Kon niet meer op mijn benen staan. Een hele overwinning deze dag, zo alleen een heel stuk in de auto, geen enkele controle hebben over de dag omdat de activiteit onbekend was en dan ook weer terug. 

Wat een dag, het was ontzettend leuk maar het heeft me veel gekost. Lag flink beroerd in bed. Was dit nou te gek? Wellicht een te grote stap? Hoe dan ook ik ben extreem trots op mezelf dat ik het gedaan heb! En nu gun ik mezelf een weekend vol met rust en tijd om bij te komen. En als dat nog niet genoeg is? Dan extra rust. Zo'n grote stap mag beloond worden met heel veel hersteltijd, zoveel als nodig is. Niet zoveel als ik van tevoren bedenk. Ik doe het rustig aan en jij? Luister jij naar wat je lichaam nodig heeft?