Tuinarbeid

Zaterdag hebben we hard in de tuin gewerkt. Bert had een karretje gehuurd om de eerste lading zooi af te voeren naar de stort. De mooie klinkers uit het paadje die er nog uit moeten kunnen we weggeven maar de stenen die uit het muurtje kwamen zaten vol met cementresten, niet om aan te zien, echt rijp voor de stort. 

Jonathan moest om 11.30u bij zwemles zijn, we werkten er tegenaan dat Bert ruim daarvoor weg kon zodat hij terug kon zijn als Jonathan gehaald moest worden, wat tegenwoordig zonder broertjes en zusjes moet.

Om 11 uur zat de aanhanger vol en kon Bert rijden. Het hele gezin hielp mee met alles van de tuin naar het karretje slepen. Dat heeft toch wel iets vind ik om het echt met elkaar te doen, ieder naar eigen vermogen.

We moesten alleen nog het pasje pakken van de stort en dan kon lading 1 vertrekken. Maar toen was het pasje kwijt. Hoe kan dat? Het ligt altijd op dezelfde plek en we gebruiken het bijna nooit. We hebben alle laden doorgespit maar het pasje bleef weg. Ik moest weg om Jonathan naar zwemles te brengen en Bert ging zonder pasje maar naar de stort. Hij heeft lang in de rij gestaan en heeft zich naar binnen gekletst. Het is maar goed dat hij wel praatjes heeft.

Tegen de tijd dat Jonathan opgehaald moest worden stond hij nog steeds in de rij. Het plan was dat ik de kinderen bij hem zou brengen en ik door zou rijden naar het zwembad maar dat is toch eigenlijk gekkenwerk. Ik snap heus wel dat ze het niet te druk willen hebben maar ik vond het toch onzin om me in allerlei bochten te wringen om het maar voor elkaar te krijgen. Rachel bleef thuis en ik nam de jongste 2 mee. Het verliep perfect. Zwembad in, Jonathan mee naar de hokjes, omkleden in het gangetje en hup weer naar buiten. 

We reden naar huis en Bert was er ook net. Lekker aan de lunch en toen lag de hele middag nog voor ons. We gingen allebei weer aan de slag in de tuin. Het zou best nuttig kunnen zijn dat Bert in de tuin werkt en ik me richt op de kinderen en het huishouden maar dat vind ik dus niks aan. Zo hebben we een prachtige tuin en dan is dat Berts verdienste. Ik wil daar ook een rol in hebben. Leuk om iets op te bouwen en het mooier te zien worden. We werkten dus beiden in de tuin. En eerlijk is eerlijk, Bert verzet verreweg het meeste werk maar toch, dat ik ook werk verzet voelt goed. Na een paar uur gaf ik het op, het is lichamelijk toch best intensief. Kon ik mooi binnen de boel fixen (stel je een dag voor dat de kinderen los kunnen gaan, dat is niet best) en nog wat boodschappen doen. 

De tweede lading wegbrengen hebben we niet meer gedaan. We hebben nu nog voor een half karretje liggen maar dat loopt niet weg. Eerst maar eens een nieuw pasje regelen, dat kost 5 dagen. Is ook niet verkeerd als we wachten tot we weer een volle lading weg kunnen brengen. Het was een hele nuttige zaterdag en we zijn weer een stukje verder gekomen. Het is een grote klus maar we hebben geen haast.

In de avond aten we heerlijk. We hadden nog zelfgemaakte aardappelpuree over van de dag ervoor. Ik bakte 500 gram gehakt en gooide er 1000 gram aan groenten doorheen. 400 gram Hollandse wokgroente en 600 gram Italiaanse roerbakmix. 400 gram tomatenpuree en naar smaak worcester sauce. Alles door elkaar in de ovenschaal, aardappelpuree eroverheen en een laagje geraspte kaas. Het werd heerlijk na 30 minuten in de oven. Omdat we hard gewerkt hadden nam ik er een glas rosé bij, dat voelt toch als het goede leven. Proost.