Laatste werkdag

Na wekenlang ernaar toe gewerkt te hebben was het dan zover, het afscheid van mijn werk. Eigenlijk begon dat woensdag al. Hoewel ik al weken hard gewerkt heb om zoveel mogelijk lopende zaken af te krijgen of over te dragen voelde ik de druk woensdag extra. Alleen de donderdagochtend nog, en dat is niet lang. Op woensdag begon de dag gezellig. We kregen 3 kinderen te spelen die met ons mee naar school gingen. Het was gezellig en onze kinderen waren snel in de kleren en hadden het ontbijt ook zo op, best handig. Toen de meeste kinderen op school zaten waren Esther en ik alleen over. We reden naar de Winkel van Sinkel om een aantal vaasjes uit te zoeken. Die wou ik als afscheidscadeau vullen met bloemen. Esther hielp met uitzoeken en we scharrelden gezellig rond. Behalve dat ze bijna 2 wijnglazen kapot maakte kwamen we zonder kleerscheuren de winkel weer uit, best netjes.

Bij de bloemist kochten we een lading bloemen en in de loop van de dag vulden we de vaasjes, wat een heerlijke vrolijkheid!

Esther mocht thuis blijven toen ik de kinderen van school haalde want hoewel we een grote auto hebben lukt het niet om 7 kinderen te vervoeren (zonder te stapelen). Bert had een overleg en introduceerde haar als nieuwe collega, ze zat keurig naast hem. Perfect (komt uiteraard door de goede opvoeding). Op het schoolplein hadden we te maken met verschillende tijden. Toen 5 kinderen zich verzameld hadden was er nog een kwartier over. Iedereen mocht spelen op het plein. En omdat we ons hierop ingesteld hadden was dat helemaal goed. De kinderen speelden en ik zat lekker op een bankje in de schaduw. Toen kind nummer 6 ook klaar was reden we naar huis. Maar wel met een tussenstop bij de snackbar. Ik had een grote zak patat besteld en die stond om 13 uur klaar. Toen we om 13.02 uur arriveerden kon ik het zo meenemen. Daardoor zaten we gelijk aan het eten thuis en dat was wel zo fijn. Ik stelde me al voor om eerst nog voor iedereen brood te smeren in de chaos van zoveel aanwezigen en voor je dan alle hongerige buikjes gestild hebt... 

Na de patat ging iedereen spelen, binnen, buiten, boven, beneden, ze gingen alle kanten op. Ze speelden in verschillende samenstellingen en ondertussen heb ik de hele middag nog gewerkt. Want ja, die donderdag kwam angstvallig snel dichterbij. 

Hoewel de middag goed verliep hadden we het huis pas om 20.45 uur aan kant. Toen moest het kerkblaadje nog in elkaar gezet worden. Tegen 22.00 uur was alles dan toch echt klaar en ben ik snel in bed gekropen. Wat een dag, voldaan maar moe.

En toen was het donderdag. Bert bracht de kinderen naar school zodat ik me in alle rust kon klaarmaken. Ik had mezelf al een lange douche beloofd en een rustige start van de dag. Toen bleek dat het toch handig zou zijn als ik om 9.30 uur nog even op kantoor kon zijn voor wat laatste overdracht. Nou vooruit, beetje tempo erin en toen ging ik op pad, met de auto vol vaasjes in slakkengang om ze heel en zonder water te verspillen aan te laten komen.

Op kantoor heb ik me 2 uur lang nuttig gemaakt. Spullen ingeleverd, aantal mensen gebeld om nog gedag te zeggen, laatste documenten afgewerkt en meer van dat. Het voelde wel raar hoor toen ik weg liep. Dit was het dan. Maar gelukkig was er nog het afscheid. Ik reed naar de CHE en daar kwam ik toch best een beetje zenuwachtig aan. Wat hebben ze gepland?

Ik mocht niet naar binnen, ze kwamen me halen en daar zat ik dan, 10 minuten die wel een eeuwigheid leken te duren. Toen werd ik gehaald en zaten daar 9 collega's. In een grote cirkel in een schoollokaal, er was alle ruimte en tegen het raam aan stond een super deluxe buffet van De 4 zussen. Heerlijk! We gingen eerst eten en iedereen praatte wat met elkaar. Ik zat er wat stilletjes bij 'dit was het dan'. Na 11 jaar afscheid nemen. Dubbel hoor. Blij met mijn nieuwe baan en zoveel zin daar heen te gaan. Maar alle mooie contacten en alles wat we in de afgelopen jaren met elkaar hebben opgebouwd laat ik achter. 

Daarna volgden 2 speeches en kreeg ik kaartjes mee om thuis te lezen. Het scheelde niet veel of ze hadden me aan het huilen, wat een mooie woorden spraken deze dierbare collega's. Ik kreeg prachtige cadeaus. Een dinerbon waar Bert en ik samen mee uit eten kunnen en naast dit grote cadeau ook nog voor elk kind een cadeautje en allemaal lekkers. Oja en ook nog een prachtige plant die in de mand kan staan waar de cadeautjes in zaten en een plekje mag krijgen in de nieuwe tuin als die af is. 

Dit was het dan. Het is nog niet helemaal doorgedrongen. Afgelopen weken heb ik er zo hard tegenaan gewerkt en nu is het tijd om los te laten. Bijna 3 weken vrij! Ik heb er zoveel zin in. Zelf bedenken wat ik wil doen. Ik heb al hele plannen om achterstallig onderhoud in huis aan te pakken (want na weken helemaal gefocust op mijn werk is dat ruim aanwezig) en daarnaast ga ik lekker naar de bieb, een stapel boeken halen. Lezen, in de zon liggen. Met een paar mensen heb ik een afspraak gemaakt om te gaan koffie drinken of te wandelen maar ik plan heel weinig. Ik bekijk wel waar ik zin in heb. En dat is niets voor mij, ik die altijd alles plan. Nu zit mijn hoofd nog vol, maar ik hoop tot rust te komen en op te laden voor een nieuwe baan!