Slaapgebrek

Deze week verliep wat rustiger. Behalve de nachten dan. Al weken komen Manuël en Esther elke nacht allebei 1 keer uit bed. Voor ons dus 2 onderbrekingen. Dat is tot daaraan toe maar gaat zich op een gegeven moment wel opstapelen. Afgelopen nacht werden we 5 keer wakker gemaakt, toen was ik me toch een potje chagrijnig. Eerst kwam Esther uit bed om te plassen. We zetten haar op de wc als we naar bed gaan maar de laatste tijd moet ze halverwege de nacht toch nog een keer. Zij ging dus naar de wc en lekker weer slapen. Toen kwam Manuël uit bed om te plassen, wat bleek: hij had al zoveel in zijn luierbroekje geplast dat zijn (nieuwe!) bed onder geplast was. Gruwelijk, maar ook dat is op te lossen. Kind verschonen, bed verschonen en weer slapen. Daarna maakte hij ons wakker want zijn matras lag niet lekker. Met het verschonen hadden we deze omgedraaid en inderdaad, de onderkant was niet zo zacht als de bovenkant. Niks aan te doen, hup slapen jij. Daarna kwam hij weer omdat er een luis in zijn haar zat. Het bleek gewoon een beetje jeuk te zijn. Waarom moeten we daarvoor wakker worden? Krabbel zelf je hoofd maar en wegwezen. Deze laatste keer zijn we niet meer meegelopen naar boven. En toen kwam Jonathan bij ons omdat hij een nachtmerrie had. Vervelend, goed dat je wakker geworden bent maar ga nu alsjeblieft slapen! Het arme kind komt nooit uit bed maar dit was de druppel, we waren ZO moe. 

De avond ervoor was ik er zat van om me moe te voelen dus dook ik prinsheerlijk om 21 uur in bed met een kop thee en een boek om vervolgens om 21.30u te gaan slapen en verheugde me op een uitgeruste start van de volgende dag. Dat liep dus even anders. Wat was ik brak.

Gelukkig ging het begin van de week wel goed. De kinderen gingen naar school en de bso en ik ging heerlijk alleen het centrum in: nieuwe wandelschoenen kopen en spulletjes voor het nieuwe werk. Ik kocht een notitieboekje, to do boekje, etui en de inhoud voor die etui. Ik voelde me dolgelukkig. Bert plaagde me al dat ik wel een middelbare scholier lijk met mijn inkopen maar dit maakt me dus echt blij. Klaar voor een frisse start.

Die wandelschoenen waren ook nuttig hoewel mijn oude wandelschoenen nog helemaal niet zo oud waren. Ik kreeg er last van bij het lopen, steeds meer en meer. De pedicure heeft mijn voeten weer helemaal hersteld maar na 1 keer lopen op die schoenen begon de pijn weer. Die schoenen in combinatie met mijn steunzolen zijn geen goede match. De nieuwe schoenen waren precies op tijd om met een oud collega te gaan wandelen. We liepen 8,5 kilometer en ze heeft me al die tijd bijgepraat over de beroepsopleidingen. Iets waar ik tot nu toe weinig mee te maken heb gehad maar wat ik in mijn nieuwe werk wel als taak heb. Inhoudelijk voel ik me nu ook goed toegerust om aan de nieuwe baan te gaan beginnen. Dat voelt fijn!

Daarnaast weinig over de kinderen te melden deze keer behalve dan dat ik een kort lontje had en ik ze ervan verdenk me opzettelijk te irriteren. Wat volgens Bert dan weer objectief gezien niet waar is maar met enig slaapgebrek zo reëel voelt. 

Waar we dan wel weer om konden lachen is dat na een lange dag met hoofdpijn en moeheid, kinderen die gehaald moesten worden, Jonathan die naar zwemles ging en we aan het eind van de middag allemaal thuis waren en ik opgelucht neerplofte omdat deze dag ook weer gelukt was Esther een sleutel uit haar zak toverde en begon te zingen: 'Is je deur nog op slot.... deze sleutel is van groep geel!'. Met blij hoofd.  

Gelukkig was Bert zo goed om in de auto te springen en de sleutel net voor sluitingstijd bij groep geel te krijgen.

Het was een week die wat overschaduwd werd door de slechte nachten en die mijn humeur behoorlijk beïnvloedde maar ondanks dat ik op de kinderen gemopperd heb, hebben we het toch maar wat goed. Met een rijk gevuld huis. 

Maar een paar goede nachten, dat zou wel heel welkom zijn.