Hormonen

Donderdag kon ik nog net iets leuks meepikken op mijn werk voor ik donderdag de 10e echt ga afronden, namelijk een webinar van Vilans. Mijn leidinggevende mocht spreken maar ze wist inhoudelijk niet alles over het onderwerp: bevoegd en bekwaam. Ik hou me daar in mijn werk mee bezig dus ze vroeg me of ik ook deel wou nemen om uitleg te geven bij vragen. Ook kreeg ik tijdens haar verhaal de ruimte om wat over de praktijk te vertellen. Mega leuk, ik werd er helemaal blij van. Bert was een dagje naar Leiden voor zijn werk en mijn moeder was met Esther op stap dus ik had het huis voor me alleen. Ik zat in een positieve flow,  had alles klaar staan en tutte mezelf wat extra op. Toen het bijna tijd was om in te loggen voelde ik me ineens zo onrustig. Ik snapte er niets van, van zo blij naar ineens dit. Toen kreeg ik het heldere idee dat ik mijn pilletje van de ochtend vergeten was. Dat verklaart een hoop. Na zo'n 20 minuten voelde ik me weer goed, wat ben ik toch blij met dat hulpmiddel.

Om 12 uur ging het webinar van start en zat ik klaar voor de actie.

Het werd een interessant webinar met een klein rolletje voor mezelf. Het slaat misschien nergens op maar ik was zo blij dat we met elkaar een mooie bijeenkomst hadden en dat ik iets mocht bijdragen ook al was het maar kort.

Terwijl die webinar bezig was begon het te stortregenen en de was hing buiten!

Ik kon niets doen, weglopen vond ik niet kunnen en na 10 seconden was de was waarschijnlijk toch al doorweekt dus veel viel er niet meer te redden. Al lachend heb ik de zeiknatte was afgehaald, echt iets voor mij dit.

De werkweek ging voorbij en het werd weekend. De kinderen waren hard toe aan een knipbeurt. Jonathan al helemaal, er was geen model meer in te krijgen. Zaterdag belde ik de kapper of ik langs kon komen met 3 kinderen, dat was geen enkel probleem en kon dezelfde dag om 15 uur al, perfect. We gingen met de auto en parkeerden in de parkeergarage, dat alleen al vonden de kinderen haast een uitje. Jonathans haar werd zo kort mogelijk gemaakt, dat groeit snel dus dat is fijn. Rachel wou alleen de puntjes. Ze is nog niet vaak naar de kapper geweest omdat haar haar langzaam groeit en als de puntjes er echt af moeten doe ik dat zelf maar nu gunde ik haar een mooi kapsel dus zij mocht ook. Manuël verzuchtte toen Rachel aan de beurt was: 'dan komt haar haar tenminste niet meer in het eten'. Maar die zondag toen we lunchten gebeurde het gewoon weer, haar losse haar over het stokbrood vegend toen ze iets wou pakken. 

Manuël was als laatste aan de beurt, alsnog maar 5 minuutjes later dan de anderen, en mocht in de auto stoel. Ineens vond hij het heel spannend. Huilen, huilen, huilen. Ik tilde hem uit de stoel en probeerde hem te kalmeren. Hij kreeg een snoepje aangeboden maar dat wou hij niet, dat hoort ná het knippen. De kapster kwam met een goed idee. Hij mocht in de autostoel en ik mocht naast hem zitten dan konden we elkaars hand vasthouden. Nou, toen wou hij wel. Aan het begin was hij nog wat aan het mopperen dat ze het niet mooi knipte maar daarna ontdooide hij en was het helemaal goed. De jongens kozen voor rode gel en Rachel koos voor een invlecht. 

Op de terugweg gingen we in de parkeergarage met de lift en speelden ze bij een grote steen terwijl ik betaalde. Die parkeergarage vonden ze erg leuk. We waren 5 kwartier van huis geweest en het resultaat: 3 kinderen met prachtige kapsels. 

Achteraf bespraken Bert en ik nog even wat de kapster had gezegd over Rachel. Ze heeft de laatste tijd snel vet haar. Ik heb al geprobeerd om vaker te wassen, minder vaak te wassen en gewisseld van shampoo maar het lijkt niet te helpen. De kapster kwam met de oorzaak: het zijn de hormonen. Dat had ik nou nooit bedacht. Ze gaf als tip het 2 keer per week te blijven wassen zoals we nu ook al doen, zeker niet vaker gaan wassen en verder gewoon de pubertijd doorkomen. 10,5 jaar geleden was ze zo'n klein babytje van 5 pond en nu wordt ze gewoon een puber. Wat heerlijk om al die fases van zo dichtbij te mogen meemaken.