Samen 'uit eten'

Eindelijk was het zover; donderdag. De dag dat de kinderen uit logeren gingen. Wat hadden ze, en wij, daar zin in. Maar voordat dit ging gebeuren moest er eerst nog gewerkt worden. Ik mocht voor het eerst in bijna een jaar de ochtend op kantoor werken. Het voelde als een feestje. Om 6.45u stond ik fris en fruitig naast het bed, klaar voor deze speciale dag. Om 8.00u sprong ik op de fiets en liet Bert achter met de 4 kinderen. Daar was hij zelf iets minder enthousiast over aangezien hij ook moest werken maar het was niet anders, ik had werkafspraken en ging er van genieten.

Op kantoor was het rustig maar alsnog waren er genoeg mensen die ik lang niet had gezien. We namen de tijd om de kasten uit te zoeken en ondertussen bij te kletsen. Om 10.40u moest ik helaas al weer vertrekken om thuis in alle rust een volgend overleg in te gaan om 11.00u. Dat is toch wel het nadeel van het werken in een open ruimte dat die gesprekken wat lastiger zijn, maar daarvoor is het kantoortje thuis heel geschikt. Ik rende naar binnen, laat laat laat. Wou gelijk naar zolder vliegen maar Esther smeekte om aandacht, hing aan mijn been. Vooruit, eventjes knuffelen dan, maar toen moest ik toch echt als een speer naar boven. Na 40 minuten kon de laptop dicht want de kinderen konden weggebracht worden! Ik zat nog half met mijn hoofd op kantoor en bij het overleg wat ik vanuit de zolder voerde, maar geen tijd om te schakelen want de kinderen moesten weg zodat ik om 13.30u weer een volgend overleg in kon. Wat een gekkenhuis zeg. Toen ik de afspraken maakte had ik de voorjaarsvakantie over het hoofd gezien, foutje. 

We reden met elkaar naar Ugchelen, het huis van mijn opa en oma. Daar was mijn moeder ook en werden de kinderen hartelijk welkom geheten. We konden er eventjes zitten, daarna ieder kind bij langs om kusjes te geven en nog even te knuffelen. Zo'n afscheidsmoment hou ik echt niet van. Nou, nog maar een kusje. De kinderen vonden het allang best maar voor mezelf is zo'n moment even slikken. 
We stapten in de auto en toen was het goed, we hebben ze goed afgeleverd en gaan nu genieten van de tijd met elkaar. Nou ja, eerst nog even wat werk afmaken maar om 15u wou ik echt wel stoppen, vroeg weekend dit keer.

Dat liep even anders. Als er veel werk ligt om te doen en je kunt doorwerken dan vliegt de tijd zomaar voorbij. Het was 16.30u toen uiteindelijk de laptop weg kon. 

En daar zat ik dan, met een flinke hoofdpijn. Nee, dat geloof je toch niet! Voor ons etentje is dit echt niet handig. 

Ik belde een half uurtje met iemand om bij te praten en raasde daarna de woonkamer door om het spic en span te maken. Alles schoon, netjes, gezellig. Zie maar eens de rust terug te vinden als de hele dag bestaat uit zoveel prikkels en acties.

Ik maakte mezelf extra mooi, want 'uit eten' gaan doe je toch niet elke dag. Bert wou niet achter blijven dus trok ook zijn nette kleren aan. We haasten ons naar het restaurant en namen het eten in ontvangst. Wat werden we hartelijk ontvangen en vriendelijk behandeld. Restaurant Resy's in Ede: absolute aanrader!

Thuis zetten we het voorgerecht klaar, stopten het hoofdgerecht in de hooimadam om warm te blijven en alles gleed van me af. De hoofdpijn verdween en de ontspanning was daar. Heerlijk, de kinderen hadden het goed zagen we in de app voorbijkomen en wij konden genieten. Niets hoefde meer.

Het eten was verrukkelijk en overdadig veel. Wat een rijkdom! Kaarsjes aan, klassieke muziek op de achtergrond, goed gezelschap; meer kun je je toch niet wensen.

Zoals gebruikelijk gaven we onze relatie een cijfer. We bespraken wat er goed gaat en hoe het met ons gaat. We vinden het fijn om heel bewust te investeren in onze relatie en een paar keer per jaar de tijd te nemen om dit te bespreken. Zo houden we het leuk tot ons 100e! Dat is het streven en tot nu toe werkt het. Goed om dingen te bespreken zonder middenin emoties te zitten van bijvoorbeeld een discussie. Ik hoorde laatst dat je 100% verantwoordelijk bent voor je relatie, en de ander ook. Dus niet 50%. Dat vind ik een mooi uitgangspunt. 

We tafelden lang, deden de afwas (afwasmachine is al een paar weken kapot) en zaten nog een tijdje op de bank. We sliepen in het donker, geen overlooplamp aan! 

Kortom, het was een super geslaagde avond. En ondanks dat we niet in het restaurant konden eten deed deze ervaring er niet voor onder. Oplaadmomentje. 

En dat kan doordat we wisten dat onze kinderen ook echt genoten, fijn zulke opa's en oma's die ons dit cadeau deden.