Fietsen

Het is zo lekker weer, heerlijk lente! Manuël mocht oefenen om met zijn eigen fietsje het verkeer in gegaan. Direct uit school vroeg hij erom en wat had hij er zin in. We fietsten een stukje over de busbaan, een paar bochten en weer terug. Manuël luisterde goed. Moet echt nog wel wat oefenen maar dat is bij ieder begin. Hij mocht eind van de middag mee om Esther op te halen bij de kinderopvang. Reuze trots was hij dat hij het hele stuk (2km) zelf had gefietst. Ik beloofde dat hij dinsdagochtend ook mee naar school mocht fietsen omdat dit oefenen goed gegaan was.

Dinsdagochtend waren we gruwelijk laat. Maar beloofd is beloofd. Manuël mocht met zijn eigen fiets. Hij deed het keurig maar wel best langzaam. Het tunneltje naar beneden is ook nog een brug te ver, uh tunnel te diep, daar liep hij naar beneden en fietste weer omhoog. Rachel en Jonathan waren te laat maar ze deden erg lief voor Manuël, leefden met hem mee dat dit zo knap was. Manuël mocht in de pauze ook nog aan de juf laten zien dat hij zonder zijwieltjes kon fietsen, het feest was compleet.

Zelf vind ik het een goede zaak dat we de korte stukken die we buiten afleggen met de fiets doen. Als het slecht weer is heb ik er geen probleem mee de auto te pakken maar als het even kan haal ik de fietsen tevoorschijn. Ik merk vooral dat de buitenlucht me erg goed doet. Bert pakt het liefst voor alles de auto en dat loopt wel eens uit op een meningsverschil. Zoals ook vandaag. Ik bracht de kinderen naar school en Bert zou ze ophalen. Op dagen dat we allebei thuis werken verdelen we de ritjes. Maar nu is dus het probleem dat ik de fiets pak en Bert daarvan ging mopperen. Nu moest hij ook met de fiets en de auto is zoveel sneller (onzin, met de auto of fiets is even snel naar school). En nu Manuël zelf fietste duurde het nóg langer. Ja dat klopt, het kind moet het nog leren. Lastig als je er allebei anders in staat. Ik vind het een goede zaak als de kinderen leren dat je zoveel mogelijk fietst en alleen bij uitzondering de auto pakt. Voor nu hadden we een oplossing nodig dus leek het me goed dat als ik de kinderen breng ik ze ook weer haal en als Bert ze brengt hij ze ook weer haalt. Dan ben je welliswaar op die dag meer tijd kwijt maar ben je op een andere dag 'vrij'. We gaan het proberen, benieuwd hoe dat bevalt. Zal vast veel frustratie schelen, aan beide zijden.

De rest van de dag brachten we werkend door. Het zonnetje lokte zo dus ik verplaatste mijn kantoor in de middag naar buiten. Het werkt iets minder ergonomisch en gaat iets minder praktisch maar wat was het fijn om buiten te zitten. Met de laptop op schoot, tussen de hangende was dat is nog eens iets anders dan in een groot kantoor.

Na 20 minuten in stilte mopperen ging ik toch maar naar zolder om met Bert te praten. We maakten een grapje over onze woordenwisseling en Bert gaf gelijk toe dat ik helemaal gelijk had. Alle frustratie smolt als sneeuw voor de zon. Hij vond het erg goed dat ik veel fiets met de kinderen en voor hem is de auto pakken iets wat hij gewoon uit gemak doet. Nou, is dat ook weer uit de wereld. Goed om dingen gelijk uit te praten. Zo zie je maar, hebben we toch geen schema's nodig wie de kinderen wanneer brengt. Hij zal echt nog wel eens mopperen als hij met de fiets moet maar ik net zo goed als ik met de auto moet. Elke gek z'n gebrek zullen we maar zeggen.

We krijgen nog een dag mooi weer. Fijn vooruitzicht! Dan gebruiken we de auto omdat er vriendjes meekomen uit school. Ik breng en Bert haalt ze op omdat ik een uurtje moet werken. Maar de rest van de dag ben ik in het zonnetje te vinden!