Seks met sokken

Deze week hadden we de 10 minutengesprekken. Dit keer telefonisch en via de laptop. Best leuk om te merken dat de juffen goed in de gaten hebben hoe de kinderen zijn. Eerst hadden we het gesprek over Rachel. Hoewel ze best moeite heeft met schoolwerk door haar dyslexie blijft ze zich hard inzetten en is ze een geliefd kind in de groep. Dat is toch heerlijk om te horen. Ze heeft een mooi karakter en dat is veel waardevoller dan hoge resultaten.

Jonathan had zo'n prachtig rapport dat er weinig te bespreken viel. Hij vindt school leuk, het gaat hem makkelijk af maar biedt wel genoeg uitdaging en heeft legio vrienden. Hij speelt zowel met jongens en meisjes en is gewoon een enorme goedzak. Enorm is in dit geval letterlijk want hij steekt met kop en schouder boven zijn klasgenoten uit en daar is hij maar wat trots op. 

En als laatste het gesprek over Manuël, wat hier vooral opviel was dat de juffen hem positiever beoordeelden dan dat wij zelf deden. Waar komt dat verschil vandaan? Manuël kan best van slag zijn als iets anders gaat dan hij dacht, hij is dan dwars en heel boos. In de klas is hij juist flexibel zei de juf. Oké, fijn om te horen dat hij in de klas lekker meekomt.

Verder was er de seksuele voorlichting op school deze week. Dat zorgde voor interessante gesprekken hier in huis. Manuël vond het plaatje dat de baby in de buik zat echt heel ranzig. Jonathan kon het allemaal niet zoveel schelen en met Rachel maakte ik de afspraak dat ik graag met haar wou doorpraten over dit onderwerp op een rustig moment. Op woensdagavond vroeg ze zelf of we het er samen over konden hebben. Natuurlijk! Eerst stopten we alle kinderen in bed en toen kroop ik bij Rachel in bed, heerlijk knus! We hadden het nachtlampje aan en kletsten gezellig over van alles en nog wat. Ik nam me voor om vooral aan te sluiten op waar zij zit in haar ontwikkeling en waar zij vragen over heeft, tegelijkertijd mag ze alles vragen en hoop ik de ruimte te geven om open te zijn. We bespraken wat termen die ze niet snapte: homo en ongesteld. Ze vond het een vreselijk smerig idee dat ze bloed zou verliezen maar vond het wel weer leuk dat het betekent dat je dan een jonge vrouw wordt. Het positieve benadrukken leek me wel zo fijn voor haar. Verder hadden ze het op school gehad over het verschil tussen knuffelen en vrijen dus vroeg ik daarnaar (fijn dat de juf zo uitgebreid verslag had gedaan van het gesprek in de klas, dat maakt het makkelijk om aan te haken). Bij Rachel was het verschil niet duidelijk, ze had geen idee. Toen ik dus vertelde dat een papa en een mama in elkaar kunnen (net als een puzzelstukje, lang leven de boekjes voor jonge kinderen hierover)  ging ze zo'n beetje over haar nek. Haar ogen rolden zowat uit haar hoofd en ze riep vol afschuw: 'Wat? Nee!' Ja, toch wel. En dat is nog fijn ook. Nou, je zag de radartjes in haar hoofd draaien om dit te kunnen plaatsen. Hmm, was ik hier misschien toch te vroeg mee? Ik dacht toch echt dat ze dit al wel wist. We hebben het er best vaker over gehad maar blijkbaar is het niet blijven hangen. Ze vroeg nog: 'hebben jullie dat dan ook gedaan?'. Haha, ja sorry meid. Denk er maar niet meer over na. 

We hebben het er nog even over gehad dat ze altijd met vragen bij ons mag komen en dat als het onderwerp gek voelt of als ze het er niet over wil hebben dat ook helemaal goed is. We kletsten nog even wat over koetjes en kalfjes en toen was het meer dan bedtijd. 

Dat was dat. Leek me toch goed pedagogisch uitgevoerd. Zelf heb ik het erg gewaardeerd dat ik het gevoel had altijd bij mijn moeder terecht te kunnen met vragen. En ook al heb je daar als tiener echt niet altijd zin in en zoek je misschien juist andere mensen is het wel heel fijn om te weten dat thuis alles bespreekbaar is. 

Ons leven samen en de kinderen die we mochten ontvangen kwam allemaal na die mooie dag in april 12 jaar geleden. Mooi om terug te kijken naar wat je zelf hebt meegekregen. In het nu te kijken wat je zelf wilt en wat je eigen waarden zijn en vooruit te kijken naar wat je de kinderen mee wilt geven en voor wilt leven.

En zelf is er ook nog genoeg te leren. Zo luisterde ik de podcast Seks met sokken van Cocky Drost. En ik voel me dan toch geroepen erbij te vermelden dat zij christen is. Gek eigenlijk he? Alsof het anders niet oké zou zijn. Maar goed, ik zet het er toch maar bij, oma leest tenslotte ook mee. Maar wat me vooral boeide in die podcast is dat Cocky diverse mensen aan het woord liet (die trouwens geen blad voor de mond namen, be prepared) en dat er mooie open gesprekken ontstonden. En ook al ben je het niet met alles eens of zou je het anders doen toch scherpt het je in je eigen overtuigingen. Hoe ga ik eigenlijk met dingen om? En vanuit welke beweegredenen? Wat wil ik mijn kinderen meegeven en meer van dat. Ik luisterde de podcast vaak tijdens een ommetje lopen. Als ik dan thuis kwam was het voor Bert iedere keer weer een verrassing wat ik nu weer uitkraamde, bijvoorbeeld: 'het lijkt me toch niet goed om een open relatie te hebben'. Waarop Bert in eerste instantie me aanstaarde en vervolgens droog zei: 'jammer, dat wou ik nou net voorstellen'.

Hoe dan ook, het is een onderwerp wat kwetsbaar is en zorgvuldig mee omgegaan moet worden en tegelijkertijd zo mooi gemaakt dat het ook gevierd mag geworden.

En waarom de titel van de podcast seks met sokken is? Dat zal ik niet verklappen maar het is het proberen zeker waard.