Strijkelen
Vrijdagochtend vertrok Bert al vroeg. Hij had de dag vrij genomen om met een vriend te gaan wandelen in Limburg. Ze benutten altijd de hele dag door voor dag en dauw te vertrekken en tegen middernacht terug te zijn. Rachel en Jonathan moesten naar school dus wij hielden onze gewone ochtendroutine. Eenmaal bij school zei Jonathan: 'mama, jij bent toch moe? Waarom breng je ons dan naar school?'. Lief dat hij daar mee bezig was maar natuurlijk niet nodig voor een 7 jarige. Het gaat al beter hoor kind na een goede nacht (wat een zegening) en het is heel belangrijk dat jullie naar school kunnen. Waarop hij antwoordde: 'we kunnen ook best wel zelf naar school fietsen hoor'. Wat een groot kind wordt het al. En het is nog waar ook. Eigenlijk fietsen Rachel en Jonathan met elkaar voorop en komen Manuël en ik met Esther achterop daar achteraan. Misschien best een idee om ze op vrijdagochtend alleen te laten gaan. Iets om over na te denken.
We hadden een relaxte ochtend. Manuël en Esther gingen met de strijkkralen 'strijkelen' zoals Esther dat noemt en daarna ruimden we de vloer op met alles wat gevallen was. Een dagtaak op zich. Ik wou het opzuigen, luie huisvrouw die ik ben, maar dat mocht niet van Manuël. We kropen samen over de vloer om het op te ruimen en eigenlijk was het best gezellig. Toen alles eenmaal in de pot zat keken we er tevreden naar en zou Manuël de dop erop draaien. Daar ging iets mis en een hele nieuwe lading stuiterde over de vloer. Manuël verzuchtte: 'he, dit krijg je er nou van, nou dit ga ik mooi zuigen'. Hij zoog alles op en het 'strijkelen' was klaar. Ondertussen draaiden we wat wasjes en legde ik de laatste hand aan Jonathans kamer. Hij had gevraagd of ik zijn kamer ook op wou ruimen. Het begint op te vallen dat er een aantal ruimtes netjes zijn.
Tussen de middag haalden we Jonathan uit school en daar raakten we (lees: ik) aan de praat en moest Manuël naar de wc, voor we weg waren bij school was het laat. Op de terugweg fietsten we langs de kledingcontainer voor een lading kapotte broeken en toen viel ons oog op de snackbar. Dat is wel heel lekker, en Bert is toch weg. Als de kat van huis is.... Het is maar goed dat Bert niet zo vaak weg is, we zouden moddervet worden. We kochten patat én een snack en aten op de bank. Lekker hoor, zo'n dagje.
Reacties
Een reactie posten