Kiezen ipv moeten

De dag begon buiten. Om 8 uur ging ik met de buurvrouw wandelen. We liepen een prachtige en verrassende route, door het bos en over de hei. We kwamen koeien tegen, waar we met een grote boog omheen liepen, en paarden. Wat zagen ze er prachtig uit. En de stilte. Heerlijk, dit was een fijn begin van de dag. Al kletsend liepen we 7,3 kilometer en aan gespreksstof nooit gebrek. Na een tijdje was de batterij van mijn telefoon leeg. Drama natuurlijk voor mijn Strava registratie. Nee hoor, grapje maar ik was toch wel blij dat ik met de buurvrouw mee kon liften. Zij voegde me toe aan haar route en zo staat het toch bij mij geregistreerd. Ja, als je dan lekker bezig bent is het ook leuk als het zo zwart op wit staat.

Toen we thuiskwamen had Bert de kinderen allemaal gedoucht en was hij net koffie aan het zetten. Ik kon zo aanschuiven, lekker hoor. Jonathan mocht naar een kinderfeestje en had het cadeau al ingepakt. We stapten op de fiets. Jonathan propte zichzelf achterop in het zitje en ik dacht een kortere route te weten. Waar we links moesten ging ik rechts en we verdwaalden gewoon een wijk verderop. Vraag me niet hoe het mogelijk is, het sloeg helemaal nergens op. Uiteindelijk zigzagden we naar een punt die ik herkende en konden we snel naar het kinderfeestje toe. Iets te laat maar Jonathan was op zijn bestemming. Ik fietste nu wel de korte route terug maar voelde het wel in de benen. Om 11.15u arriveerde ik weer thuis. Zaterdagochtend, al zoveel ondernomen en nog een hele dag voor ons, best lekker.

De rest van de dag werd nuttig besteed. Beneden opgeruimd, de was gevouwen, je kent het wel. Daarnaast stortten Manuël, Esther en ik me op Manuëls kamer. Hij is de meest nette persoon van ons huishouden en wil zijn kamer ook graag netjes hebben. Nu lag er overal speelgoed en hij had het al een paar keer zelf opgeruimd en klaagde erover dat het niet goed lukte. Logisch, als je vier jaar bent hoef je dat nog niet helemaal zelf te kunnen. We zochten alles uit, poetsten de kast, zogen de vloer, verschoonde het bed en legde al het speelgoed en de knuffels in een nieuwe kist. Deze kist had ik voor €10 opgescharreld en kwam heel mooi van pas. Koopje. De stof aan de bovenkant was vies en kapot, dus die hadden we er direct afgehaald. Met een speciale nietmachine nieten we de nieuwe stof er tegenaan en nu lijkt het weer als nieuw. Lijkt me leuk er nog eens een leuk gekleurd stofje op te doen maar nu had ik niets in huis in de goede maat en de juiste kleuren. Dan maar wit met een kriebeltje, ik heb niet de illusie dat dit wit blijft in een kinderkamer maar dan is het tijd voor het nieuwe gekleurde stofje.

De kamer is schoon, leeg en helemaal opgeruimd. Manuël was tevreden behalve over de kist, die moest ook zijn kamer uit. Hij wou alleen zijn bed en klerenkast houden. Maar waar moet je speelgoed dan? 'Geef dat ook maar weg', was zijn antwoord. Nou, dat is wel erg minimalistisch. Nu is het ook netjes en nog best leeg, we gaan gewoon kijken of je aan de kist kunt wennen. Manuël had al zijn knuffels er ook ingestopt om elke avond 1 uit te kiezen die bij hem mag slapen. Wát een verschil met de andere kinderen die slapen met stapels knuffels in hun bed en die de gave hebben om troep om zich heen te verzamelen. Hieronder een impressie. Bovenste helft is als je de kamer binnenkomt en onderste helft is als je binnen staat links.

Zaterdagavond liet Manuël zijn kamer trots aan Bert zien. Esther huppelde er achteraan en vertelde wat zij allemaal gepoetst had. 

In de avond viel ik uitgeput op de bank. Na een drukke werkweek was ik toe aan een dagje wat rustiger aan doen, maar deze dag was weer hard werken. En hoewel ik graag iemand anders de schuld zou willen geven, bijvoorbeeld de kinderen omdat zij zoveel troep maken zodat ik wel hard moet werken, ligt het helemaal aan mezelf. Al was ik een uur op de bank gaan liggen dan was er misschien niet zoveel gebeurd als nu maar was het ook oké geweest en had ik beter voor mezelf gezorgd. Zo irritant als je het in theorie best weet maar constateert dat je er niet naar hebt geleefd. Ook hierop maar weer mildheid loslaten. Hoewel de ochtend heerlijk begon ben ik daarna mezelf echt voorbij gelopen. Signalen dat ik toe was aan rust genegeerd. Maar ook dat kan gebeuren, vandaag heb ik hiervoor gekozen een volgende keer kan ik de dag beter iets anders inrichten. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen handelen geeft op een bepaalde manier rust.

En nu is het klaar met de evaluatie van de dag. Tijd om samen met Bert op de bank te hangen met een glas Baileys en een zak chips. Voor alles is er een tijd, er is een tijd om te werken en een tijd om te ontspannen. En die tijd om te ontspannen is nu aangebroken.